Η ομαλή προσγείωση και ο άνεμος πνοής στο ελληνικό μπάσκετ

Η δημοσιογραφική αξιολόγηση των γεγονότων και το κοσμοϊστορικό της αλλαγής σκυτάλης στην διοίκηση της ΕΟΚ, επιτάσσουν το παρακάτω κείμενο να αρχίσει με… εκλογολογία. Όμως επειδή πρώτα απ’ όλα πρέπει να είναι το άθλημα, κάτι που, έστω και με καθυστέρηση πολλών χρόνων, πλήρωσε ο Γιώργος Βασιλακόπουλος και η τεράστια παρέα του, θα αρχίσουμε με μπάσκετ. Ο Ολυμπιακός έδωσε τα δύο πιο δυνατά φιλικά προετοιμασίας του στην Κύπρο με Ζενίτ και ΤΣΣΚΑ Μόσχας, έχοντας όμορφα και άσχημα διαστήματα, που θα τον βοηθήσουν πολύ στις επόμενες 17-18 μέρες πριν το τζάμπολ της Ευρωλίγκας.

Όπως γράψαμε και μετά το τουρνουά του ΣΕΦ, τα αποτελέσματα σε αυτά τα παιχνίδια δεν παίζουν κανέναν ρόλο, οπότε ούτε υπερομάδα έγιναν οι «ερυθρόλευκοι» επειδή νίκησαν σχετικά εύκολα την πολύ πιο πλούσια Ζενίτ, ούτε έμειναν εκτός στόχων λόγω της επίσης εύκολης ήττας από την ΤΣΣΚΑ. Ίσως μάλιστα το παιχνίδι της Κυριακής με το ένα εκ των δύο μεγάλων φαβορί για την κούπα, να είναι πολύ πιο χρήσιμο απ’ ότι τα νικηφόρα φιλικά. Όπως πολύ σωστά επεσήμανε ο Γιώργος Μπαρτζώκας μετά το παιχνίδι με την ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ, ελλοχεύει ο κίνδυνος αποπροσανατολισμού και επανάπαυσης μετά από πειστικές νίκες. Και δημιουργίας υπερβολικών προσδοκιών από τον κόσμο θα προσθέσω εγώ, που θα πρέπει να έχει ρεαλισμό και αρκετή υπομονή για να στηρίξει αυτό που «χτίζεται».

Και στα δύο παιχνίδια στην Κύπρο λοιπόν, ο Ολυμπιακός έδειξε ξανά πως έχει αρκετή ποιότητα και όλες τις προοπτικές για να παίξει όμορφο και αποτελεσματικό μπάσκετ. Για να γίνουν ακόμα περισσότερα ή αν θέλετε μεγαλύτερα σε διάρκεια τα καλά του διαστήματα στην επίθεση, θα χρειαστούν ακόμα αρκετές εργατοώρες και «τριβή» μέσα από τους αγώνες. Η διάρκεια είναι αναγκαία στο υψηλό επίπεδο, ειδάλλως τα σχέδια και η δεδομένα σωστή στελέχωση θα μείνουν στα… χαρτιά. Για παράδειγμα πρώτα δεκάλεπτα όπως αυτό με την ΤΣΣΚΑ, απαγορεύονται σε επίσημο παιχνίδι. Για να γίνει αυτό το 5-23, ο Ολυμπιακός σε αντίθεση με όσα είχε δείξει στα προηγούμενα παιχνίδια, δεν κυκλοφορούσε σωστά τη μπάλα, πήγε σε πολλές ατομικές ενέργειες και δεν είχε καθόλου υπομονή να «ακουμπήσει» την μπάλα χαμηλά, φοβούμενος ίσως και τα πολύ ψηλά σχήματα της ρωσικής ομάδας.

