Φινάλε με… χαριστική βολή

Η πανδημία του κορωνοϊού, έχει αλλάξει την ζωή και τη καθημερινότητα όλου του πλανήτη, έχει στοιχίσει τον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων συνανθρώπων μας και έχει, μεταξύ άλλων, ταλανίσει-αφανίσει την Παγκόσμια οικονομία σε όλα τα επίπεδα. Ασφαλώς και οι επιπτώσεις της είναι πολύ σπουδαιότερες από τα σπορ και τον αθλητισμό, που πρέπει να είναι τρίτη και τέταρτη προτεραιότητα στην ζωή μας.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως θα πρέπει να σταματήσει η προσπάθεια για άθληση, είτε μιλάμε για επαγγελματικό ή για ερασιτεχνικό επίπεδο. Ούτε σημαίνει πως το «λουκέτο» και η… παύλα είναι η μόνη λύση που υπάρχει για την αντιμετώπιση των κινδύνων που εγκυμονεί η πανδημία. Στην Ελλάδα και γενικότερα παντού, αφού ξεπεράστηκε το σοκ και η δικαιολογημένη ανετοιμότητα στο πρώτο κύμα του Μαρτίου του 2020, έγιναν σημαντικά βήματα προόδου σε ότι αφορά τα μέτρα ασφάλειας και πρόληψης και τα γήπεδα άνοιξαν ξανά, κυρίως για τα επαγγελματικά πρωταθλήματα. Το ποδόσφαιρο έδειξε τον δρόμο, το βόλεϊ σε επίπεδο ανδρών ολοκληρώθηκε, όμως το μπάσκετ παίχτηκε στα… χαρτιά.

Χωρίς υποβιβασμό, αλλά με προβιβασμό και πρωταθλητή και διάφορα άλλα όμορφα που το έκαναν και πάλι να… ξεχωρίσει για την διαφορετικότητά του. Όλα αυτά όμως είπαμε, στο πρώτο κύμα. Οπότε λες να είσαι λίγο καλόπιστος και να πεις πως οι άνθρωποι πιάστηκαν απροετοίμαστοι, αν και οι πληροφορίες αναφέρουν πως αποφασίστηκε άρον-άρον η… παύλα, για να γλιτώσουν οι μεγαλοεπενδυτές του αθλήματος κανά-δυο μηνιάτικα. Πέρασαν επτά μήνες μέχρι την επανέναρξη των πρωταθλημάτων και το δεύτερο κύμα έβαλε ξανά λουκέτο στο μπάσκετ πλην της Α1 ανδρών. Ασφαλώς και δεν είναι εύκολο να βρεθούν τόσα χρήματα για τεστ στις μικρές κατηγορίες, όμως το γεγονός ότι τόσους μήνες μετά δεν έχει γίνει η παραμικρή προσπάθεια, έστω για επανέναρξη των προπονήσεων, είναι θλιβερό.

Και δείχνει έλλειψη σχεδίου, διάθεσης και οράματος. Κάτι που χαρακτηρίζει την Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης εδώ και χρόνια. Μόνο που η συγκεκριμένη, πολιτικής υφής και απόχρωσης… αβλεψία της, ξεπερνάει κάθε προηγούμενο. Και είναι πάνω από διαιτησίες, αμαρτωλές συμπεριφορές, λάθη σε επίπεδο αποφάσεων, διοίκησης και όλα όσα καταλογίζονται δικαίως στην υπάρχουσα διοίκηση. Την ώρα που αθλητές και προπονητές από την Α1 και κάτω ουσιαστικά… παρακαλάνε να τους ακούσουν και να βρεθεί μια λύση, για μία ακόμα φορά η αρμόδια ομοσπονδία κωφεύει και βάζει πάνω από το ίδιο το άθλημα και την ύπαρξή του την δική της υστεροφημία και μικροπολιτική.

