Ελλάδα, έτσι ο… οιωνός θα γίνει γεγονός

Εκτός από την αλλαγή και την ολική επαναφορά της Εθνικής από το αγωνιστικό κακέκτυπο του Ελσίνκι στην πραγματική ομάδα που παρουσιάστηκε αρχικά απέναντι στην Πολωνία και στη συνέχεια στο νοκ άουτ με την Λιθουανία, έχει αλλάξει και η δική μας ψυχολογία. Τα χαμόγελα έχουν επιστρέψει, όπως και η κανονικότητα στο εσωτερικό της ομάδας, απ’ όπου προήλθε και αυτή η μεταμόρφωση στο παρκέ.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Η προσμονή πλέον είναι μεγαλύτερη, ίσως και η αισιοδοξία, αφού, για να μην τα ξαναλέμε, η κριτική -τουλάχιστον από τους νοήμονες- δεν έγινε ποτέ για τις ικανότητες των παικτών, αλλά τον τρόπο, τον προγραμματισμό και το επικοινωνιακό πατατράκ σε όλα τα επίπεδα, με το οποίο προετοιμάστηκαν και πήγαν στο Ευρωμπάσκετ. Από τη στιγμή που παίκτες και τεχνικό τιμ πήραν εξ’ ολοκλήρου την κατάσταση στα χέρια τους, διόρθωσαν τις δικές τους κακές συμπεριφορές και μόνιασαν, ήταν δεδομένο πως το πράγμα θα αλλάξει. Και πλέον η γκρίνια και η ανησυχία, έχουν δώσει τη θέση τους στην αισιοδοξία για επιστροφή στην κορυφαία τετράδα της Ευρώπης. Το επιτρέπει εκτός από το ολοκληρωτικό μπάσκετ που παίξαμε το Σάββατο και η δυναμική του αντιπάλου.

Η Ρωσία δεν είναι μεγαθήριο και μας θυμίζει το 2005, όπου στο Βελιγράδι στον προημιτελικό τους αποκλείσαμε και εκείνο το ματς αποτέλεσε εφαλτήριο αλλαγής, πίστης και ουσιαστικής επιτυχίας. Όλα αυτά είναι όμορφα και συγκινητικά, αλλά για να τα ξαναζήσουμε, απαιτούνται σαράντα παρόμοια, ίσως και καλύτερα λεπτά απ’ ότι κόντρα στους λιθουανούς. Όχι τόσο γιατί η Ρωσία είναι καλύτερη, όσο για το ότι πλέον μας… περιμένουν και μας υπολογίζουν περισσότερο απ’ ότι πριν το ματς της φάσης των «16». Οι διεθνείς έχουν την εμπειρία και παρέμειναν προσγειωμένοι και απόλυτα συγκεντρωμένοι και αυτό είναι το πρώτο σημάδι. Το αν η μία μέρα παραπάνω ξεκούρασης θα μας ωφελήσει θα φανεί αύριο.

Όπως και θα αποδειχθεί αν έχουμε αγωνιστικές «απαντήσεις» στο πως θα σταματήσουμε το δίδυμο Σβεντ-Μοζγκόφ, οι οποίοι βάζουν τους 37 από τους 80 πόντους της «αρκούδας» στην διοργάνωση. Η αλήθεια είναι πως η… φάση θυμίζει πολύ Καλνιέτις-Βαλαντσιούνας, αλλά κάθε παιχνίδι είναι διαφορετικό. Φυσικά και αν κουράσουμε, περιορίσουμε την δημιουργία του ή φθείρουμε με φάουλ τον Σβεντ όπως έγινε με τον πρώτο και βγάλουμε όσο το δυνατόν περισσότερο από την εξίσωση τον σέντερ των Νετς όπως συνέβη με τον δεύτερο, θα έχουμε κάνει ένα σημαντικό βήμα για τον ημιτελικό της Παρασκευής, όμως… Η Ρωσία, που επαναλαμβάνω δεν τρομάζει, είναι ομάδα με σαφέστατους ρόλους και παίκτες-στρατιώτες που θέλουν μεγαλύτερη προσοχή απ’ ότι οι αντίστοιχοι της «Lietuva».

Μπορεί οι Φριτζόν, Ζούμπκοφ, Κβοβστόφ, Κουρμπάνοφ, Βοροντσέβιτς και Ντιμίτρι Κουλάγκιν να μην συγκεντρώνουν πάνω τους τη λάμψη και την αίγλη των Κουζμίνσκας, Ματσιούλις και Μοτεγιούνας, όμως παίζουν εξαιρετικά τον ρόλο τους και καθοδηγούμενοι από τον Σεργκέι Μπαζάρεβιτς, έχουν παρουσιάσει για πρώτη φορά μετά το 2007 μία Εθνική σοβαρή, οργανωμένη και επικίνδυνη. Ίσως η παρουσία του Αντρέι Κιριλένκο να έχει παίξει σημαντικό ρόλο σε αυτό, αλλά ας το αφήσουμε αυτό στην άκρη, διότι κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν θα είναι ωφέλιμο να αναλάβουν νέοι άνθρωποι και να εισέλθουν "φρέσκιες" ιδέες από παίκτες ηγέτες του παρελθόντος.

Όλοι τους λοιπόν χρειάζονται μεγάλη προσοχή και απαιτείται υπομονή και αφοσίωση στο πλάνο που θα γίνει από το τεχνικό τιμ. Το ματς φρονώ πως θα πάει αρκετά στη δύναμη και στατιστικά θα πρέπει να τους περιορίσουμε όσο γίνεται τον μέσο όρο των δέκα επιθετικών ριμπάουντ που μαζεύουν ανά παιχνίδι, αλλά και αυτόν των 19 ασίστ, που δείχνει περίτρανα πόσο ομάδα είναι η αντίπαλός μας. Οι αριθμοί, δείχνουν πως αν τους πιέσουμε σωστά και με συνέπεια, έχουν το εύκολο λάθος (13,8 μέσο όρο), όμως παράλληλα θα πρέπει να είμαστε εξίσου προσεκτικοί στην κυκλοφορία της μπάλας, αφού αγγίζουν τα 7 κλεψίματα ανά παιχνίδι.

Σε ατομικό επίπεδο, φρονώ πως το τεχνικό τιμ θα στηριχτεί και πάλι στο «κλειστό» rotation, το οποίο όμως θα πρέπει να γίνει με περισσότερη ευελιξία για να έχουν οι βασικοί πρωταγωνιστές τις απαραίτητες ανάσες. Τα δίδυμα Σλούκας-Καλάθης, Πρίντεζης-Παπανικολάου και οι Παπαγιάννης-Μπουρούσης εναλλάξ θα είναι και πάλι κομβικά, όμως είναι αναγκαίες περισσότερες ποιοτικές βοήθειες απ’ όλους, ενώ θεωρώ πως ρόλο και χώρο βάσει της σωματοδομής των Ρώσων έχουν οι Αγραβάνης και Αντετοκούνμπο. Οποιαδήποτε… έκπληξη με καλή απόδοση παίκτη, πως ως τώρα δεν έχει κάνει «ξεπέταγμα» θα είναι καλοδεχούμενη. Η Ευκαιρία είναι μεγάλη και το νιώθουν στο… πετσί τους οι παίκτες. Μπορούν και διαισθάνομαι πως θα τα καταφέρουν. Αρκεί να ακολουθήσουν τα σωστά αγωνιστικά… σημάδια και να μετατρέψουν τον οιωνό σε γεγονός-ιστορία.

Follow @ZervasNikolaos