Αυτή τη φορά ο Γιαννάκης, έχει δίκιο!

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Η σεζόν που διανύουμε εδώ και ένα μήνα, είναι κοινά αποδεκτό ότι είναι κομβική σε ότι αφορά το μέλλον της συνεργασίας του Ολυμπιακού με τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Κάτι τα πολλά χρόνια που οι «ερυθρόλευκοι» έχουν να κατακτήσουν κάποιο τίτλο, κάτι τα λάθη που έκανε πέρυσι ο προπονητής, έχουν μετατρέψει την θέση του «δράκου» σε «ηλεκτρική» καρέκλα. Εκεί καταλήγει κανείς αν αφουγκραστεί με προσοχή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο ΣΕΦ. Ο Γιαννάκης, δίνει σε κάθε ματς εξετάσεις στον κόσμο της ομάδας, που έχει πολλές αμφιβολίες από την περυσινή πορεία για το αν είναι ο κατάλληλος για να οδηγήσει την ομάδα ξανά στην κορυφή.

Βλέποντας κανείς ρεαλιστικά τα επιτεύγματα της ομάδας του Πειραιά και χωρίς να πέφτει στην οπαδική «παγίδα» της σύγκρισης με τον ανώτερο, αλλά κυρίως πιο έτοιμο και «δεμένο» εδώ και χρόνια ως ομάδα, Παναθηναϊκό, δεν μπορεί παρά να διαπιστώσει ότι η πρόοδος είναι μεγάλη. Η μόλις μια ήττα στην κανονική περίοδο, το καλό μπάσκετ που έπαιξε η ομάδα κατά διαστήματα, αλλά, κυρίως, η επιστροφή σε Final Four μετά από δέκα χρόνια, είναι τα στοιχεία που σε οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα. Οι αυτοκρατορίες, καλώς ή κακώς, «χτίζονται» σιγά-σιγά με σκληρή δουλειά και υπομονή, άσχετο αν στην Ελλάδα ποτέ δεν θα μπορέσουμε να εντρυφήσουμε σε αυτή την υγιή νοοτροπία που υπάρχει στον αθλητισμό Παγκοσμίως. Από αυτήν εδώ τη στήλη, ο προπονητής του Ολυμπιακού έχει δεχθεί αρκετά... κιλά κριτική για τρόπο αντιμετώπισης των αγώνων, αλλά και κάποιων επιλογών. Λάθη έκανε και ίσως να κάνει και άλλα, αφού όσοι δεν δουλεύουν, ή έχουν αφήσει τον μάταιο αυτό κόσμο δεν κάνουν τέτοια.

Σε τι όμως ωφελεί την ομάδα αυτή τη στιγμή η μουρμούρα και η γκρίνια για το παραμικρό; Σε τίποτα είναι η απάντηση. Το καλοκαίρι, οι αδελφοί Αγγελόπουλοι, πήραν την απόφαση να στηρίξουν τον προπονητή και να του δώσουν άλλη μια ευκαιρία για να δουλέψει και να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το ερώτημα που πλανιόταν τότε, ήταν «γιατί δεν υπογράφουν τον Μεσίνα;». Ιδανικό σενάριο. Όντως ο Ιταλός είναι μαζί με τον Ομπράντοβιτς οι μετρ του είδους με διαφορά, ίσως, από τον τρίτο. Η απόφαση όμως ήταν σχεδόν ξεκάθαρη. «Όχι άλλο... ξεχαρβάλωμα του ρόστερ». Γιατί ήταν σίγουρο ότι ο «Έκτορας» θα άλλαζε την μισή ομάδα και ο περιβόητος κορμός δεν θα φτιαχνόταν ούτε φέτος. Ο Μεσίνα πήγε στην Ρεάλ και η προσμονή κάποιων έμεινε στου δρόμου τα μισά. Σωστά ή εσφαλμένα , η ιστορία θα δείξει, οι ιδιοκτήτες του Ολυμπιακού που τόσο πολύ λατρεύουν οι σωστά σκεπτόμενοι φίλοι της ομάδας, προχώρησαν με τον Γιαννάκη.

