Η ψυχή βγαίνει, το χούι δεν… κόβεται

Όπως είχαν διαμορφωθεί οι συνθήκες μετά το πρώτο παιχνίδι της σειράς και όσα ακολούθησαν το διήμερο πριν το τζάμπολ του δεύτερου, τα όσα παρακολουθήσαμε στο παρκέ του ΣΕΦ, ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενα. Ο Ολυμπιακός στριμωγμένος θα έβγαζε και πάλι αντίδραση, ο κόσμος θα ήταν πιο αποφασισμένος από ποτέ φέτος να βοηθήσει με τα ντεσιμπέλ του και το παιχνίδι θα είχε πολλά στοιχεία μάχης. Βοήθησαν σε όλα αυτά αρκετοί παράγοντες, που συνετέλεσαν στο μέγιστο για να έρθει το 1-1 και πλέον οι «ερυθρόλευκοι» να συνεχίσουν να… αναπνέουν.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Αν ένα στοιχείο διακρίνει αυτή την ομάδα και δεν λέει να αλλοιωθεί στο πέρασμα των χρόνων, είναι η υπερβολική αγάπη που της έχουν οι έλληνες παίκτες της. Ακόμα και αυτοί που είναι λίγους μήνες στα αποδυτήρια και σε συνεργασία με τους παλιούς, μπολιάζουν με πάθος και αυταπάρνηση (λόγω περισσεύματος) και τους ξένους. Που όταν όλα είναι… οριακά αφυπνίζονται και βοηθούν. Είναι κάτι σαν… χούι που δεν βγαίνει πριν βγει η ψυχή. Όσα και να γράψεις για το δεύτερο παιχνίδι με τη Ζαλγκίρις, θα ήταν απρέπεια να μην σταθείς στους Παπανικολάου και Μπόγρη, που αψήφησαν γόνατα και… καριέρες και μπήκαν για να βοηθήσουν. Η κίνησή τους μεταδόθηκε στην εξέδρα που «έβραζε» (συμπαράσταση άνευ προηγουμένου φέτος και μπράβο), αλλά κυρίως σε κάποιους συμπαίκτες τους που… αγνοούνταν.

Έτσι έγινε το πρώτο βήμα για το 1-1. Διότι αμφότεροι όσο αγωνίστηκαν έδωσαν σημαντικά πράγματα και… παρέσυραν και τους υπόλοιπους να κάνουν ένα ακόμα… κουράγιο παρά την έλλειψη ενέργειας. Βλέποντας αυτούς τους δύο, αλλά και τον συγκινητικό-απροπόνητο Πρίντεζη να μοχθεί για ριμπαουντ και σκοράρισμα, δε θα μπορούσε να μην ακολουθήσουν οι ΜακΛίν και Στρέλνιεκς, που ήταν καθοριστικοί (ειδικά ο πρώτος). Αν στο ματς της Τετάρτης ήταν έτσι, συν τις μικρές λεπτομέρειες που έδωσαν οι Τιλί, Ρόμπερτς, Μπράουν (ακόμα και ο Γουίλτζερ κέρδισε φάουλ από τον Γιανκούνας σε 3 δευτερόλεπτα), ίσως το σκορ να ήταν τώρα 2-0.

Συνολικά, ο Ολυμπιακός κατάφερε σε 48 ώρες να διορθώσει πράγματα, κυρίως στην αντιμετώπιση των επιθέσεων της Ζαλγκίρις. Πλέον υπήρχε ενέργεια, πάθος, καλύτερες τοποθετήσεις και μάχη για κάθε μπάλα. Οι 68 πόντοι λένε όλη την αλήθεια, όπως και τα μόλις 3 χαμένα αμυντικά ριμπάουντ σε σχέση με τα 14 του πρώτου αγώνα. Αυτή τη φορά, τα λάθη των λιθουανών από 7 έγιναν 16, με τα πρώτα 7 να έχουν γίνει στο 12’. Επιτέλους αντρική… πίεση. Ο κορυφαίος του αγώνα, Μάντζαρης, όχι μόνο έβγαλε εκτός εξίσωσης τον Πάνγκος με την άμυνά του, αλλά πρόσφερε δύο πολύτιμα τρίποντα και κυρίως 7 ασίστ, σε ένα βράδυ που νομοτελειακά λόγω κόπωσης και προσαρμογής της άμυνας πάνω του, ο Σπανούλης ήταν αδύνατο και να φτιάξει σε υπερθετικό βαθμό για τους συμπαίκτες του. Έβαλε όμως 17 πόντους τις στιγμές που έπρεπε και μετέφερε την ηρεμία του στο τέλος.

