Εμφατική ολυμπιακή επιστροφή

Ένα από τα εκατοντάδες ρητά του διάσημου κινέζου φιλόσοφου, Κομφούκιου, αναφέρει πως «ο άριστος είναι σταθερός γιατί έχει αρχές, όχι γιατί έχει πείσμα». Στην περίπτωση του Ολυμπιακού η συγκεκριμένη φράση έχει πολύπλευρη ερμηνεία, αλλά σε μεγάλο βαθμό αντικατοπτρίζει τον τρόπο με τον οποίο για μία ακόμα φορά αυτή η ομάδα κατάφερε να «γυρίσει» την σε βάρος της παρτίδα, κάνοντας αυτοκριτική, δουλεύοντας πολύ στα υγιέστατα αποδυτήριά της αλλά και στο παρκέ.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Διότι μπορεί η συντριβή της Φενέρμπαχτσε να έμοιαζε με προειδοποιητική βολή της αγωνιστικής επανόδου στην κανονικότητα, όμως η χθεσινή τεράστια νίκη στη Μαδρίτη, παρέδωσε διαπιστευτήρια και έκανε πολύ μεγαλύτερο… κρότο. Οι «ερυθρόλευκοι» είναι λοιπόν μία πολύ καλή ομάδα (όχι άριστη, όπως δεν ήταν για… πέταμα τον Ιανουάριο) που έχει σταθερές στην διοίκησή της, στον προπονητή, στους παίκτες της, στη φιλοσοφία της και στον τρόπο παιχνιδιού της. Έχει και καλως εννοούμενο πείσμα για να σηκώνεται όταν… πέφτει, όχι όμως σε εγωιστικό βαθμό που δεν της επιτρέπει να ψάχνει, να βρίσκει και εν τέλει να αλλάζει τα κακώς κείμενά της και τα λάθη της.

Χωρίς να δίνει ιδιαίτερα σημασία σε όσους την… θυμούνται μόνο στις ήττες, κάνοντας μηδενιστική κριτική και ζητώντας… κεφάλια. «Ο Ολυμπιακός έχει ψυχραιμία, δρα σαν οικογένεια στις δύσκολες στιγμές και δεν διοικείται από το… Facebook», δήλωσε ο Γιώργος Αγγελόπουλος. Σε αυτή του τη φράση, βρίσκει κανείς την πιο ταιριαστή απάντηση στο «πως;» νίκησε ο δευτεραθλητής Ευρώπης μέσα στη Μαδρίτη την Ρεάλ, παίζοντας μάλιστα πολύ καλό μπάσκετ σε άμυνα και επίθεση. Σε αυτή τη φράση περικλείεται σε μεγάλο βαθμό το μυστικό της επιτυχίας της τα δέκα τελευταία χρόνια, αλλά και το «πέντε στα πέντε» που έχει στα ισάριθμα παιχνίδια που έχει δώσει μέχρι τώρα φέτος με Ρεάλ, Φενέρμπαχτσε και ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Τα τρία μεγάλα φαβορί για το τρόπαιο και την… μόνιμη παρέα τους τα τελευταία χρόνια στα Final Four.

Η παρέμβαση των Αγγελόπουλων μετά την ήττα στο Βελιγράδι και τα όσα σπουδαία συζητήθηκαν –πολλές φορές σε έντονο ύφος- ήταν η σπίθα που χρειαζόταν για να αλλάξουν πολλά. Ο Ολυμπιακός βγάζει πλέον και πάλι σταθερά υγεία, παίζει διαφορετικά και πιο έξυπνα με βάση τις δυνατότητές του και έχει πλέον το πάνω χέρι όχι μόνο για το πλεονέκτημα στα πλέι οφ (που δεν σημαίνει αυτόματα και πρόκριση στο Βελιγράδι), αλλά και για ένα πολύ καλό πλασάρισμα. Ο τρόπος που τα κατάφερε στο απόρθητο για εννέα χρόνια από τον ίδιο «κάστρο» της «βασίλισσας» ήταν απολαυστικός, αλλά αυτό δε σημαίνει πως έχει λύσει όλα τα προβλήματά του. Θέλει ακόμα αρκετή δουλειά, άνοδο στην απόδοση κάποιων παικτών, την επιστροφή του πολύτιμου Τιλί και τη μπάλα να μείνει… χαμηλά, γιατί η Ευρωλίγκα είναι απρόβλεπτη. Αποδεδειγμένα μπορεί να πετάξει στα… ουράνια την μία εβδομάδα και στα… τάρταρα την επόμενη.

Το βέβαιο, είναι πως ο Ολυμπιακός αρχίζει και φορμάρεται στην κατάλληλη στιγμή με φόντα την οκτάδα. Η αρχή, πρέπει να γίνει με τον πρώτο τίτλο της σεζόν απέναντι στην ΑΕΚ για να ανέβει ακόμα περισσότερο η ψυχολογία. Το αβαντάζ των δύο νικών από την Ρεάλ σε συνδυασμό με τα πέντε παιχνίδια που έχει στο ΣΕΦ με τέσσερις αδιάφορες βαθμολογικά –όχι όμως και αγωνιστικά- ομάδες, αλλά και η εξόρμηση που τον περιμένει στη φιλόξενη γι’ αυτόν Μάλαγα, μετατρέπει την δεύτερη θέση σε εφικτό στόχο. Όμως για αυτά τα αγαθά, θα πρέπει να κοπιάσει. Όπως και χθες, στη νίκη-χρυσάφι στην ισπανική πρωτεύουσα.