Ήρθαν και πάλι παίκτες αξίας, ίσως να μπορούσαν να έρθουν και καλύτεροι, η ιστορία θα το δείξει και αυτό, και η ομάδα προσπαθεί και δουλεύει. Και όπως δείχνει στο γήπεδο το κάνει με καλό τρόπο. Θεαματικό, αποτελεσματικό και σίγουρα βελτιωμένο και με νέες ιδέες μέσα στο παρκέ. Καλή και άγια η κριτική όταν είναι καλόπιστη, αλλά οι αντιδράσεις στο τελευταίο ματς με την Εφές Πίσλεν ήταν κάτι παραπάνω από υπερβολικές.. Οι αποδοκιμασίες από μεγάλο κομμάτι των 8000 φίλων της ομάδας στην αλλαγή των Μπέβερλι και Σχορτσιανίτη, έκαναν αλγεινή εντύπωση, αφού ο μεν Αμερικανός είχε φάουλ και έπρεπε να προστατευτεί, ο δε Σοφοκλής, μετά την απώλεια της δέκατης βολής του, ήταν ψυχολογικά ράκος και ζήτησε ο ίδιος να αποσυρθεί στον πάγκο, κάτι που λίγοι ίσως παρατήρησαν. Όταν επανήλθε στο παρκέ, με την εμφάνισή του, αλλά και την αυτοθυσία του για να σώσει μια μπάλα, στην καλύτερη φάση του αγώνα, έδειξαν ότι ο διεθνής σέντερ έχει μπει για τα καλά πλέον στον σωστό δρόμο.

Ακόμα και άδικο να είχε ο προπονητής σε αυτές τις δυο αλλαγές, δεν ωφελεί σε τίποτα να υπάρχουν «γιούχα» όταν το ματς είναι σε εξέλιξη και οι παίκτες προσπαθούν να νικήσουν. Οποιαδήποτε αντίδραση είναι θεμιτή γιατί ο φίλαθλος είναι πελάτης και έχει απαιτήσεις, αλλά καλό θα ήταν να γίνει όταν θα χρειαστεί να ξυριστεί ο... γαμπρός, δηλαδή στο τέλος. Όλοι έχουμε δικαίωμα στην άποψη, αλλά όταν αυτή είναι φανερά προκατειλημμένη και... τραβηγμένη από τα μαλλιά σαν να θέλουμε ντε και καλά να βρούμε ένα ψεγάδι στον κόουτς, καταντάει κουραστικό και το βασικότερο επιζήμιο για την ομάδα. Ο Ολυμπιακός προσπαθεί να φτιάξει χαρακτήρα και έχει βελτιωθεί αρκετά αγωνιστικά. Νίκησε σχετικά εύκολα στο τέλος μια ομάδα με εξαιρετικό ρόστερ, βάζοντάς της 105 πόντους με 20 χαμένες βολές. Είχε πολλούς παίκτες που διακρίθηκαν, έχει κερδίσει και πάλι έναν εξαιρετικό Βασιλόπουλο, έχει περισσότερες και καλύτερες λύσεις στον πάγκο και ένα σούπερ ταλέντο τον Κώστα Παπανικολάου που ο Γιαννάκης έχει τα κότσια να τον ρίχνει στην μάχη και μάλιστα πολύ περισσότερο απ’ όσο υπολογίζει και ο ίδιος ο παίκτης όταν υπέγραφε. Την ίδια ώρα η ομάδα έπαιξε χωρίς τους δυο Αμερικανούς της, πράγμα που ανεξήγητα περνάει στα «ψιλά».

Η άμυνα δεν ήταν και στα καλύτερα επίπεδα, αλλά όπου χρειάστηκε ήταν συγκλονιστική. Όπως και να ’χει, ήταν ένα ματς κανονικής περιόδου στην Ευρωλίγκα, χωρίς κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον, παρά μόνο προπαρασκευαστικού χαρακτήρα ενόψει της δύσκολης συνέχειας. Στο δια ταύτα, είναι πολύ νωρίς να κριθεί το οτιδήποτε με σιγουριά. Με τις αποδοκιμασίες, όταν μάλιστα ο προπονητής κάνει το σωστό και διαχειρίζεται για πρώτη φορά ίσως, τόσο ιδανικά το ρόστερ του, τι θα πετύχουν οι φίλοι του Ολυμπιακού; Απλά θα αυξήσουν την ήδη τεράστια πίεση που υπάρχει στην ομάδα για την κατάκτηση της κορυφής, με σοβαρό κίνδυνο, οι ίδιοι οι οπαδοί να μετατραπούν σε τροχοπέδη για την περάτωση των κοινών ονείρων που έχουν με τους συντελεστές της ομάδας.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com