Ευρωλίγκα: Το πρόστιμο στον… σωτήρα και η ΑΝΑΓΚΑΙΑ αλλαγή

Δεν είχαν περάσει παρά μόνο λίγες ώρες από το άκουσμα της τελευταίας για την φετινή σεζόν, κόρνας λήξης στον τελικό της Ευρωλίγκας και η διοργανώτρια αρχή έσπευσε να βάλει τα… πράγματα στην θέση τους και να απονείμει «δικαιοσύνη». Πρόστιμο είκοσι χιλιάδων Ευρώ στον Ολυμπιακό για υβριστικά συνθήματα των οπαδών του κατά την διάρκεια του Final Four. Με ταχύτητα που αμφισβητεί ακόμα και τα πρωτεία του Γιουσέιν Μπολτ, λες και το μεγάλο πρόβλημα της διοργάνωσης είναι οι ίδιοι της οι σωτήρες!

Ασφαλώς και δεν κρίνεται σε αυτές τις γραμμές το δίκαιο ή όχι της τιμωρίας, ούτε θα μπούμε στην διαδικασία να εξετάσουμε αν ανάλογα πρόστιμα θα πληρώσουν η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα. Με τα λίγα ισπανικά που ξέρουμε, τα δέκα… πούλμαν με κόσμο που κατέβασαν στο Βελιγράδι, επιδόθηκαν και αυτοί με την σειρά τους σε υβρεολόγιο για τους αντιπάλους προπονητές, παίκτες και συλλόγους. Σε κανέναν υγιή δεν αρέσουν τα υβριστικά συνθήματα στον αθλητισμό και καλώς τιμωρούνται, όμως για τον Θεό, δεν έχουν λυθεί σοβαρότερα ζητήματα, οπότε η απόφαση-κοινοποίηση της ποινής, θα μπορούσε να περιμένει λίγες ημέρες τουλάχιστον. Ως μια ελάχιστη ένδειξη σεβασμού στο γεγονός πως ένα ακόμα Final Four σώθηκε από φιάσκο, λόγω της παρουσίας δώδεκα χιλιάδων Ελλήνων. Στην μεγαλύτερη μετακίνηση από καταβολής της διοργάνωσης.

Και δεν έχει σημασία το χρώμα του κασκόλ, καθώς τα τελευταία δέκα χρόνια είναι οι Ολυμπιακοί, πριν από αυτά ήταν μαζί και παναθηναϊκοί και πιο πριν μόνοι τους οι τελευταίοι. Από την στιγμή που όλοι οι αντίπαλοι προπονητές, παίκτες, δημοσιογράφοι έχουν αποθεώσει την παρουσία του κόσμου, την στήριξη στην ομάδα στα δύσκολα και παρά την ήττα, και την άψογη συμπεριφορά του όλο το τετραήμερο εντός και εκτός γηπέδου, είναι ουτοπικό και το λιγότερο κομπλεξικό η Ευρωλίγκα να σπεύδει να τιμωρήσει. Ας το έκανε, έχοντας βγάλει πρώτα μια ευχαριστήρια ανακοίνωση που έγινε χάρη στον Ολυμπιακό κανονικό Final Four και όχι τουρνουά προετοιμασίας, μεταξύ συγγενών και φίλων. Δεν ήθελε και πολύ να συμβεί αυτό, αν η εξαιρετική Μονακό, δεν «λύγιζε» στις λεπτομέρειες στα πλέι οφ.

Αν το καλοσκεφτεί κανείς βέβαια, είναι η ίδια διοργανώτρια αρχή που είναι υπερευαίσθητη στην τήρηση των κανόνων Financial Fair Play σε ομάδες που έχουν 7-8 εκατομμύρια μπάτζετ και κάνει τα στραβά μάτια στο αν οι πλούσιοι συμμετέχοντες, έχουν πράγματι έσοδα ανάλογα με τα 35-40 εκατομμύρια που δαπανούν. Στα υβριστικά συνθήματα θα κολλούσε; Το σίγουρο είναι πως από την αυριανή κρίσιμη συνάντηση των έντεκα μετόχων θα πρέπει να αρχίσει να χαράσσεται νέα πορεία, διότι με αυτή την νοοτροπία και πολιτική, δεν αργεί η στιγμή που θα χαθεί το ενδιαφέρον και η μονοτονία θα σκεπάσει όλα τα όμορφα που προσφέρει η διοργάνωση. Και δεν είναι επιβεβλημένη μόνο η αλλαγή CEO, αλλά και ριζικές τομές ώστε το προϊόν να πάει μπροστά.

