«Βαριά η καλογερική» και θέλει αυτογνωσία

Όταν ο Ολυμπιακός αποφάσισε να αλλάξει σελίδα το καλοκαίρι, να εμπιστευτεί έναν νέο, εκ των κορυφαίων προπονητών στην Ευρώπη και να εμπλουτίσει το ρόστερ του με ξένους-στοιχήματα, είναι δεδομένο πως θα είχε προετοιμαστεί για ανάλογες καταστάσεις με αυτή που βιώνει από χθες το βράδυ. Τρεις συνεχόμενες ήττες στην Ευρωλίγκα μετά από δύο χρόνια, ρεκόρ 3-4 στις πρώτες επτά αγωνιστικές (ποτέ βέβαια δεν είχε τόσο δύσκολο πρόγραμμα) για πρώτη φορά και να σου τα πρώτα ψήγματα αμφισβήτησης και έντονου προβληματισμού.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Ο οργανισμός, λόγω του ότι έχει μπροστά του και τρία ακόμα παιχνίδια «φωτιά» μέχρι την επόμενη Πέμπτη, χρειάζεται μπόλικα αποθέματα καθαρού μυαλού, σωστής διαχείρισης και ψυχραιμίας. Ο κόσμος έχει τα δίκια του να ανησυχεί, όμως η καθαρή αλήθεια, είναι πως θα πρέπει να υπάρχει ρεαλισμός από όλους. Ο πήχης πρέπει να μπει όσο πιο χαμηλά γίνεται (και τα προηγούμενα χρόνια αυτή θα έπρεπε να είναι η αντιμετώπιση), διότι με τα νέα δεδομένα στην ομάδα, αλλά και στους αντιπάλους κανείς δεν πρέπει να… ονειροβατεί, γιατί το πράγμα είναι πιο δύσκολο από ποτέ. Για λόγους που έχουν αναλυθεί πριν, αλλά και κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων αγωνιστικών με τα δυνατά «διπλά» σε Μόσχα και Βιτόρια.

Είναι υπερβολικό να ζητάς από μία νέα ομάδα και με χαμηλότερο μπάτζετ απ’ ότι οι ανταγωνιστές της να κάνει συνέχεια θαύματα. Ο στόχος πρέπει να είναι αποκλειστικά και μόνο η είσοδος στην οκτάδα (πικρό αλλά αληθινό) και εφόσον η ομάδα σε εκείνο το διάστημα είναι σε τέτοια αγωνιστική και πνευματική ετοιμότητα για να διεκδικήσει κάτι παραπάνω έχει καλώς. Όσοι έχουν εμπιστοσύνη στο πρότζεκτ, θα πρέπει να το στηρίξουν, χωρίς να απαιτούν, τουλάχιστον φέτος, Final Four, επιτυχίες και πιένες. Τα παραπάνω συμπεράσματα, δεν είναι απόρροια της χθεσινής ήττας από την Φενέρμπαχτσε (που ήρθε ΚΑΙ λόγω 5-6 ανεκδιήγητων σφυριγμάτων των διαιτητών), αλλά αλληλουχία μίας σειράς πραγμάτων που καταγράφονται ως συμπεράσματα, που ασφαλώς και μπορεί να διαφοροποιηθούν στο άμεσο μέλλον.

Για την ώρα, ο Μπλατ είναι φανερό πως ακόμα μαθαίνει τους παίκτες του και εκείνοι τον ίδιο. Ψάχνουν τον ρόλο τους και η ομάδα τη χημεία της. Το ίδιο θα ίσχυε και ακριβώς ίδια θα έπρεπε να ήταν η αντιμετώπιση, ακόμα και αν είχε βρει στόχο το τελευταίο σουτ του Γουίλιαμς-Γκος ή είχε ευστοχήσει στο follow ο Μιλουτίνοφ. Το 4-3 και η νίκη με αυτό τον τρόπο (απόκτηση εμπειρίας από τον Γκος, που ήταν και η στόχευση της μη εισόδου του Σπανούλή) δεν θα έπρεπε να αμβλύνει τα ερωτηματικά που έχουν δημιουργηθεί νωρίς-νωρίς. Ποια είναι αυτά; Πρώτο και κύριο, αν ο Ολυμπιακός μπορεί να υποστηρίξει το μπάσκετ που θέλει να παίξει ο Μπλατ (και είναι απολαυστικό όταν έχει γίνει π.χ. πρώτο ημίχρονο ΟΑΚΑ) με το υπάρχων ρόστερ.

