Ολυμπιακός δράσης και αντίδρασης

Τα τελευταία επτά-οκτώ χρόνια που ο Ολυμπιακός πρωταγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο της Ευρωλίγκας, δεν υπήρξε ημερολογιακά διάστημα έντεκα μηνών που να είχε κάνει μόλις δύο νίκες εκτός Ελλάδας στη διοργάνωση και τρεις συνολικά μακριά από το ΣΕΦ. Τα δύο «διπλά» στη Βιτόρια και το πρόσφατο πέρασμά του από το ΟΑΚΑ, ήταν τα τρία ροζ φύλλα αγώνα που είχε να επιδείξει, πράγμα ασυνήθιστο για την δυναμική και την αξία του. Το πέρασμα από το πανέμορφο σπίτι της Νταρουσάφακα λοιπόν, αποκτά μεγαλύτερη αξία και για αυτό το γεγονός. Ίσως μάλιστα να αποτελέσει εφαλτήριο για ακόμα περισσότερες νίκες εκτός συνόρων, αφού με την εμφάνισή του έδειξε πως έχει βρει και πάλι τον δρόμο.

Γράφει από την Κωνσταντινούπολη ο Νίκος Ζέρβας

Αυτόν της κανονικότητας, που θα επιφέρει την ισορροπία στο παιχνίδι του σε άμυνα και επίθεση, αλλά και τη σταθερότητα στα αποτελέσματα. Αυτό είναι το ζητούμενο στη νέα Ευρωλίγκα, όπως και η διαχείριση των μεγάλων νικών και των αντίστοιχα κακών ηττών. Ως τώρα, με φαρδιά πλατιά την υπογραφή του προπονητή τους, οι πρωταθλητές Ελλάδας αντέδρασαν άψογα μετά τα «χαστούκια» από Γαλατάσαραϊ και Μακάμπι, «ρέφαραν» τα στραβοπατήματα και έβγαλαν αντίδραση πραγματικά μεγάλης ομάδας. Προσέξτε όμως. Γνωρίζουν όλοι καλά –ζητούμενο είναι να το καταλάβει απόλυτα και ο κόσμος- πως με μία στραβοτιμονιά, μπορεί η επόμενη εβδομάδα να είναι διαφορετική. Δε γίνεται αλλιώς, μιλάμε για τουλάχιστον δέκα ομάδες ίδιου επιπέδου και δύο-τρεις που ξεχωρίζουν (ΤΣΣΚΑ, Φενέρ, Ρεάλ), οπότε, λόγω και των συνεχόμενων αγώνων, όλα τα αποτελέσματα είναι ανοικτά και η ψυχραιμία στην κριτική ή την αποθέωση, θα πρέπει να συντροφεύει άπαντες.

Ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε στην «Volkswagen Arena» απόλυτα διαβασμένος αμυντικά και επιθετικά, επέβαλε τον ρυθμό και το σχέδιό του, αντιμετώπισε σωστά όλα τα προβλήματα που του παρουσιάστηκαν στο παιχνίδι και πήρε μία πολύ σημαντική νίκη για το μέλλον. Ομαδικά, αντιμετώπισε χωρίς πολλές αλλαγές στα σκριν, αλλά με επιθετικά χεντς άουτ τους γρήγορους και εξαιρετικούς στο ένας εναντίον ενός γκαρντ της Νταρουσάφακα (σ.σ. η μόνη ομάδα που έχει νικήσει φέτος την ΤΣΣΚΑ), θωράκισε σε μεγάλο βαθμό με καλές βοήθειες τη ρακέτα του, ιδιαίτερα όταν τα φάουλ έπληξαν τους Μπιρτς και Μιλουτίνοφ και ήταν απόλυτα ήρεμος και ώριμος στην επίθεση του. Έτρεξε όταν χρειάστηκε, δημιούργησε πάνω από το μέσο όρο του στην διοργάνωση, κυκλοφόρησε σωστά τη μπάλα και βρήκε τις κατάλληλες λύσεις. Τον βοήθησε η ευστοχία του σε δίποντα και τρίποντα, οι καλές επιστροφές του όταν η τουρκική ομάδα επιχειρούσε το αγαπημένο της transition παιχνίδι, αλλά και ο πλουραλισμός προσφοράς απ’ όλο του το ρόστερ.

