«Εφιάλτης» σε αφύλακτη… ρακέτα

Το κείμενο μία ημέρα πριν το συναπάντημα του Ολυμπιακού με την Αρμάνι στο «Forum», δυστυχώς αποδείχθηκε προφητικό. Στο Μιλάνο να τον… φοβάσαι, έγραφα, αλλά δεν περίμενα τον πρωταθλητή Ελλάδας τόσο απροετοίμαστο πνευματικά και εφησυχασμένο από το πρόσφατο 1/11 των ιταλών. Οι «ερυθρόλευκοι» εκτός του ότι έμοιαζαν εσφαλμένα πεπεισμένοι πως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα «καθαρίσουν» τον υποδεέστερο αντίπαλο, είχαν σε κακή κατάσταση πολλά από τα ατού τους, δεν «διάβασαν» καθόλου το που πήγαινε το ματς την ώρα που ακόμα ήταν σε επαφή με το σκορ και την… πάτησαν πανηγυρικά.

Γράφει από το Μιλάνο, ο Νίκος Ζέρβας

Γυρίζουν στην Αθήνα με μεγάλη χαμένη ευκαιρία να συμπορεύονται στη πρώτη θέση μαζί με ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ, διότι επέτρεψαν στους αποκλεισμένους άρα χωρίς πίεση παίκτες του Ρέπεσα να τους βρουν μπόσικους και να τους δώσουν να… καταλάβουν. Το κοντέρ έγραψε 99 πόντους, που είναι πέμπτη χειρότερη αμυντική επίδοση στην ιστορία της ομάδας στην Ευρώπη. Αν κάποιος δεν έχει δει το παιχνίδι, θα στοιχηματίσει πως αυτό το νούμερο ήρθε με τουλάχιστον 12-13 τρίποντα των λομβαρδών. Και θα πάει… κουβά. Μόλις 6 ήταν και αυτό κάνει την κατάσταση ακόμα πιο… εξοργιστική. Η καλύτερη μέχρι χθες βράδυ άμυνα της Ευρώπης με 72 πόντους μέσο όρο παθητικό, δέχθηκε 84 σε τριάντα λεπτά, διότι επέτρεψε τριάντα, ναι το ξαναγράφω τριάντα καλάθια μέσα στη ρακέτα της.

Με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο. Με drive, με κοψίματα στη βασική γραμμή και με κοντινά σουτάκια ή φόλοου από επιθετικά ριμπάουντ. Και όλα αυτά, από τη χειρότερη ομάδα της διοργάνωσης, που όμως διαθέτει τους παίκτες με το απαραίτητο επιθετικό ταλέντο να σε… σκοτώσουν αν τους το επιτρέψεις. Η Αρμάνι έχει ξαναπιάσει φέτος πολλάκις αυτά τα νούμερα και γι’ αυτό από τη στιγμή που η άμυνα δεν μπήκε ποτέ στις αποσκευές για την Ιταλία, ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε προβλήματα. Μέχρι το 33΄ ήταν μέσα στο ματς γιατί παρήγαγε και αυτός, παρά την εκνευριστική αστοχία του, λόγω των πολλών επιθετικών ριμπάουντ, όμως μία ομάδα που έχει μάθει να «αναπνέει» μέσω της άμυνας, μοιραία θα εγκλωβιστεί κάποια στιγμή επιθετικά, όταν δε μπορεί να είναι αποτελεσματική στα μετόπισθεν.

Οι παίκτες του Σφαιρόπουλου, άφηναν τους αντιπάλους να κάνουν… βόλτες στο παρκέ, με αποτέλεσμα όταν η μπάλα «έκαιγε», να έχουν… φτερά στα πόδια και να σκοράρουν με κάθε τρόπο στο «ανοικτό» γήπεδο ή σε σετ καταστάσεις. Το… κακό άρχισε στο δεύτερο δεκάλεπτο, όταν το δεύτερο rotation τα έκανε μαντάρα, ή καλύτερα οι Λοτζέσκι και Γκριν, δεν έδωσαν το παραμικρό επιθετικά και αδυνάτισαν παράλληλα στο έπακρο την άμυνα. Ο πρώτος περνάει παρατεταμένο ντεφορμάρισμα και αν δεν επανέλθει άμεσα, το πρόβλημα θα διογκωθεί. Μετά, ήρθαν τα 16 συνολικά λάθη και από το… πουθενά ο Ντεπάσκολο και το γλυκό… έδεσε. Είχαν προλάβει βέβαια να κάνουν μεγάλη ζημιά οι Μάτσβαν, ΜακΛιν, Σίμον και Ντράγκιτς και να αλλάξει τον ρυθμό ο Τσιντσιαρίνι.

