Ένα ριμπάουντ, ένα σφύριγμα και ένα… γιατί

Το πρώτο πολύ δύσκολο τεστ του Ολυμπιακού στη Μόσχα πήρε αρκετά καλό βαθμό, χωρίς όμως ο έλεγχος προόδου να εξαργυρωθεί με ένα σπουδαίο «διπλό». Η παράδοση που θέλει την ΤΣΣΚΑ να τον κερδίζει στο γήπεδό της στην κανονική περίοδο συνεχίστηκε, όμως η ομάδα του Ντέιβιντ Μπλατ. πάλεψε στα ίσια σε μία από τις πιο σκληροτράχηλες έδρες στην Ευρωλίγκα και ηττήθηκε κυριολεκτικά στις λεπτομέρειες. Πληρώνοντας ουσιαστικά την καθίζηση του τρίτου δεκαλέπτου, καθώς στα υπόλοιπα νίκησε στο επί μέρους σκορ παίζοντας καλύτερα, αλλά δεν ήταν αρκετό.

Γράφει από τη Μόσχα, ο Νίκος Ζέρβας

Πριν το ματς, ελάχιστοι θα του έδιναν πιθανότητες να είναι τόσο ανταγωνιστικός και ίσως όχι άδικα, αφού μιλάμε για μία νέα ομάδα που αντιμετώπιζε ένα ρόστερ πέντε φορές πιο ακριβό και κυρίως με ίδιο «κορμό» από πέρυσι. Αν δε, έλεγες σε κάποιον πως θα κρατήσει την ομάδα των 92,5 πόντων μέσο όρο στην Ευρωλίγκα στους 69 μπροστά στο κοινό της, ίσως να στοιχημάτιζε πως θα ήταν τελικά αυτός ο νικητής. Και όμως, αυτό το 21-9 από το 20’ μέχρι το 30’, ήταν αρκετό για να χαλάσει όλο το… μεγάλο κόλπο που είχαν με μαεστρία στήσει οι «ερυθρόλευκοι». Με άμυνα διαβασμένη μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια και περιστροφές που δεν άφηναν την ΤΣΣΚΑ να ανασάνει, ο Ολυμπιακός πήγε στα αποδυτήρια με το «φτωχό» βάσει της εικόνας του +4 και του ρώσους να αναγκάζονται σε 12/37 εντός παιδιάς. Η διαφορά, ήταν τόσο φτωχή όσο και η δημιουργία της ομάδας του Δημήτρη Ιτούδη σε εκείνο το διάστημα (σ.σ. 4 ασίστ).

Στη δική του επίθεση σχεδόν όλα (ψεγάδι το 40% στα δίποντα) σωστά, τα κλεψίματα και τα αμυντικά ριμπάουντ γίνονταν αιφνιδιασμοί, η μπάλα κυκλοφορούσε σωστά, τα λάθη ήταν μόλις 4 και ο έλεγχος του ρυθμού, γεγονός. Ο Σπανούλης δημιουργούσε και οι Γουίλιαμς-Γκος, Παπανικολάου και Πρίντεζης σκόραραν. Αν δεν είχε… σεληνιαστεί ο Σέρχιο με 4/6 τρίποντα, ίσως η ψυχολογία του αγώνα να ήταν ακόμα περισσότερο με το μέρος των πειραιωτών από την ανάπαυλα. Οι 11-4 ασίστ του πρώτου μέρους λένε όλη την αλήθεια. Η ΤΣΣΚΑ αναμενόμενα έπαιξε πιο επιθετική άμυνα στην τρίτη περίοδο και βραχυκύκλωσε τον Ολυμπιακό. Επτά λάθη σε δέκα λεπτά (τα πρώτα πέντε σε τριάμισι) είναι πάρα πολλά, και η «αρκούδα» αυτά τα κάνει εύκολα πόντους στο «ανοικτό» γήπεδο. Ο καταπληκτικός Κλάιμπερν, έκλεβε μπάλες, μάζευε ριμπάουντ, έκοβε και σκόραρε και αυτόματα οι «ερυθρόλευκοι» βρέθηκαν στο -9.

Η λογική, έλεγε πως ο Ολυμπιακός θα πιεί… θάλασσα, αλλά και πάλι μας εξέπληξε. Άρχισε ξανά να βγάζει άμυνες, ο ΛεΝτέι ανταποκρίθηκε για πρώτη φορά καλά απέναντι σε παίκτες που του ταιριάζουν περισσότερο, αναγκάζοντας τον Μπλατ να αφήσει στον πάγκο τον Μιλουτίνοφ. Ο Σπανούλης άρχισε να σκοράρει από όπου ήθελε ζωντανεύοντας για πολλοστή φορά τους εφιάλτες που βλέπουν οι ρώσοι για αυτόν, και το ματς ήρθε στην ισοπαλία, τρία λεπτά πριν το τέλος. Κρίθηκε τελικά σε τρεις φάσεις. Η πρώτη και πιο καθοριστική τα τρία αλλεπάλληλα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ (ως εκείνο το σημείο είχαν περιοριστεί σημαντικά οι έξτρα κατοχές από αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού) που έκαναν το 64-63 με μία βολή του Κλάιμπερν . Η δεύτερη, το επιθετικό φάουλ του Κλάιμπερν στον Παπανικολάου (τον χτυπά καθαρά στο πρόσωπο), που μετατράπηκε σε αμυντικό και… έβαλε τέλος στη σεμνή τελετή.

