Στραβά αρμενίζουμε, αλλά κάποιους τους βολεύει

Γράφει ο Βάιος Τσούτσικας
Άγνωστο αν θα έρθει στη χώρα μας με το τροχόσπιτό του, όπως λέγεται πως είχε εκμυστηρευθεί πως θα έρθει την εποχή που ήταν (ξανά) υποψήφιος για τη θέση του προϊσταμένου της ΚΕΔ. Γνωστό είναι μόνο το ότι τότε είχε απορριφθεί ομόφωνα, γνωστό, επίσης, πως ο τρόπος με τον οποίο χρίστηκε ο Πίτερ Φρόιντφελντ νέος αρχιδιαιτητής δείχνει και τον στρεβλό τρόπο με τον οποίο διοικείται το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Η ιστορία για το πώς φτάσαμε μέχρις εδώ λίγο – πολύ γνωστή. Ο Μπένετ επέμεινε για ορισμό Ελλήνων διαιτητών στα ντέρμπι, ο Μπαλτάκος διαφώνησε – ενώ προηγουμένως είχε συμφωνήσει με ανάλογη κίνηση σε ντέρμπι ΠΑΟΚ – Άρη – επήλθε ρήξη μεταξύ τους και βγήκαμε στην αγορά να ψάξουμε τον διάδοχο. Τον βρήκαμε, λοιπόν, στο πρόσωπο του Σουηδού. Ο τρόπος είναι λάθος.

Κατ’ αρχάς η Σούπερ Λίγκα, ο συνεταιρισμός των ομάδων, δηλαδή, που επηρεάζεται περισσότερο από τις αποφάσεις της ΚΕΔ, είχε ζητήσει από το προεδρείο της ΕΠΟ την αναζήτηση τριών υποψηφίων με τη συνδρομή της ΟΥΕΦΑ προκειμένου να επιλεχθεί ο καταλληλότερος. Στο αίτημα αυτό των ΠΑΕ το μόνο που ήρθε ως απάντηση από τον πρόεδρο της ΕΠΟ ήταν ότι «έχω κάποιον που δεν μπορεί κανείς να τον απορρίψει». Όχι φυσικά μέσω μιας επίσημης τοποθέτησης αλλά μέσω διαρροών και δημοσιευμάτων.

Πρώτο λάθος, λοιπόν: η συνδρομή της ΟΥΕΦΑ για τον καταρτισμό της λίστας επιλογής του νέου αρχιδιαιτητή δεν ζητήθηκε ποτέ. Ο Πίτερ Φρόιντφελντ επιλέχθηκε από τον ίδιο τον πρόεδρο της ΕΠΟ, ο οποίος – σύμφωνα με όσα μαθαίνουμε – ποτέ δεν μπήκε στον κόπο να επικοινωνήσει με τη συνομοσπονδία πριν την επιλογή. Απλά – όπως ο ίδιος λέει – σαν πρόσωπο ο Σουηδός είναι απόλυτα αποδεκτός από αυτή. Κανένας, φυσικά, δεν περίμενε μια αρνητική κρίση από την ΟΥΕΦΑ στο πρόσωπο του Σουηδού αφενός διότι τον είχε προτείνει ξανά πριν 4 χρόνια, αφετέρου διότι αν έλεγε «όχι αυτός» ίσως η καυτή πατάτα γύριζε στα χέρια της.

Τι έπρεπε να γίνει; Πολύ απλά θα έπρεπε να φτιαχτεί μέσω μιας ουσιαστικής συζήτησης εντός της Επιτροπής Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου ένας «μπούσουλας» στον δρόμο για την επιλογή αυτή. Σε ποιες χώρες αναζητούμε βιογραφικά; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου που αναζητούμε προκειμένου να αποφύγουμε τις παρεξηγήσεις και τις εντάσεις; Να φτιαχτεί ένας οδικός χάρτης, να παραδοθεί στην ΟΥΕΦΑ και αυτή να αναζητήσει την πιο ενδεδειγμένη λύση. Δεύτερο λάθος, λοιπόν. Η ουσιαστική συζήτηση εντός της ΕΕΠ δεν έγινε ποτέ, τα μέλη της πήραν το βιογραφικό του Σουηδού αφού είχε αρχίσει η συνεδρίαση και όλα πήραν τον δρόμο τους.

