Η εμφάνισή του απέναντι στη Νάπολι το βράδυ της Κυριακής ήταν ακόμα μια απόδειξη. Και περισσότερο ακόμα μια αφορμή για ν’ ασχοληθεί ξανά ο κόσμος του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου μαζί του. Γιατί, οι οπαδοί της Ίντερ δεν χρειάζονταν να δουν όσα πρόσφερε στο σύνολο του Ιντζάγκι στο ντέρμπι κορυφής, ανεξάρτητα αν δεν ήρθε το αποτέλεσμα που ήθελαν οι «νερατζούρι» σε ακόμα μια εορταστική βραδιά στο «Τζουσέπε Μεάτσα».
«Έβγαλε την ψυχή του στο γήπεδο, κατέθεσε καρδιά…» ανέφεραν οι φίλοι της Ίντερ για τον Μπαρέλα έπειτα από τις 9/10 κερδισμένες μονομαχίες, τις 83 επαφές με την μπάλα, τα 5 επιτυχημένα τάκλιν και την ασταμάτητη κίνησή του. Με τη σιγουριά και της παρουσίας του Τσαλχάνογλου στο χώρο του κέντρου, ο Μπαρέλα έπαιρνε ρίσκα, είχε θάρρος και θράσος, είχε αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις και στα πόδια του.
Έφτιαξε δυο μεγάλες φάσεις για γκολ απέναντι στην ομάδα του Κόντε, προτίμησε περισσότερο τη δεξιά πτέρυγα για τις συνεργασίες με τον Ντούμφρις και λιγότερο το αριστερό «φτερό» για να παίξει με τον Ντιμάρκο. Κι όμως, μια από τις σημαντικές στιγμές για γκολ, την έφτιαξε με κάθετη που πέρασε στην περιοχή από την πλευρά που «πάτησε» λιγότερο κατά τη διάρκεια του ματς με τους «παρτενοπέι».
Ακόμα και το σθένος του να κυνηγήσει για την ανάκτηση της κατοχής και να πέσει στα πόδια του Κβαρατσχέλια, με κίνδυνο φυσικά να το «πληρώσει» ακριβά, τον έκανε ν’ αποτελέσει παράδειγμα. Θα μπορούσε να έχει πέσει «θύμα» της πονηριάς του Γεωργιανού, ανάλογα με την πονηριά που θα επιδείκνυε εκείνος αν ήθελε να χρεωθεί ο αντίπαλός του κάρτα. Ωστόσο, ο Μπαρέλα τα έκανε όλα με πίστη. Σ’ εκείνον, στην τύχη του, στην εξαιρετική βραδιά του.
Είναι παίκτης και άνθρωπος από εκείνους που χαρακτηρίζονται… low-key. Ελληνιστί, περνά απαρατήρητος. Γιατί έτσι το θέλει κι όχι γιατί δεν έχει τρόπο να βγει στην επιφάνεια. Να γίνει πιο εμπορικός. Δεν θέλει το hype που λαμβάνει κάποιος μέσω social media, δεν απασχολεί τον Τύπο με το lifestyle του ή με περίεργα κουρέματα ή με τατουάζ. Δεν συμμετέχει σε αντιπαραθέσεις εκτός γηπέδου. Αλλά όταν πατάει εντός αυτού, πλέον, «απαγορεύει» να τον υποτιμήσουν.
Γίνεται… ορχηστρικός. Τρέχει παντού. Κρατά την μπάλα κοντά του και υπερασπίζεται την κατοχή με κάθε τρόπο. Και τις περισσότερες φορές, με αποτελεσματικό. Όπως το έκανε στην πλειοψηφία των καταστάσεων στο ματς με τη Νάπολι. Ανεβαίνει αρκετά μέτρα στο χορτάρι. Προσπαθεί να προκαλέσει αντίκτυπο στο ρυθμό του ματς. Δεν πανικοβάλλεται. Κοιτάζει χώρο και τοποθετήσεις. Καθαρό μυαλό. Ακριβείς και γεμάτες αυτοπεποίθηση μεταβιβάσεις.
Τέτοιες μέρες πριν από πέντε χρόνια – συγκεκριμένα την 9η μέρα του Νοέμβρη του 2019 – πέτυχε το πρώτο του γκολ με τη φανέλα της Ίντερ. Αυτή τη φανέλα που έβγαλε εν εξάλλω μόλις είδε την μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα στο 83’ για το 2-1 επί της Ελλάς Βερόνα. Και έβαλε όλο τον πάγκο μέσα για να πανηγυρίσουν. Και δεν τον ένοιαζε και καθόλου η κάρτα που πήρε. Έδειξε στους «νερατζούρι» πως έπρεπε να τον αγοράσουν από την Κάλιαρι το 2020 και πλέον, στα 27,5 χρόνια του, δείχνει να βρίσκεται στην πιο ώριμη ποδοσφαιρική του version.