Πριν λίγη ώρα, ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού, Γιώργος Μαυρωτάς, επιβεβαίωσε αυτό που κυκλοφορούσε μέρες στα δημοσιογραφικά γραφεία: «Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ομοσπονδία που δεν κατέθεσε αίτημα επανεκκίνησης των πρωταθλημάτων, ήταν αυτή του μπάσκετ». Προσέξτε: Η Πολιτεία, ανάμεσα στις δεκάδες αστοχίες που μπορεί κανείς να τις καταλογίσει, κάνει μία ύστατη προσπάθεια τις τελευταίες ημέρες να ανοίξουν κάποια αθλήματα αρχικά σε επίπεδο προπονήσεων και ανάλογα με τις συνθήκες που θα διαμορφωθούν σε επίπεδο κρουσμάτων και οικονομικών πόρων που θα βρεθούν, να αρχίσουν και τα πρωταθλήματα.

Όλα σχεδόν τα αθλήματα ανταποκρίθηκαν, κάνουν μία προσπάθεια να σωθούν οι αθλητές και οι οικογένειες που ζουν, βιοπορίζονται ή έστω αθλούνται μέσα από τα σπορ. Όμως το μπάσκετ, λόγω της κόντρας που υπάρχει σε διοικητικό επίπεδο με τον Υφυπουργό Αθλητισμού για το θέμα των εκλογών, γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τους πρωταγωνιστές και δεν κάνει καν αίτημα! Μετατοπίζει όπως σε όλα που την αφορούν την ευθύνη αλλού (στην Εθνική φταίνε οι προπονητές και οι αθλητές, στο πρωτάθλημα οι ξένοι κλπ. κλπ.) και αντί να βοηθήσει το ίδιο το άθλημα που υπηρετεί, προτιμά την υπονόμευση του αντιπάλου, που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι η Πολιτεία.

Στο κύκνειο άσμα της η μόνιμη διοίκηση του αθλήματος, επιλέγει να είναι η κύρια υπεύθυνη στην ολική κατάρρευση του μπάσκετ στην Ελλάδα. Διότι σε περίπτωση που δεν γίνει κάτι έστω την ύστατη στιγμή, όπως για παράδειγμα στο βόλεϊ γυναικών, δεν είναι μόνο οι ομάδες που θα αφανιστούν οικονομικά και ίσως να μην υπάρχουν τη νέα σεζόν. Το θέμα είναι βιοποριστικό για χιλιάδες ανθρώπους, ενώ στην εξίσωση πρέπει να μπει και η σωματική κατάσταση και υγεία (και την ψυχική) μικρών και μεγάλων σε ηλικία αθλητών, που δεν μπορούν καν να προπονηθούν.

Δίνεται λοιπόν η χαριστική βολή, που είναι η χειρότερη από τις εκατοντάδες που έχει δώσει τα προηγούμενα χρόνια. Όσοι κάνουν πλέον ότι δεν ήξεραν τι φταίει για την παρακμή του ελληνικού μπάσκετ σε όλα τα επίπεδα, απλά έχουν συμφέρον. Διότι δεν μπορώ να δεχθώ πως δεν επικοινωνούν με την πραγματικότητα… Κουράγιο και υπομονή σε όλους όσοι πλήττονται από αυτές τις παλινωδίες. Και ευχή να βρεθεί επιτέλους μία λύση. Διότι μπάσκετ δεν είναι μόνο Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, ΑΕΚ και Α1 γενικότερα…

Υ.Γ.: Μετά και από αυτό, καταλαβαίνουν και οι... πέτρες το πόσο δύσκολο είναι το έργο Βαγγέλη Λιόλιου ή Παναγιώτη Φασούλα στην επόμενη μέρα του αθλήματος, εφόσον εκλεγεί ένας εκ των δύο. Διότι εκτός από ένα βαθιά ριζωμένο σύστημα που δύσκολα θα αποτελέσει επί της ουσίας παρελθόν, κινδυνεύουν να μην έχουν καν πρώτη ύλη για να «χτίσουν» κάτι πιο υγιές και φρέσκο.

Follow @ZervasNikolaos