Έκανε την ανηφόρα… κατηφόρα ο Ολυμπιακός

Τα μέχρι τώρα πολλά σκαμπανεβάσματα του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα, θα μπορούσαν εύκολα να παρομοιαστούν με… παιδική τραμπάλα. Λίγο-πολύ αυτό είχε όμως προβλεφθεί πριν την έναρξή της, με αποτέλεσμα ακόμα και στις «βαριές» εντός έδρας ήττες οι περισσότεροι να έκαναν λόγο για αναμενόμενη εξέλιξη, συμβιβασμένοι με την φετινή δύσκολη χρονιά. Το χθεσινό βράδυ στο Μόναχο, έμελε να έχει ναδίρ, ζενίθ και ξανά ναδίρ, όχι από παιχνίδι σε παιχνίδι ή βδομάδα με βδομάδα, αλλά δεκάλεπτο με δεκάλεπτο.

Γράφει από το Μόναχο, ο Νίκος Ζέρβας

Συνοδεύτηκε σε γενικές γραμμές από δεύτερο συνεχόμενο ορθολογικό παιχνίδι και βελτίωση και γι’ αυτό ήταν ίσως η πρώτη φετινή ήττα που στενοχώρησε άπαντες, με την καθολική έννοια του όρου. Διότι, ο Ολυμπιακός μπορούσε να την αποφύγει και ως ένα βαθμό, ίσως να μην την άξιζε. Ειδικά εκεί που, με την απόδοσή του στο δεύτερο και στο τρίτο δεκάλεπτο, έφτασε το παιχνίδι, απέμεναν δύο-τρεις πιο σωστές επιλογές από τον πάγκο και από τους παίκτες που ήταν στο παρκέ, για να «κλειδώσει» η νίκη μετά το +12. Νωρίτερα, είχε προηγηθεί ένα πρώτο ημίχρονο με 10 λάθη που απέφεραν 13 πόντους και 8 κλεψίματα στη Μπάγερν και μόλις 3 ασίστ παραγωγή! Παρόλα αυτά, οι παίκτες του Κεζμούρα, είχαν ανατρέψει σε βάρος τους -11 και ήταν και ένα πόντο μπροστά!

Πως; Με το δεύτερο rotation και πρωταγωνιστές τους Μπόλντγουιν, Ρότσεστι, Παπανικολάου, Ρούμπιτ και με… ολίγη από Μιλουτίνοφ και Πρίντεζη. Οι λύσεις στην επίθεση έδιναν κουράγιο στην άμυνα, που κέρδιζε συνεχώς μάχες και σιγά-σιγά έβαζε όλο και περισσότερη πίεση στη Μπάγερν. Το 67-55 στο 31’, ήταν παράσταση νίκης για τον παλιό Ολυμπιακό, που πολύ δύσκολα θα άφηνε την κατάσταση να του ξεφύγει από τα χέρια. Η νέα εκδοχή του όμως, εκτός του ότι έχει χάσει το μέταλλο και τη σιγουριά του νικητή (τουναντίον φάνηκε πως ο… φόβος μίας νέας ήττες στοίχισε τελικά και το ματς), είναι ομάδα λίγων ημερών, με νέα προετοιμασία μετά την πρώτη το καλοκαίρι, νέο πλάνο, δύο νέους παίκτες και άλλους δύο σε νέο ρόλο από αυτόν που είχε αρχικά, λανθασμένα, σχεδιαστεί.

