Και στραβός είναι ο γιαλός και… στραβά αρμενίζουν

Η ανάγκη για άμεση επαγρύπνηση και αλλαγή σε αγωνιστικό, και όχι μόνο, επίπεδα, είχε επισημανθεί από τον χαμένο τελικό του κυπέλλου, αλλά και μετά το -27 από τη Μπαρτσελόνα στις τελευταίες «στροφές» της κανονικής περιόδου της Ευρωλίγκας. Ο Ολυμπιακός, με ή χωρίς πολλές απουσίες, έδειχνε να έχει «αδειάσει» και να μη συμβαίνει το παραμικρό για να υπάρξει ένα «ηλεκτροσόκ», που θα τον βοηθήσει, θα τον ταρακουνήσει και στο τέλος θα τον επαγρυπνήσει. Η συνέχεια γνωστή. Αποκλεισμός από την Ζαλγκίρις, συνεχόμενες κακές εμφανίσεις ακόμα και στο ελληνικό πρωτάθλημα και χθες ήρθε και η Κύμη και το… γλυκό «έδεσε».

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Η αξιόμαχη ομάδα του Γιάννη Καστρίτη, μετέτρεψε τον Ολυμπιακό σε… σάκο του μποξ και από συγκυρία, απειρία και ατυχία, δεν έκανε ένα ιστορικό «σπάσιμο» έδρας στην προημιτελική φάση των πλέι οφ της Α1 μπάσκετ. Σε ένα παιχνίδι, όπου μέχρι το 15’ οι «ερυθρόλευκοι» ήταν κανονική ομάδα και προηγήθηκαν με 25 πόντους, στη συνέχεια… αποχώρησαν από το γήπεδο, ισοφαρίστηκαν και δεν έπαιξαν παράταση, για ένα σουτ. Μία εμφάνιση-ντροπή όπως πολύ σωστά παραδέχθηκε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος μετά το παιχνίδι, «συνεχιζόμενο σκοτάδι», θα μπορούσε να πει κανείς, καθώς τα κρούσματα είναι συνεχόμενα και η βελτίωση μηδαμινή. Ο Ολυμπιακός είναι «άρρωστος» και το χειρότερο είναι η εικόνα, που δείχνει πως ελάχιστοι μέσα από τον οργανισμό, πιστεύουν ότι μπορούν να… σηκωθούν στα πόδια τους και να τον σώσουν.

Είναι δεδομένο, πως αν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί, θα πάει ασθμαίνοντας μέχρι τους τελικούς, όπου όσο και αν τα παιχνίδια είναι διαφορετικά και το πρόσφατο παρελθόν μας έχει δείξει πως οι ομάδες μεταμορφώνονται, ο ανώτερος φέτος όλη τη σεζόν και ιδιαίτερα φορμαρισμένος στην παρούσα φάση, Παναθηναϊκός, θα έχει την ευκαιρία να κατακτήσει εύκολα τον τίτλο. Πετυχαίνοντας μία ακόμα πληγή στο ήδη ταλαιπωρημένο του κορμί, με τις προεκτάσεις να είναι άγνωστες, ακόμα και για αυτούς που μέχρι σήμερα είναι στο απυρόβλητο και δεν τους έχει αγγίξει η κριτική. Και αυτή τη φορά όχι άδικα, αφού ο Ολυμπιακός εκτός από τις αποτυχίες που είναι μέσα στο πρόγραμμα, έχει μετατραπεί από ομάδα που αρνούταν να χάσει, ή όταν έχανε πάλευε με ο,τι όπλο διέθετε, σε ένα σύνολο που αρνείται να… παίξει.

Και αν η κύρια ευθύνη για την συνολική εικόνα ανήκει (βάλτε τα με οποιαδήποτε σειρά) σε διοίκηση, προπονητή και ιατρικό τιμ, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έχουν καταγραφεί και καυτηριαστεί πολλάκις, με δείγματα όπως το χθεσινό, δε γίνεται να βγουν από το κάδρο οι παίκτες, είτε αυτοί είναι Έλληνες, είτε ξένοι. Η σφικτή γροθιά που ήταν όλα τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός, είναι πιο αδύνατη και ευάλωτη από ποτέ. Ακόμα και το στεγανό των αποδυτηρίων «ράγισε» με την δημοσιοποίηση της καθυστέρησης των πληρωμών, που υφίσταται όλα τα τελευταία χρόνια και κανείς δεν έχει χάσει και ούτε θα χάσει σεντ, άρα δεν υπάρχει λόγος για ιδιαίτερη γκρίνια και μετατόπιση της ευθύνης στα... χρήματα.