Ο «Μάντζα», πήρε επίσης ριμπάουντ και έκανε μόλις ένα λάθος.. Καλώς τον που λέει και μία ψυχή. Πλάι του και ο Παπαπέτρου με πολλές δουλειές στο γήπεδο, ριμπάουντ, μάχες και κερασάκια στην τούρτα στο τέλος. Δεν περισσεύει κανείς και όλοι χρειάζονται, μια και η σειρά λόγω απουσιών είναι πολύ ειδικών συνθηκών και ο Σφαιρόπουλος πολύ σωστά αυτή τη φορά, μοίρασε την τράπουλα του χρόνου όπως έπρεπε. Τώρα έχει τρεις μέρες για να ξεκουράσει όσους το χρειάζονται και να προετοιμάσει πλάνο αιφνιδιασμού σε μία πολύ δύσκολη έδρα.

Το +9 του πρώτου μέρους είναι κολακευτικό για την Ζαλγκίρις που αυτή τη φορά δεν είχε το καθαρό μυαλό σε όλο το σαραντάλεπτο και με εξαίρεση το τρίτο δεκάλεπτο δεν έπαιξε το μπάσκετ που μας έχει παρουσιάσει και θαυμάζουμε. Με τέτοιο Ολυμπιακό ήταν δύσκολο. Αναλώθηκε περισσότερο σε διαμαρτυρίες και πλην του Ντέιβις, είχε σε κακή μέρα εκτελεστικά όλα της τα ατού. Αν ο Ολυμπιακός σούταρε με καλύτερο ποσοστό εντός πεδιάς (39% στο ημίχρονο), ίσως να μην είχε επιστρέψει ποτέ και να μην είχε ισοφαρίσει, όμως η ασφυκτική αμυντική πίεση του τέταρτου δεκαλέπτου, δεν της επέτρεψε να ζητήσει κάτι περισσότερο. Έτσι και αλλιώς, τη… δουλειά της την έκανε με το 1-1, μόνο που τώρα έχει να διαχειριστεί το άγχος της έδρας.

Η ισοφάριση σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να αποπροσανατολίσει. Οι «ερυθρόλευκοι» πρέπει και μπορούν να παίξουν καλύτερα, αρκεί να παρουσιάσει έστω και μικρή βελτίωση η κατάσταση των τραυματιών και με απόλυτη συγκέντρωση να προσπαθήσουν αρχικά για τον μίνιμουμ στόχο της μίας νίκης. Η Ζαλγκίρις παραμένει ομάδα με μυαλό και στην έδρα της με τον ενθουσιασμό μπορεί να βάλει ακόμα περισσότερο προβλήματα. Η πίστη και η θέληση που υπήρξε το βράδυ της Παρασκευής, σε συνδυασμό με τα αποθέματα ενέργειας, θα κρίνουν πολλά και πρέπει να παραμείνουν σε πολύ υψηλά επίπεδα. Δύο παρτίδες είναι, αν το αξίζει, θα βγει νικητής.

Ραντεβού στο Κάνουνας…

Υ.Γ. Προσπαθεί κανείς να βρει ένα ψεγάδι στη Ζαλγκίρις και τον προπονητή της και δυσκολεύεται. Αν έλλειπε και αυτή η εμμονή με τη διαιτησία πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τους αγώνες για να δημιουργήσει κλίμα, θα μιλούσαμε για την τέλεια ομάδα. Έτσι και αλλιώς έχει πετύχει πολλά, αλλά φρονώ πως ορθώς απάντησε ο κόουτς Σφαιρόπουλος στη νέα πρόκληση του «Σάρας», ο οποίος την Τετάρτη τα είδε όλα καλά.

Όλο αυτό, είναι ένα παιχνίδι, που καλό θα είναι να μείνουν εκτός οι παίκτες, διότι η συγκέντρωση πρέπει να είναι στο 100% σε κάθε δευτερόλεπτο στην πανέμορφη «Zalgirio Arena».

Follow @ZervasNikolaos