Η αδιανόητα επιπόλαιη άμυνα στο πρώτο δίλεπτο του τέταρτου δεκαλέπτου, με τη γρήγορη συμπλήρωση των φάουλ από το δεύτερο λεπτό του, άλειψε… βούτυρο στο ψωμί του Ράντονιτς. Έδωσε εντολή η μπάλα να πηγαίνει με όλους τους παίκτες κοντά στο καλάθι, τα ποσταρίσματα διαδέχονταν το ένα το άλλο, και σιγά-σιγά η Μπάγερν μείωνε. Βρήκε μεγάλα (σ.σ. από τον Λο) και ένα τυχερό (σ.σ. Μπάρτελ) μακρινά σουτ, την ώρα που οι «ερυθρόλευκοι» σταμάτησαν να λειτουργούν σωστά στη δική τους επίθεση. Ο τελικός απολογισμός των 12 ασίστ για 16 λάθη τα λέει όλα. Το χειρότερο, είναι πως την περισσότερη… θάλασσα την ήπιε στο τέλος ο μέχρι εκείνο το σημείο πολύ καλός Κεμζούρα, ο οποίος πιστώνεται άλλωστε, και για την βελτίωση της εικόνας στα δύο τελευταία παιχνίδια.

Οι αλλαγές του όμως στο τέταρτο δεκάλεπτο, βοήθησαν πολύ στην ανατροπή, κυρίως γιατί οι πεντάδες του δεν ήταν σωστές αμυντικά, εξ’ ου και οι τριάντα πόντοι παθητικό. Ακόμα και το τάιμ άουτ που δεν πήρε, όταν η ανατροπή φαινόταν από… μακριά, ήταν καθοριστικό. Ο κακός χθες Σπανούλης, μπήκε, αλλά και βγήκε σε λάθος χρόνο στο φινάλε, ο Ρότσεστι επίσης, ενώ ο Πολ, ακόμα και με τόσο καλό Παπανικολάου όπως χθες, είναι αδιανόητο να έχει παίξει μόλις δεκαέξι λεπτά. Ήταν σε τέτοια κατάσταση στα πέντε προηγούμενα παιχνίδια που άξιζε πολύ περισσότερα. Βάλτε και το γεγονός πως για μία ακόμα φορά τροφοδοτήθηκε ανεξήγητα με λίγες μπάλες το «βαρύ» του όπλο, Μιλουτίνοφ και θα καταλάβετε, πως το μόνο που κρατά από τη βραδιά, ήταν η πολύ καλή εμφάνιση του Μπόλντγουιν. Αν ο Αμερικανός, που ήταν πολύ καλός για πρώτη φορά, σταθεροποιήσει την απόδοση του σε τέτοια επίπεδα, αλλάζουν πολλά, κυριολεκτικά από το… πουθενά.

Η έντονα… ανηφορική τάση που είχε ο Ολυμπιακός ως ομάδα συνολικά και οι ελπίδες για ολική επαναφορά με αξιώσεις στην διοργάνωση που είχε σκορπίσει μέχρι το 31’, μετατράπηκε αίφνης σε… κατηφορική, δημιουργώντας παράλληλα και πλήγμα στην ψυχολογία. Ευκαιρία για αντίδραση, υπάρχει και μάλιστα άμεσα, στο αυριανό, θεωρητικά πιο δύσκολο παιχνίδι με την Άλμα στο Βερολίνο. Όμως πολύ φοβάμαι, πως έτσι όπως εκτυλίχτηκε η ιστορία στην «Audi Dome», υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, η «κατηφόρα» να είναι ακόμα πιο απότομη. Μακάρι να κάνω λάθος…

Υ.Γ.1: Σωστή η κίνηση να μην αγωνιστεί ο Πάντερ, μήπως και πάρει το μήνυμα πως επειδή είναι καλός παίκτης, για να αλλάξει επίπεδο, θα πρέπει να σκέφτεται πιο ομαδικά και να μην χαραμίζει το ταλέντο του σε ατομικές ενέργειες που είναι μόνο επιζήμιες για τον ίδιο και την ομάδα.

Υ.Γ.2: Πολύ καλή εμφάνιση από τον Ρούμπιτ στη φυσική του θέση (σ.σ. «4»), ίσως να ήταν πιο χρήσιμος στο τέλος από τον… σκασμένο Πρίντεζη. Γενικότερα, με διαφορετικό rotation και σίγουρα όχι με 7/18 σουτ στο τέταρτο δεκάλεπτο, τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο ευχάριστα.

Follow @ZervasNikolaos