Αντιθέτως, η αντίδραση ήταν σε μεγάλο βαθμό καλή και ιδιαίτερα στα πρώτα λεπτά του τέταρτου δεκαλέπτου, ο προπονητής είδε αυτό που θέλει και στις δύο πλευρές του παρκέ. Για να σταθούμε περισσότερο στο φιλικό που υπήρχε μέτρια εικόνα (σ.σ. και ο Μπαρτζώκας εκεί θα εστιάσει και όχι σε αυτό με την Ζενίτ όπου η απόδοση ήταν ενδεδειγμένη για την εποχή), θα πρέπει να υπάρξει περισσότερη προσοχή στο αμυντικό ριμπάουντ, ώστε να μετουσιωθεί σε πράξη η στόχευση του παιχνιδιού στο «ανοικτό» γήπεδο. Είναι μονόδρομος απέναντι σε τόσο ψηλές ομάδες, αν και πιστεύω πως όταν θα μπει στο κλίμα ο Φαλ, ο Ολυμπιακός θα έχει λύσεις και στο «5 εναντίον 5», ακόμα και απέναντι σε τόσο ισχυρούς αντιπάλους.

Παρότι η αναλογία ασίστ/λαθών (17-13) δεν ήταν κακή, ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να αμυνθεί σωστά, έκανε πολλά φάουλ έδωσε εύκολες βολές και σε συνδυασμό με το μέτριο για αυτό που θέλει να πετύχει φέτος 6/20 τρίποντα, εύλογα παραδόθηκε σε μία ομάδα πολύ πιο ποιοτική από αυτόν. Με το δίδυμο Γουόκαπ-Ντόρσεϊ να μένει τόσο χαμηλά, δεδομένα δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε καλύτερη εικόνα. Η απόδοση των δύο είναι κομβική και παρά την επιθετική αφύπνιση του ΜακΚίσικ (πρώτη καλή εμφάνιση στην προετοιμασία), αλλά και το καλό παιχνίδι του Σλούκα, το «κενό» ήταν δύσκολο να καλυφθεί. Επιστρέφοντας στον Φαλ, επειδή στην επίθεση έχει την ποιότητα να πάρει άμεσα μπροστά, το μεγάλο στοίχημα είναι να βρεθεί η φόρμουλα να μην είναι επιζήμιος και να μην κάνει φάουλ στην άμυνα με αλλαγές.

Και αυτό όμως σε μεγάλο βαθμό είναι θέμα προπονήσεων και συνεννόησης, στοιχείο που διαθέτουν οι Ζαν Σαρλ και Μάρτιν, λόγω του ότι παίζουν για δεύτερη σεζόν στην ομάδα. Ο τελευταίος μάλιστα μέρα με τη μέρα «πατάει» όλο και καλύτερα, και αυτό είναι πολύ καλό νέο. Φαντάζει επίσης σημαντικό να βρει σιγά-σιγά ρυθμό ο Παπανικολάου, ο οποίος έτσι όπως είναι στημένο το ρόστερ, είναι βασικό ζητούμενο να δώσει αυτά που δεδομένα μπορεί. Σε συνδυασμό με την προσθήκη που θα γίνει για να βοηθήσει ποιοτικά και κυρίως ποσοτικά, αλλά και την επάνοδο του Πρίντεζη ο οποίος θα προσφέρει ποιότητα και λύσεις στο χαμηλό ποστ, ο Ολυμπιακός δείχνει στον σωστό δρόμο. Για να μάθουμε αν τον ακολουθήσει σωστά, με τι ταχύτητα και ασφάλεια και που θα τον βγάλει, θα πρέπει να περιμένουμε αρκετό καιρό…

Η ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ, ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Έχουν περάσει αρκετές ώρες από την στιγμή που η χιλιοταλαιπωρημένη ΕΟΚ και το ελληνικό μπάσκετ γενικότερα έχει νέο πρόεδρο και νέα διοίκηση και ακόμα να το συνειδητοποιήσουμε. Ακόμα και όσοι είχαμε πειστεί πως η ήττα του παλιού κατεστημένου έχει επέλθει οριστικά, δυσκολευόμαστε. Πιάνεις τον εαυτό σου να περιμένει μία… ανακοίνωση, μία απόφαση Πρωτοδικείου ή ένα ακόμα τέχνασμα-νομικό τερτίπι που θα τα ανατρέψει πάλι όλα. Όμως είναι αλήθεια. Στην πρώτη εκλογική διαδικασία που έγινε μετά από δεκαετίες όπως έπρεπε, με ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχή σωματείων, η εκλογή του Βαγγέλη Λιόλιου και κυρίως ο καταποντισμός της παράταξης που στήριζε ο Βασιλακόπουλος και όσους ευνοούσε, είναι μία μεγάλη νίκη για το άθλημα στην χώρα.

