«Όταν για ένα ημίχρονο αφήνεις τη Μακάμπι να κάνει το παιχνίδι της και εσύ την…κοιτάς, τι να σχολιάσω;» αναρωτήθηκε μετά την ήττα του Ολυμπιακού από τους Ισραηλινούς ο Κώστας Παπανικολάου. Μαζί με το «δεν υπάρχουν δικαιολογίες», με το οποίο ολοκλήρωσε τα λεγόμενά του, καλύπτεται σε μεγάλο βαθμό το τι έφταιξε και οι πρωταθλητές Ευρώπης κινδυνεύουν να μείνουν εκτός προημιτελικών στην Ευρωλίγκα. Το ερώτημα είναι γιατί οι «ερυθρόλευκοι» σπατάλησαν σαν…σπίρτο σε γεμάτο σπιρτόκουτο ένα ολόκληρο εικοσάλεπτο, ή αλλιώς μπορούσαν να κάνουν αλλιώς τη δεδομένη χρονική περίοδο;
Γράφει ο Νίκος Ζέρβας
Με βάση την μέτρια έως κακή εμφάνιση, ακόμα και στο νικηφόρο παιχνίδι κόντρα στην Σιένα και την σημαντική για την δομή του φετινού Ολυμπιακού, απουσία του Πρίντεζη –ο μόνος –πλην Χάινς- που έχει low post παιχνίδι- η απάντηση είναι «όχι». Το μομέντουμ ευνοούσε πλήρως την ομάδα του εξαιρετικού Ντέιβιντ Μπλατ, που πιθανότατα αν δεν προηγούνταν με +18 στο ημίχρονο, θα είχε πάρει με λιγότερο κόπο στο τέλος το σπουδαίο «διπλό». Η εικόνα…παιδικής χαράς που παρουσίασε ο Ολυμπιακός στο πρώτο μέρος, αποτέλεσε ουσιαστικά το «ξυπνητήρι» που χρειαζόταν για να αφυπνιστεί η ελληνική ομάδα, να παρουσιάσει πιο παθιασμένη εικόνα στο δεύτερο και να φτάσει μία ανάσα από το θαύμα. Διότι παρά την παρ’ ολίγο ανατροπή, μπάσκετ αξιώσεων δεν έπαιξε η ομάδα του Μπαρτζώκα, ούτε στην επανάληψη. Εκεί που αν –όπως παραδέχθηκε ο επικοινωνιακός κόουτς Μπλατ- δεν είχε μπει το τρίποντο του Σμιθ από το…Τελ Αβίβ, θα μπορούσαμε να μιλάμε για θύμισες…Κωνσταντινούπολης.
Με τα αν όμως πραγματικότητα δεν κάνεις ούτε με αίτηση. Πιο χρήσιμα «αν» τούτη την ώρα που η κατάσταση είναι δύσκολη αλλά αναστρέψιμη, είναι αυτά που θα βάλουν το «καράβι» στη σωστή ρότα. Το «2/2» είναι εφικτός στόχος κόντρα σε Φενέρ και Χίμκι, αλλά με παρόμοιες του πρώτου ημιχρόνου εμφανίσεις, το…κοντέρ μπορεί δίπλα στο παραπάνω κλάσμα να γράψει…ήττες. Το…δώρο της Μπεσίκτας και ενδεχόμενο από το CAS –οι πρώτες αρνητικές επιπτώσεις της προσφυγής, φάνηκαν απόψε σε κάποια σφυρίγματα- αφήνει ανοικτό ακόμα το πλεονέκτημα έδρας, αλλά και το φάσμα του αποκλεισμού απέχει σχεδόν ίση απόσταση. «Εμείς τα κάναμε χάλια, εμείς θα τα διορθώσουμε» είπε ο Γιώργος Μπαρτζώκας, στην πιο σωστή ατάκα του στην καριέρα του στον «ερυθρόλευκο» πάγκο. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει και ο ίδιος να αναλογιστεί τις ευθύνες του.
Να παραδεχθεί τις αποτυχημένες επιλογές του -Πέρκινς-, να μην «κρυφτεί» πίσω από τις δεδομένα σημαντικές απουσίες –Μάντζαρης, Πρίντεζης και πιθανότατα Πάουελ, παρότι δεν κάνει αυτά για τα οποία αποκτήθηκε-, να απαλλάξει πρώτος αυτός το άγχος-βάρος της περυσινής ονειρικής χρονιάς και στη συνέχεια –αν υφίσταται- να το αποβάλει από τους παίκτες του. Αν ο «τιμονιέρης» δεν αισθάνεται σίγουρος για τον τρόπο που καθοδηγεί, είναι απόλυτα φυσιολογικό ο συνοδηγός και οι επιβάτες να γεμίζουν με πίεση για το αν θα φτάσουν σώοι και αβλαβείς στον τελικό προορισμό. Τα περί εντός έδρας άγχους, έχουν πολλές πιθανότητες να κουράσουν, όσο η μαγική λέξη «υπομονή» που ξεστόμιζε για περίπου δύο χρόνιο ένας εκ των προκατόχων του. Μόνο που εκείνος, ένιωθε το ΣΕΦ να τον…πλακώνει από τις μουρμούρες, ακόμα και όταν η υπέρ του Ολυμπιακού διαφορά μειωνόταν από τους 12 στους 5 πόντους, ενώ τώρα η εξέδρα κοχλάζει θετικά και χειροκροτεί ακόμα και στο -18…
Ο Ολυμπιακός, θα ανοίξει τον γνώριμό του δρόμο προς την επιτυχία, αν παίξει καλύτερα και με ορθολογική κυκλοφορία της μπάλας κόντρα στις ματς απ άμυνες ζώνης, βελτιώσει το επιθετικό του παιχνίδι, παίξει ψυχωμένη άμυνα από την αρχή κάθε παιχνιδιού, ξαναβάλει το «εγώ» κάτω από το «εμείς», περιορίσει τα αβίαστα λάθη από παίκτες κομβικούς και με προσωπικότητα όπως οι Σπανούλης και Λο και πάρει το κάτι παραπάνω απ’ όλους του τους υπόλοιπους, οι οποίοι εννοείται πως δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Ο Ολυμπιακός δεν θα αντιμετωπίσει προβλήματα ακόμα και για την πρόκριση στο Λονδίνο, αν προετοιμάσει καλύτερα το πνεύμα του για αυτά τα κρίσιμα παιχνίδια, βάλει ξανά το μαχαίρι στα..δόντια, αποβάλει από το μυαλό του οποιαδήποτε δικαιολογία, εφησυχασμό και κακής ποιότητας νοοτροπία. Χρόνος και ευκαιρίες υπάρχουν, το ζήτημα είναι αν μπορούν διοίκηση, προπονητής και παίκτες να τα αλλάξουν…
Υ.Γ. Αν ο Ολυμπιακός είχε δεχθεί την κρητική και την, μερικές φορές, απαξίωση που δεχόταν μέχρι και πριν μερικές μέρες ο Παναθηναϊκός και ο προπονητής του, τι θα γινόταν;
Follow @ZervasNikolaos