Το χαμηλό σχήμα του Ρέπεσα όταν φορτώθηκαν με φάουλ οι σέντερ του, μπέρδεψε ακόμα περισσότερο την κατάσταση και το πράγμα φαινόταν πως δεν έχει επιστροφή. Μόνο με τον καταπληκτικό σε όλους τους τομείς Παπανικολάου, τον ηρωισμό του Πρίντεζη και τα τρίποντα του Μάντζαρη στο δεύτερο ημίχρονο δε γινόταν να νικήσει. Μηδέν αντίδραση και πάθος, λες και έβλεπες άλλη ομάδα από αυτή που θαύμαζες στη Βαρκελώνη, στην Πόλη, στο ΟΑΚΑ και απέναντι σε Φενέρμπαχτσε και Μπασκόνια στο ΣΕΦ. Τα έχει αυτά όμως η νέα Ευρωλίγκα και λίγο-πολύ όλοι αρχίζουν να συνηθίζουν και να συμβιβάζονται με τις ήττες, ακόμα και αν αυτές λογίζονται ως εκτός προγράμματος. Όποιος πιστεύει πως οι αποκλεισμένες ομάδες θα ανοίγουν τις πόρτες των γηπέδων τους, θα κερνάνε γλυκό και λικεράκι και θα κάνουν και… αέρα στον αντίπαλο για να ξαποστάσει, καλύτερα να δούνε άλλη διοργάνωση. Παίζουν όλοι με όλους, νικάει ο οποιοσδήποτε τον οποιονδήποτε. Για την υστεροφημία του, τον εγωισμό του, το κοινό του και… το επόμενο συμβόλαιό του. Εύλογο, υγιές, άκρως ενδιαφέρον και συναρπαστικό.

Για τον Ολυμπιακό του 13-6, η ήττα στο Μιλάνο δεν είναι καταστροφή, αλλά ευκαιρία για προβληματισμό και εύρεση λύσεων. Θα πρέπει να αναλογιστεί γιατί παίζει έτσι και μεταμορφώνεται προς το αρνητικό απέναντι σε ομάδες που δεν έχουν ομαδική συνταγή και συνοχή, αρέσκονται στο μπάσκετ αλάνας και στις ένας εναντίον ενός καταστάσεις και να λύσει το πρόβλημα. Όπως επίσης θα πρέπει να αναρωτηθεί τι συμβαίνει στο μυαλό του και δεν είναι το ίδιο αποδοτικός όπως απέναντι στα μεγάλα φαβορί, όταν ο αντίπαλος είναι μεγάλο αουτσάιντερ (Γαλατάσαραϊ, Μακάμπι, Αρμάνι) και όλοι περιμένουν από αυτόν να επικρατήσει. Αυτά είναι τα βασικά ερωτήματα, διότι στο αγωνιστικό, η ανάγνωση του τι έφταιξε είναι σχεδόν… ευκολάκι.

Όπως έχουμε υπογραμμίσει από την αρχή της σεζόν, ιδιαίτερος χρόνος για μεμψιμοιρία δεν υπάρχει στις ήττες όπως και για μεγάλα πανηγύρια στις νίκες. Η αποστολή θα επιστρέψει το μεσημέρι στην Αθήνα και τρεις ώρες μετά, θα έχει προπόνηση γιατί ακολουθεί αύριο η Μπάμπεργκ στο ΣΕΦ. Ένας «κακός δαίμονας» που και αυτός έχει, λογικά, αποκλειστεί, δεν έχει τίποτα να χάσει και θα παίξει χωρίς άγχος. Δεύτερος εφιάλτης σε 48 ώρες δεν θα είναι απλά «καμπανάκι», αλλά… πισωγύρισμα.

ΥΓ.1: Στην Ελλάδα τις κρίσης που σχεδόν όλα διέπονται από ευτελισμό, οι οπαδοί και κάποια ΜΜΕ, έχουν πάει στο σπίτι των αθλητών (στην παρούσα φάση είναι ο Σπανούλης, αύριο θα είναι κάποιος άλλος) και ξέρουν λεπτομέρειες για το αν και που έχουν τη φανέλα της πρώην ομάδας τους. Χωρίς να γνωρίζουν την… τύφλα τους, κατηγορούν, σπιλώνουν και νιώθουν συνάμα πως ο αθλητής θα πρέπει να τους ζητάει και την άποψή τους. Η παρακμή και το κόμπλεξ σε όλο της το μεγαλείο.

ΥΓ.2: Το πόσο χρήσιμος παίκτης είναι ο Χάκετ είναι δεδομένο, αλλά με τη συμπεριφορά του αυτό το διήμερα στο Μιλάνο, φάνηκε, για μία ακόμα φορά, και πόσο «δεμένος» είναι με τον Ολυμπιακό. «Δε θέλω με τίποτα το παιχνίδι του τραυματισμού μου να είναι το τελευταίο μου με αυτή την ομάδα», ήταν κάποια από τα λόγια του σε μία σύντομη συνομιλία που είχαμε. Έβλεπες στα μάτια του πόσο του εννοούσε…
Follow @ZervasNikolaos