Για να έρθει, τα «κλειδιά» ήταν πολλά. Ομαδικά, ο Ολυμπιακός έλεγξε τον ρυθμό, περιόρισε στο έπακρο την δημιουργία του Ντόντσιτς, είχε εκπληκτικό αμυντικό transition με αποτέλεσμα η Ρεάλ να μη μπορέσει να κάνει το αγαπημένο της παιχνίδι στο «ανοικτό» γήπεδο, έπαιξε με μαεστρία και εκπληκτικό προπονητικό πλάνο την άμυνα με αλλαγές στα σκριν, είχε πολύ καλή ομαδική προσπάθεια στα ριμπάουντ και γενικότερα σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Στην επίθεση, με στόχευση στο χαμηλό πόστ κατάφερε να πάρει πολλά από τον εκπληκτικό μετά από καιρό Πρίντεζη και τον ανεβασμένο Μιλουτίνοφ (τρομερός στην άμυνα πάνω στον Ντόντσιτς). Στρέλνιεκς (εκπληκτική δημιουργία) και Γουίλτζερ έβαλαν τα τρίποντα που «άνοιξαν» την άμυνα, οι αποστάσεις στην επίθεση ήταν ενδεδειγμένες και το… νερό είχε μπει από νωρίς στο αυλάκι.

Όλοι όσοι αγωνίστηκαν βοήθησαν με τον τρόπο τους (π.χ. Παπανικολάου-ΜακΛίν), οι Ρόμπερτς και Τόμπσον έδωσαν σημεία… ζωής και έβγαλαν επιθετικότητα και ο Σπανούλης, με όλη την άμυνα της Ρεάλ και τον εκπληκτικό αμυντικό Τέιλορ πάνω του, είχε την ωριμότητα και την οξυδέρκεια να μην εκβιάσει καταστάσεις, να απελευθερώνει τη μπάλα γρήγορα και να παίζει σκυλίσια άμυνα. Η παρουσία του και μόνο, άνοιξε διάπλατα διαδρόμους για τους υπόλοιπους. Το κοντέρ έδειξε πως ο Ολυμπιακός κράτησε μία ομάδα 90+ πόντων στην έδρα της στους 79, αφού μοναδικοί που απειλούσαν ήταν οι Ντόντσιτς και Τόμπκινς. Στην άλλη πλευρά του γηπέδου, «ξεκόλλησε» επιτέλους από το εκτός έδρας 60 των τελευταίων αγώνων, κυκλοφορόντας γρήγορα και έξυπνα τη μπάλα, με πολύ δημιουργία και σιγουριά στην τελική προσπάθεια.

Η Μαδρίτη όμως πέρασε… Η χαρά θα πρέπει να κρατήσει για μερικές ώρες γιατί εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο. Δε ξέρω που θα βγάλει και αυτή η σεζόν, το σίγουρο είναι πως ο Ολυμπιακός επέστρεψε για τα καλά. Εμφατικά και απολαυστικά. Απέδειξε ξανά πως μπορεί να παίξει σύγχρονα και όμορφα και έβγαλε την αίσθηση πως μόνο βελτιωμένος θα είναι από εδώ και στο εξής. Αρκεί να έχει επιτέλους υγεία.

Υ.Γ.1: Προπονητής και διοίκηση γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα, όμως η λογική λέει πως μία προσεκτική προσθήκη στην περιφέρεια (με έναν καλό αμυντικό και συνεπή σκόρερ) θα δώσει τεράστια ώθηση στην ομάδα να… τρυπήσει και πάλι το ταβάνι της και αυτή τη φορά να έχει ακόμα καλύτερες προϋποθέσεις στην τελική ευθεία. Η ευκαιρία του… εντός έδρας Final Four άλλωστε, ιντριγκάρει…

Υ.Γ.2: Ο Ολυμπιακός έχει προπονητή για πολλά ακόμα χρόνια. Είναι φανερό πως άλλαξε πράγματα και συνεχίζει να δουλεύει σκληρά για το καλύτερο δυνατό. Ευτυχώς που δεν… διοικούν τα social media.

Y.Γ.3: Λαβράκι σαν τον Γουίλτζερ είχε χρόνια να βρει ο Ολυμπιακός. Αν δουλέψει και το κορμί του, με αυτό το σουτ θα έχει για χρόνια καλό μεροκάματο στην Ευρώπη. Η θέληση και το πάθος του για μάθηση και βελτίωση πάντως, είναι παράδειγμα προς μίμηση.

Υ.Γ.4: Διοικητική ηρεμία, χωρίς υπερβολές, σταθερότητα, σεβασμό και ψυχραιμία. Αξία ανεκτίμητη.

Υ.Γ.5: Η γερμανίδα διαιτητής το είχε προσπαθήσει και στο Μιλάνο. Χθες απλά παραλίγο να τα καταφέρει. Ότι το… τερμάτισε πάντως το τερμάτισε. Αλλά ξέχασα, η ΤΣΣΚΑ λέει θα στείλει επιστολή με παράπονα για την διαιτησία. Έχει και το… δούλεμα τα όρια του…