Διότι με τα υπάρχοντα δεδομένα και την έλλειψη γενικότερης σκληράδας που παρατηρείτε σχεδόν απ’ όλους, όσο και αν ο Μπόγρης υπερβάλει εαυτό όταν μπαίνει στο γήπεδο και παίζει εξαιρετικά, και αν ο Αγραβάνης, ο οποίος θα παίξει σίγουρα αποκλειστικά και μόνο στο «5» δεν αλλάξει άρδην την εικόνα, η έλλειψη αθλητικού σέντερ που είχε αναφερθεί από τα… φιλικά, θα στοιχίσει. Ο ΛεΝτέι πολύ δύσκολα, όσο και αν τον πιστεύει ο προπονητής θα μετατραπεί σε 5άρι και στην ανάγκη να χωρέσει στο ρόστερ, θα μειώνει τον χρόνο παικτών όπως ο Βεζένκοφ. Ο τελευταίος, παρά το δυναμικό του ξεκίνημα, δεν έπαιξε χθες δευτερόλεπτο (ο προπονητής βέβαια θα έχει τους λόγους του), με αποτέλεσμα ο Πρίντεζης να καταγράψει 37 λεπτά και στο τέλος να είναι… ξεζουμισμένος. Όταν ΛεΝτέι και Τίμα έχουν παίξει μαζί 11 λεπτά, αυτόματα περιορίζεις την επιρροή που μπορεί να έχουν οι ξένοι στο παιχνίδι σου.

Ο δύσκολος δρόμος που έχει επιλέξει ο Μπλατ, με «θυσία» κάποιων αποτελεσμάτων για να αποκτήσουν εμπειρία οι νεόκοποι στην διοργάνωση παίκτες του, δύσκολα θα βγάλει κάπου αν το πρόβλημα με την κατανομή των ρόλων δεν λυθεί άμεσα. Για παράδειγμα, στα σμολ φόργουορντ απ’ όπου ο Ολυμπιακός έπρεπε να αντλεί κινητήριο δύναμη λόγω της ύπαρξης τριών καλών παικτών, κατάφερε χθες να πάρει κάτι μόνο από τον Παπανικολάου, ο οποίος ήταν καταπληκτικός στο δεύτερο ημίχρονο, μετά από καιρό. Πως θα βρουν ρυθμό και οι τρεις όταν η θέση είναι μία; Το ίδιο ισχύει και στα γκαρντ, όπου οι «ερυθρόλευκοι» είχαν κατά νου τον Χένρι, αλλά ανεξήγητα άλλαξαν ρότα όταν επέλεξε το μονοετές συμβόλαιο της Ούνικς. Ποσοτικά, η δουλειά γίνεται και με τους υπάρχοντες, αλλά το στυλ μπάσκετ που θέλει να εφαρμόσει ο Μπλατ, απαιτεί και έναν ακόμα, με χαρακτηριστικά σκόρερ και παίκτη που θα μπορεί να δημιουργεί ρήγματα.

Για την ώρα, ο Ολυμπιακός θα πρέπει να συγκεντρωθεί στα τρία προσεχή παιχνίδια και μετά να πάρει, αν πάρει τις όποιες αποφάσεις του. Έχει τέτοια χαρακτηριστικά ως ομάδα, που σε κανέναν δεν θα προκαλέσει εντύπωση αν νικήσει Παναθηναϊκό, Μπάγερν και Ρεάλ, όπως επίσης ακόμα και αν χάσει και τα τρία. Σε επίπεδο Ευρωλίγκας, με «δύο στα δύο» επέρχεται ξανά βαθμολογική ισορροπία και από τη στιγμή που το πρόγραμμα στη συνέχεια «στρώνει», είναι σχεδόν σίγουρο πως θα παίξει καλύτερα. Το ματς του ΟΑΚΑ δεν κρίνει απολύτως τίποτα, όμως όταν προέρχεσαι από τρεις σερί ήττες, ενδεχόμενη νίκη σε αυτό το γήπεδο να σου αλλάξει τη μοίρα. Αρκεί να την βοηθήσεις και εσύ λίγο…

ΥΓ.: Ακόμα και αν ο Ολυμπιακός επιλέξει να μείνει ως έχει και να στηρίξει το υπάρχων υλικό του δε είναι ξεγραμμένος. Θα δείξει όμως περισσότερο μία τάση «χτισίματος» ενόψει της νέας σεζόν (σ.σ. έτσι εξηγούνται και τα κλειστά διετή συμβόλαια στους ξένους), που αν ισχύει, θα πρέπει να γίνει επικοινωνιακά πιο κατανοητή στον κόσμο, ώστε να εξασφαλιστεί και η απαιτούμενη υπομονή.