Δύο παίκτες από αυτούς που δεν έρχονται στην… Ελλάδα

Το ότι η ΑΕΚ έχει τρεις ξένους παικταράδες μπροστά και τρεις Έλληνες που μπορούν σταθούν δίπλα τους και να τους συμπληρώσουν το ξέραμε από τα τέλη Ιουλίου όταν η ΑΕΚ κατάφερε να κάνει δικούς της τον Πόνσε και τον Μπογέ. Να πω την αλήθεια ο Μπογέ έχει ξεπεράσει ήδη αυτό που είχα στο μυαλό μου. Έχω την εντύπωση πως όταν θα φτάσει στο 100%, γιατί αυτό ήταν το πρώτο παιχνίδι του ως βασικός, θα δούμε πράγματα ακόμη πιο εντυπωσιακά.

Από το ματς με τον Ολυμπιακό πάντως που μπήκε 15 λεπτά όλα είχαν φανεί. Απλά ζούμε την επιβεβαίωση. Είναι ψηλός. Είναι δυνατός. Είναι γρήγορος. Ξέρει πολύ μπάλα. Παίζει και άμυνα, έκανε τον… Χουλτ ευτυχισμένο με τις καλύψεις που του έδωσε. Είναι ομαδικός. Είναι ακόμη και… όμορφος αλλά κορίτσια ψάξτε αλλού γιατί είναι υπό αυστηρή επιτήρηση από τη γυναίκα. Μπορείτε όμως να τον απολαμβάνετε στο ΟΑΚΑ. Νομίζω πως δεν υπάρχει ταβάνι για τον Μπογέ και ίσως τα 6 εκατομμύρια σε έξι δόσεις να είναι τελικά λίγα. Το έχουμε ξαναπεί. Το καλό είναι και φτηνό. Άντε να έρθει το Σάββατο να σε ξαναδούμε μεγάλε.

Μην αδικήσουμε τον Πόνσε. Μπορεί κάποιοι να τον αδίκησαν όχι επειδή είχαν κάτι μαζί του αλλά για να δείξουν ότι η ΑΕΚ απέτυχε επειδή τον έφερε στην θέση του Αραούχο όμως η αλήθεια δεν μπορεί να μείνει κρυμμένη. Δεν σκέφτηκαν πως η Ρόμα δηλαδή ο Μόντζι έβαλε στην ΑΕΚ ρήτρα 6.000.000 ευρώ και 30% ποσοστό μεταπώλησης, ούτε πως τον έφεραν 16 χρονών από την Αργεντινή και του έδωσαν συμβόλαιο 1.200.000 τον χρόνο. Εντάξει δεν πετυχαίνουν όλες οι μεταγραφές αλλά συνήθως αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν καλύτερα από τον μέσο φίλαθλο. Το ότι δεν είχε πολλές συμμετοχές στην Ρόμα δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να παίξει στην Σούπερ Λιγκ. Για όνομα… Και να πούμε και κάτι. Αρρώστια ο Αραούχο αλλά στις οκτώ πρώτες αγωνιστικές το σκορ είναι… 5-1 υπέρ του Πόνσε με ένα αγώνα περισσότερο.

Πέντε γκολ έχει βάλει σε 7 αγώνες ο 21χρονος, μην το ξεχνάμε κι αυτό, ένα σε έξι, το τέταρτο με την Λάρισα, είχε ο Απάτσι πέρυσι την ίδια αγωνιστική. Στην Ευρώπη και οι δύο δεν έχουν σκοράρει ακόμη στην φάση των ομίλων. Δεν θέλω να μειώσω τον Αραούχο σε καμία περίπτωση κι αυτόν αν είχε η ΑΕΚ ευχαριστημένος θα ήμουν. Η Λας Πάλμας ιδίως με Μανόλο δεν το συζήτησε καν να τον αφήσει αλλά η ΑΕΚ έψαξε και βρήκε έναν αντικαταστάτη αυτού του επιπέδου. Καλά να είναι το παιδί και θα μπουν πολλά γκολ. Μέσα στο κουτί είναι δολοφόνος. Για τον Λιβάγια δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, στο δεύτερο ημίχρονο ήταν ο γνωστός Λιβάγια κι αυτό στην Ελλάδα αρκεί…

Να πούμε όμως κάτι για τον Ουζουνίδη. Όχι για το ματς με τον Άρη που τον δυσκόλεψε στο πρώτο ημίχρονο η τριάδα στο κέντρο που είχε η ομάδα της Θεσσαλονίκης και δεν βρήκε φάρμακο παρότι ουσιαστικά κινδύνευσε μια φορά μόνο. Πρέπει να βρει λύση όταν ο αντίπαλος παίζει με 4-3-3. Εδώ όμως θα γράψω για την επιμονή του το καλοκαίρι να πάρει τους παίκτες που ήθελε. Ομολογώ πως όταν έμαθα ότι είπε “όχι” για τον Μπούργκι ενώ υπήρχε συμφωνία δανεισμού με οψιόν και η ομάδα καθυστερούσε να διαλέξει παίκτη πίστευα ότι έκανε λάθος. Η επιμονή του να πάρει ακριβώς αυτό που ήθελε δικαιώθηκε. Κι έτσι βλέπουμε τον Μπογέ παρότι φυσικά θεωρώ καλό παίκτη τον Ισπανό. Ο Μπογέ όμως είναι άλλο πράγμα.

Το ίδιο και με τον Πόνσε. Όταν χάλασε την πρώτη φορά σκέφτηκα πως μάλλον ήταν λάθος που η ΑΕΚ δεν πήρε αν και μπορούσε τον Γκερέρο του Ολυμπιακού, έναν παίκτη που μου άρεσε και μου αρέσει. Όμως ο Πόνσε είναι άλλη κλάση. Επέμενε, ρίσκαρε και πήρε αυτόν που ήθελε για την κορυφή. Θυμάμαι που είχε πει για τα στατιστικά και των δύο που δεν ήταν εντυπωσιακά ότι δεν κοιτάει αριθμούς αλλά παίκτες. Και έτσι η ΑΕΚ έφερε δυο παίκτες από αυτούς που λέμε πως.. δεν έρχονται στην Ελλάδα. Αυτά. Πάμε παρακάτω με χαμηλά το κεφάλι αλλά με εμπιστοσύνη…