Μιλώντας για μπάτζετ, από την νέα σεζόν το μίνιμουμ που μπορεί να ξοδέψει μία ομάδα είναι επτά εκατομμύρια. Με ποια λογική συμβαίνει αυτό από την στιγμή που δεν υπάρχει και μάξιμουμ; Και αν η εφαρμογή του Salary Cap στα πρότυπα του ΝΒΑ φαντάζει δύσκολη (σ.σ. αν και με καλή θέληση όλα γίνονται), θα πρέπει να δοθεί σε όλους η ευκαιρία διάκρισης με θέσπιση ενός ανώτατου ορίου στα χρήματα που ξοδεύονται για μισθούς παικτών και προπονητών. Όχι μόνο γιατί αυτό θα δώσει το απρόβλεπτο στην κλειστή λίγκα που φαντάζει μονόδρομος για άντληση εσόδων, αλλά και γιατί θα ωφελήσει και την ίδια την διοργάνωση. Όταν οι… χαϊδεμένες ομάδες δεν έχουν καταφέρει να προσελκύσουν περισσότερους από 500 οπαδούς τους σε Final Four, γιατί να μην παίζεται υπό καλύτερους όρους για αυτές που μπορούν να γεμίσουν ακόμα και τα πιο μακρινά γήπεδα;

Ο Ολυμπιακός τα καταφέρνει και υπό αυτές τις προϋποθέσεις τα τελευταία χρόνια και μπράβο του, αλλά είναι η εξαίρεση. Ομάδες όπως Μακάμπι, Παναθηναϊκός, Ζάλγκιρις, Ερυθρός Αστέρας και Μπασκόνια (σ.σ. δεν βάζω την Φενέρμπαχτσε γιατί έχει μπάτζετ αλλά απέτυχε στην μετά-Ομπράντοβιτς εποχή) έχουν περισσότερη δυναμική και αν μη τι άλλο αξίζουν περισσότερο σεβασμό απο το ίδιο το προϊόν. Και έρχονται από πίσω και Βίρτους και Παρτιζάν. Στην εποχή που ζούμε με Παγκόσμια οικονομική κρίση, πόλεμο και πανδημία, είναι αδύνατο και οι 18 ομάδες να έχουν μπάτζετ 20-30 εκατομμυρίων. Αν δημιουργηθούν, με τις αλλαγές που θα γίνουν (σ.σ. επίκειται και εμπλοκή του ΝΒΑ) οι συνθήκες να μπορούν να ξοδεύουν τόσα, καλώς και πάμε παρακάτω. Όμως δεν είναι εύκολο και θα πρέπει σε αυτή την κατεύθυνση να κινηθούν όλοι.

Ειδάλλως το τέλμα είναι προ των πυλών και δεν θα βρίσκονται πάντα δώδεκα χιλιάδες νοματαίοι να σπαταλούν χιλιάδες Ευρώ, χρόνο, κόπο, δουλειές για να σώζουν την κατάσταση. Ούτε ομάδες πρότυπο όπως ο Ολυμπιακός για να κερδίζουν τον σεβασμό ακόμα και αν τερματίζουν τέταρτες. Αν μη τι άλλο, τους σωτήρες, δεν… τρέχεις να τους τιμωρήσεις. Τους σέβεσαι, γιατί έτσι σέβεσαι τον ίδιο σου τον εαυτό.

Υ.Γ.: Ο βασικός φετινός στόχος του πρωταθλήματος είναι πλέον μπροστά για τον Ολυμπιακό και όποιος πιστέψει ότι θα επιτευχθεί εύκολα, είναι γελασμένος. Ο Παναθηναϊκός έχει ενισχυθεί, είχε άπλετο χρόνο να προετοιμαστεί για να παίξει τα… ρέστα του και εκτός όλων των άλλων, ως οντότητα αξίζει σεβασμό και σε καμία περίπτωση υποτίμηση και σιγουριά. Θα χρειαστεί η ενότητα και η στήριξη του Βελιγραδίου για να κλείσει με ονειρικό τρόπο μια μαγική χρονιά.

Υ.Γ.2: Η όποια μεταγραφολογία μόνο κακό κάνει στην παρούσα φάση και θα πρέπει όλοι να το καταλάβουν. Από την στιγμή που θα ανανεώσει ο κόουτς Μπαρτζώκας θα πρέπει ο κόσμος να είναι ήσυχος, να του έχει εμπιστοσύνη και να μην… τσιμπάει σε όσα γράφονται και θα γραφτούν. Είναι δεδομένο πως ο Ολυμπιακός θα είναι -θεωρητικά- ακόμα πιο δυνατός την νέα σεζόν, χωρίς αυτό να του εξασφαλίζει την επιτυχία. Υπομονή ένας μήνας έμεινε…

Υ.Γ.3: Ένα από τα πολυτιμότερα στοιχεία που χαρίζει αυτή η δουλειά είναι ότι ζεις τις στιγμές εκ των έσω. Το Final Four του 2022 είχε πολλές δυνατές εικόνες, αλλά δεδομένα αυτή της αποθέωσης του Γιώργου Πρίντεζη, το «σας αγαπάω όλους» του, και το βουρκωμένο βλέμμα του, δεν ανταλλάσσεται με καμία.