Ο Τουπάν είχε μία ακόμα ευκαιρία για ισοφάριση μετά το επιθετικό ριμπάουντ αλλά αστόχησε στο τρίποντο (τρίτη φάση) και η ΤΣΣΚΑ πήρε μια άλλη αγχωτική νίκη, αφήνοντας τον Ολυμπιακό με μεγάλο «γιατί» ή πιο σωστά ένα τεράστιο «γαμώτο» για τη χαμένη ευκαιρία. Ακόμα και αυτό είναι πρόοδος, όταν όλοι είναι στενοχωρημένοι από το αποτέλεσμα και δεν επαναπαύονται από την εμφάνιση. Ίσως γιατί είδαν πως, σε αντίθεση με τα άλλα παιχνίδια, αρκετοί παίκτες υστέρησαν και δεν παρουσιάστηκε ο προσδοκώμενος πλουραλισμός στο σκοράρισμα και στη δημιουργία. Με μόλις έξι από τους δέκα που έπαιξαν να σκοράρουν και κάτι λιγότερο από 36% ευστοχία σε δίποντα και τρίποντα, η Μόσχα δύσκολα εκπορθείτε. Μάντζαρης, Τουπάν και Τίμα, ελλείψει Στρέλνιεκς (κομβική απουσία), ήταν αναγκαίο να βοηθήσουν στο σκοράρισμα και δεν το έκαναν. Ο τελευταίος, δεν πρόσφερε μάλιστα το παραμικρό, καθώς είναι φανερά εκτός κλίματος.

Οι δύο φάσεις που ποστάρει και στη μια δέχεται στοπ από τη… στεφάνη και στην άλλη αστοχεί, είναι όλη η εικόνα του ως τώρα. Χρειάζεται δεδομένα να αφυπνιστεί, ειδάλλως ο Ολυμπιακός δεν αποκλείεται να χρειαστεί να πάρει μία δύσκολη, αλλά ριζοσπαστική απόφαση. Ποιότητα πάντως διαθέτει ως παίκτης, δεδομένα. Το θετικό, είναι πως οι έτεροι δύο καινούργιοι και πολύ πιο άπειροι από τον Λετονό, Γουίλιαμς-Γκος και ΛεΝτέι, έδειξαν καλά στοιχεία και αρχίζουν να συνηθίζουν στο υψηλό και απαιτητικό επίπεδο της Ευρωλίγκας. Ο δεύτερος, θέλει ακόμα πολύ δουλειά, όμως έδειξε πως μπορεί να προοδεύσει και να δικαιώσει τον προπονητή για την επιλογή του. Σίγουρα ο Μπλατ, ξέρει και βλέπει εκατομμύρια πράγματα περισσότερα από εμάς…

Πλέον, το «γαμώτο» μπαίνει στις βαλίτσες και στο αεροπλάνο μαζί με το κίτρινο φύλλο αγώνα και ο Ολυμπιακός συνεχίζει τον… διαβολομήνα που άρχισε από το ματς της Μόσχας, με επόμενη στάση του ΟΑΚΑ και το πρώτο ντέρμπι της χρονιάς με τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ. Εκεί, δε θα πρέπει να αρκεστεί μόνο στην εμφάνιση. Αν παίξει καλά πρέπει να πάρει ολόκληρη την… παρτίδα.

ΥΓ.: Ο Ολυμπιακός χρησιμοποίησε στη Μόσχα αρκετή από την παλιά version του με σκληρή άμυνα, πιο αργό ρυθμό στην επίθεση και τον Σπανούλη να απομονώνεται και να σουτάρει στο τέταρτο δεκάλεπτο όταν η μπάλα «έκαιγε». Είναι λογικό για ένα τόσο δύσκολο παιχνίδι να μην είναι εύκολο να ακολουθήσεις 100% το καινούργιο σου πλάνο, αλλά και εύλογο να έχεις κρατήσει τα θετικά στοιχεία του κόουτς Σφαιρόπουλου από το πρόσφατο παρελθόν. Νομίζω μάλιστα πως έγινε συνειδητά, διότι μία ομάδα οφείλει να προσαρμόζεται στις εκάστοτε συνθήκες των αγώνων.

ΥΓ.2: Στην κυριολεξία ο Σπανούλης έχει… στριμώξει για τα καλά στη γωνία την ελληνική γλώσσα. Δε γίνεται κάθε φορά να βρίσκεις κάτι άλλο για να περιγράφεις το μεγαλείο του.

ΥΓ.3: Όσο και αν προσπάθησαν προπονητές και δημοσιογράφοι να καταλάβουν το σύστημα «double duck», του αδερφικού φίλου στη Μόσχα και μελλοντικού βοηθού προπονητή, Κώστα, δεν τα κατάφεραν. Είσαι τόσο μπροστά ρε φίλε πώς να το κάνουμε; Τύφλα να ‘χει ο… Αταμάν.