Λοτζέσκι, Σπανούλης και Πρίντεζης ήταν μπροστάρηδες, ο Γκριν πέτυχε δέκα κρισιμότατους πόντους όταν η μπάλα έκαιγε, οι Χάκετ-Μιλουτίνοφ ήταν οι κρυφοί MVP, με τον πρώτο να τελειώνει στην πεντάδα χάρη στην ωριμότητά του οργανωτικά και δημιουργικά και τον δεύτερο να υψώνει σκιάχτρο μπροστά στη ρακέτα του Ολυμπιακού. Αν δε φοβόταν υπερβολικά στην επίθεση τον Ερντέν, ίσως να είχε κάνει το καλύτερο παιχνίδι στην καριέρα του. Από κοντά και οι υπόλοιποι, με τον Παπαπέτρου να δίνει ποιοτικό δεκαπεντάλεπτο ξεκούρασης στον Πρίντεζη και τον ανέτοιμο Γιαγνκ, να βάζει πιο σωστά το σώμα του στην άμυνα και να κερδίζει τη μάχη των ριμπάουντ.

Αν εξαιρέσει κανείς το δεκάλεπτο από τα μέσα του τρίτου δεκαλέπτου μέχρι τα μέσα του τέταρτου που επήλθε μία κόπωση στην άμυνα, που επέτρεψε 6/6 τρίποντα της τουρκικής ομάδας για να μετατραπεί το +12 σε +2, ο Ολυμπιακός τα έκανε σχεδόν όλα τέλεια και ήταν απόλυτος κυρίαρχος. Σου έδινε την αίσθηση πως δε θα χύσει την… καρδάρα με το γάλα και θα χαμογελάσει ξανά στην Πόλη του. Η κίνηση του Σφαιρόπουλου πέντε λεπτά πριν το φινάλε και ενώ η Νταρουσάφακα είχε το momentum να παίξει με Σπανούλη, Γκριν και Χάκετ στην πεντάδα, άλλαξε ξανά τη ροή. Προπονητής που πάντα παίρνει αποφάσεις και ζει ή πεθαίνει με αυτές, δε μπορεί παρά να είναι απόλυτα κατάλληλος για μία τόσο μεγάλη ομάδα…

Το πρώτο σημαντικό βήμα της πεντάδας των βατών ή αν θέλετε στα μέτρα του Ολυμπιακού παιχνιδιών που ακολουθούν ως το τέλος Δεκέμβρη έγινε. Όσο εύκολα και αν φαίνονται στον απλό παρατηρητή τα συναπαντήματα με Ούνιξ, Ζαλγκίρις, Ερυθρό Αστέρα και Μπάμπεργκ, άλλο τόσο… ύπουλα είναι. Ο Ολυμπιακός της Πόλης όμως, μπορεί να τα κερδίσει όλα…

Υ.Γ.: Όταν σε ένα πρωτάθλημα τριάντα αγωνιστικών όλοι στην ομάδα πονάνε και στενοχωριούνται για μία ήττα, αλλά από το επόμενο πρωί συσπειρώνονται, δουλεύουν και αντιδρούν, η λογική λέει πως μόνο κερδισμένοι μπορεί να βγουν. Έτσι λειτουργεί ο Ολυμπιακός.

Υ.Γ.1: Έστω και καθυστερημένα…. Είναι ντροπή, ή μάλλον εμετός, για μερικά κλικ να σπιλώνεις έναν αθλητή κόσμημα σαν τον Γιώργο Πρίντεζη, εισβάλοντας στην προσωπική του ζωή, σχολιάζοντας μάλιστα με ψέματα μία στιγμή του σε μία εκδρομή. Έχει όλο το δικαίωμα να διασκεδάζει όπως θέλει στις λίγες ώρες που έχει ελεύθερες και ο,τιδήποτε άλλο, είναι μικρότητα. Τουλάχιστον ας φρόντιζε ο...δαιμόνιος ρεπορτερ να πληροφορηθεί καλύτερα…

Follow @ZervasNikolaos