Η ευθύνη λοιπόν, εκτός από δεδομένα προπονητική (σ.σ. δεν φταίει βέβαια για όλα ο… κυματοθραύστης Σφαιρόπουλος), είναι και στον εγωισμό των παικτών και στην εντελώς λάθος νοοτροπία που τους διέπει όλη τη σεζόν. Συγγνώμη, αλλά δε χρειάζεται προπονητής για να μην ισοφαριστείς από το -25 κόντρα στην Κύμη. Επί προσθέτως, δεν άλλαξε ο προπονητής από το 15ο λεπτό και μετά... Ούτε χρειάζεται προπονητής για να μη δεχθείς… αβίαστα φάση για ελεύθερο τρίποντο με 4’’ να απομένουν. Όταν αυτή η εικόνα σε έχει οδηγήσει στην απώλεια δύο στόχων μέσα στη σεζόν και εσύ σαν παίκτης δεν αντιδράς, έχεις και εσύ μεγάλη ευθύνη.

Όταν έχεις χάσει δύο στόχους και το καλοκαίρι κρίνεται το μέλλον σου (είτε στην ίδια ομάδα, είτε στην επόμενη), δεν διαμαρτύρεσαι στους διαιτητές ή στον συμπαίκτη σου επειδή δε σου έδωσε μία πάσα. Όταν παλεύεις για τον τελευταίο σου στόχο μπας και σωθεί η χρονιά, απαγορεύεται να… σέρνεσαι στο γήπεδο και αυτό αφορά όλους, πλην των Σπανούλη, Γουίλτζερ και Μπόγρη που… σκίζονται. Οι υπόλοιποι, αρμενίζουν στραβά, σε έναν, έτσι και αλλιώς, στραβό γιαλό. Σκεφτείτε, πως σε παιχνίδι που θα έπρεπε να βρει ρυθμό ο Πρίντεζης (ευτυχώς δεν πονάει καθόλου πλέον), κάποιοι επέλεξαν να τον αφήσουν να πηγαίνει πάνω-κάτω στο παρκέ, χωρίς να του δώσουν πάσα…

Όταν δεν έχεις δώσει -παρά μόνο σε κάποια σκόρπια παιχνίδια- ούτε μία χαρά σε μία σεζόν στον κόσμο σου και δεν έχεις ανταποδώσει ούτε στο μισό το συμβόλαιό σου, δεν υπάρχει δικαιολογία στο αιωρούμενο «δε τους εμπνέει ο προπονητής» και απαγορεύεται να μην υπακούς σε εντολές. Απαγορεύεται να μην χειροκροτάς και να μην παροτρύνεις στον πάγκο που θυμίζει… μνημόσυνο, είναι ανεπίτρεπτο σε μία ολόκληρη σεζόν, να μην έχεις λύσει το πρόβλημα των λαθών στην επαναφορά της μπάλας. Δεν επιτρέπεται να είσαι στον Ολυμπιακό και να παρουσιάζεις κάτι εντελώς διαφορετικό, από αυτό που πρεσβεύει.

Είκοσι μέρες πριν τους τελικούς, έστω και αργά, ήρθε η ώρα να κάνουν άπαντες την αυτοκριτική τους και να προχωρήσουν με τα υπάρχοντα δεδομένα, βγάζοντας αντίδραση και εικόνα πραγματικής ομάδας. Το τμήμα μετά το τέλος της σεζόν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα προχωρήσει και καλό θα είναι να σκεφτούν ΟΛΟΙ πως οι αλλαγές αφορούν άπαντες και όχι μόνο τους εύκολος στόχος και τους συνήθεις υπόπτους του κοινού…

Υ.Γ. Παίξε όσο μπορείς και αυτό που μπορείς και ας χάσεις. Η εικόνα εξοργίζει και στενοχωρεί.

Follow @ZervasNikolaos