Όταν ο Krzysztof Warzycha με το όνομα-γλωσσοδέτη περνούσε την πόρτα του Διεθνούς Αεροδρομίου του Ελληνικού τον Δεκέμβριο του 1989, ουδείς φανταζόταν τι θα επακολουθούσε. Ένας άγνωστος επιθετικός από την επίσης άγνωστη πολωνική Ρουχ Χορζόφ, πατούσε το πόδι του στην Αθήνα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού, αλλά θα άφηνε ανεξίτηλο το στίγμα του τόσο στον ίδιο τον σύλλογο, όσο και στο ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα.
Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος
Μέτριο ανάστημα, μουστάκι, συνεσταλμένο ύφος και ταπεινότητα συνόδευαν τον 25χρονο Πολωνό, τον οποίο για δική μας… ευκολία «βαφτίσαμε» Κριστόφ Βαζέχα, που κλείνει σήμερα τα 51 του χρόνια. Πριν συμπληρωθεί μια εβδομάδα από την άφιξή του, έκανε ντεμπούτο με την «πράσινη» φανέλα στις 17 Δεκεμβρίου 1989 σε ένα ντέρμπι με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν 0-0, με τον ίδιο να μην μπορεί να διακριθεί ιδιαίτερα. Ήταν το πρώτο και ένα από τα λίγα παιχνίδια, στα οποία δεν έκανε αισθητή την παρουσία του. Ένα ματς, στο οποίο φόρεσε για πρώτη και τελευταία φορά το Νο 7, λόγω απουσίας του Δημήτρη Σαραβάκου.
Η συνέχεια για τον «τρελό Πολωνό», που έγινε σύνθημα στα χείλη των φιλάθλων του Παναθηναϊκού είναι γνωστή. Στα 15 χρόνια που φόρεσε την φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος, πέτυχε 288 γκολ σε 503 αγώνες, όντας ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου και κατέκτησε 5 Πρωταθλήματα, ισάριθμα Κύπελλα και δύο Σούπερ Καπ. Επίσης, τρεις χρονιές (1994, 1995 και 1998) αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από τα γκολ της καριέρας του Πολωνού, που αποδείχθηκε πρωτοχρονιάτικο λαχείο για τον Παναθηναϊκό; Στο Άμστερνταμ επί του Άγιαξ στις 3 Απριλίου 1996 για τα ημιτελικά του Champions League; Το πρώτο με την «πράσινη» φανέλα στις 7 Ιανουαρίου 1990 κόντρα στον Απόλλωνα; Ή το υπ’ αριθμόν 181 και πάλι κόντρα στην «ελαφρά ταξιαρχία» στις 24 Ιανουαρίου 1998, με το οποίο περνούσε στην πρώτη θέση των σκόρερ της ιστορίας του συλλόγου; Είναι τόσα πολλά τα γκολ και εξίσου τόσες πολλές οι μαγικές στιγμές που χάρισε στους φίλους της ομάδας… Απλώς respect σε έναν από τους καλύτερους ξένους που αγωνίστηκαν στη χώρα μας. Και φυσικά, Χρόνια πολλά…