Φτάνει για να αλλάξουν εκ βάθρων όλα όσα είναι αναγκαίο να αλλάξουν, να νικηθεί οριστικά το υπάρχων σύστημα, αλλά και να αποδοθεί δικαιοσύνη πάσης φύσεως για τα πεπραγμένα των απερχόμενων; Φυσικά και όχι. Όμως είναι το πρώτο βήμα. Και το αποτέλεσμα ήταν ξεκάθαρο. Τα σωματεία έδωσαν «λευκή επιταγή» στον τεχνοκράτη Βαγγέλη Λιόλιο, ο οποίος είναι σχεδόν άφθαρτος σε σχέση με τους αντιπάλους του, δεν μπορεί να κατηγορηθεί ούτε από φαντασιόπληκτους ότι πατάει σε… βάρκες, έχει όραμα και ιδέες για το μπάσκετ που ήδη έχουν ανθίσει στην ομάδα του και κυρίως, δείχνει διάθεση να αλλάξουν όλα. Θα χρειαστεί αδιάκοπη δουλειά, γερό στομάχι, τομές, εξάλειψη όλων των αγκυλώσεων, διάλυση κάθετι παλιού, διωγμό των αυλικών και των συντηρητών του συστήματος, ώστε να προχωρήσει το άθλημα με σταθερά βήματα προς την κορυφή. Σε όλα τα επίπεδα.

Μακάρι να δικαιώσει τις προσδοκίες που υπάρχουν, μακάρι να δικαιωθούμε και όλοι όσοι για δέκα και πλέον χρόνια είχαμε τον άχαρο ρόλο της μειονότητας που κατήγγειλε τους απερχόμενους οι οποίοι κατέστρεψαν το μπάσκετ και την Εθνική, πόλωσαν και το πήγαν αρκετά χρόνια πίσω. Μακάρι να δικαιώσει όλους όσοι σε καμία περίπτωση δεν αγωνίστηκαν διότι θέλουν να αλλάξει ο… Μανωλιός και να βάλει απλά τα ρούχα του αλλιώς, όπως έγινε στο έτερο λαοφιλές άθλημα στην χώρα. Μακάρι να έρθουν καλύτερες ημέρες, μακάρι όλα τα μακάρι. Δεν θα γίνουν όλα σε μία ημέρα, όμως υπάρχουν πλέον όλες οι προϋποθέσεις. Αρκεί να το θέλει και να το τολμήσει ο νέος πρόεδρος. Μόνο και μόνο που στο νέο ΔΣ… μύρισαν επιτέλους νιάτα και κυρίως ατόφιο μπάσκετ, δείχνει ότι ξημέρωσε μία καλύτερη ημέρα. Η συνέχεια στην… πράξη.

Υ.Γ.: Θα ήταν υπέροχο η πρώτη κίνηση του Βαγγέλη Λιόλιου να είναι η πρόσκληση στον Νίκο Γκάλη να γίνει επίτιμος πρόεδρος. Ας μην χαθεί αυτή η χρυσή ευκαιρία.

Υ.Γ.2: Με την συντριπτική ήττα του παλαιού καθεστώτος, «ηρέμησαν» και όσοι είχαν απορία για το πώς θα επέστρεφε ο Ολυμπιακός στην Α1. Οι «ερυθρόλευκοι», με την απόφασή τους να αποχωρήσουν αφού έφτασαν στο «… μη παρέκει», αποδεδειγμένα έβαλαν την σπίθα που χρειαζόταν στα θεμέλια, για να προχωρήσει μπροστά το άθλημα στην χώρα. Δεν θα είχε γίνει το παραμικρό από όλα όσα ακολούθησαν, αν κάθονταν και υπέμεναν και φαίνεται πως ίσως τελικά να άργησαν. Η απαθέστατη στάση τους κατά την προεκλογική περίοδο, το γεγονός ότι δεν στήριξαν κανέναν, καθώς δεν θυσιάστηκαν γιατί ήθελαν το σύστημα για τον εαυτό τους (σ.σ. αυτά γίνονται με λιγότερο επίπονους τρόπους), ακόμα και η γεμάτη νόημα συγχαρητήρια ανακοίνωση προς τον νικητή, ολοκλήρωσαν έναν εξαιρετικό και κυρίως τίμιο και καθαρό χειρισμό της υπόθεσης.

Follow @ZervasNikolaos