Τα μέλη, δηλαδή, της ΕΕΠ βρέθηκαν προ τετελεσμένου γεγονότος. Και γιατί υπερψηφίστηκε, θα μου πείτε; Εδώ έρχεται ως απάντηση η διαπίστωση για το πόσο λάθος είναι ο τρόπος που λειτουργεί το σύστημα. Και η πρόταση υπερψηφίστηκε διότι εντός των τειχών της Επιτροπής οι δυνάμεις είναι καθορισμένες από τις εκλογές της ΕΠΟ και μετά. Όσοι έστεκαν απέναντι στη μεθοδολογία αντέδρασαν και αποχώρησαν. Όσοι δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς ψήφισαν «υπέρ».

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: αυτή τη στιγμή εντός της ΕΠΟ οι δυνάμεις που κυριαρχούν είναι η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ. Αυτές είναι οι δυνάμεις που επηρεάζουν τους προέδρους ΕΠΣ άρα και τις αποφάσεις που λαμβάνουν όλα τα όργανα που λειτουργούν εντός της Ομοσπονδίας. Αυτές είναι οι δυνάμεις που διαδέχθηκαν τον Ολυμπιακό που έπαιζε επί σειρά ετών τον ίδιο κυριαρχικό ρόλο εντός της Ομοσπονδίας σε έναν αέναο κύκλο στρεβλότητας στον χώρο του ποδοσφαίρου. Και δεν είναι, επίσης, τυχαίο ότι τα μέλη της ΕΕΠ που επηρεάζονται από τις δυνάμεις αυτές δέχθηκαν όχι μόνο τον Σουηδό αλλά και την επί της ουσίας υποβάθμιση του ρόλου της Επιτροπής Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου.

Θυμίζουμε ότι, βάσει της Ολιστικής Μελέτης, η Επιτροπή θα έπρεπε να παίζει κυρίαρχο ρόλο στη λήψη αποφάσεων που αφορούν το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Στην προκειμένη περίπτωση πόσο κυριαρχικός είναι ο ρόλος μιας Επιτροπής που μαθαίνει ξαφνικά τα νέα και αναγκάζεται να χειροκροτήσει την όποια απόφαση αρκούμενη στο «ψηφίστε τον, είναι καλός»;

Επί της ουσίας, λοιπόν, το πρόβλημα παραμένει άλυτο χρόνια ολόκληρα. Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι εγκλωβισμένο στις αποφάσεις που λαμβάνουν μέλη ερασιτεχνικών ενώσεων με μοναδικό γνώμονα την επιθυμία του «από πάνω». Και έχει διαπιστωθεί τα τελευταία χρόνια πως αυτός ο «από πάνω» μπορεί και να αλλάξει, ο τρόπος, όμως, παραμένει ίδιος.

Πώς μπορεί να αλλάξει αυτό; Θα ήταν ένας τρόπος η ουσιαστική ισχυροποίηση της Επιτροπής Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου. Ή ακόμα ακόμα και η διεύρυνση σε μεγάλο βαθμό του σώματος εκλεκτόρων που καθορίζουν το αποτέλεσμα στις εκλογές της ΕΠΟ. Είναι άλλο πράγμα να επιχειρείς να επηρεάσεις 30-40 άτομα και άλλο 5000-6000.

Με ποιον να την κάνεις αυτήν την κουβέντα, όμως. Μήπως με τον πρόεδρο της ΕΠΣ, οποιασδήποτε ΕΠΣ, που ξέρει πως με την υπάρχουσα συνθήκη έχει τεράστια δύναμη; Μπορείς να τον πείσεις για το καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου να ακολουθήσει μια πιο δημοκρατική επιλογή που όμως θα του στερεί πολλή από τη δύναμή του; Ή μήπως μπορείς να κάνεις αυτήν την κουβέντα με ένα μέλος της Επιτροπής Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου που παίρνει αφού είχε αρχίσει η συνεδρίαση στα χέρια του το βιογραφικό του νέου αρχιδιαιτητή και αμέσως αναφωνεί «Ζήτω ο Φρόιντφελντ»; Ο μόνος με τον οποίο μπορείς να κάνεις την κουβέντα αυτή είναι η Κυβέρνηση. Αν θέλει να ασχοληθεί, αν θέλει να χτυπήσει το χέρι πάνω στο περιβόητο «αυτοδιοίκητο», αν θέλει να συνδράμει στη βελτίωση των συνθηκών διοίκησης του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Και μια κουβέντα για τον Πίτερ Φρόιντφελντ. Για να αποφευχθούν οι παρεξηγήσεις και οι πονηρές ερμηνείες. Δεν γίνεται η συζήτηση αυτή επειδή υπάρχουν σκιές σχετικές με το ήθος και την ακεραιότητα του Σουηδού. Σε καμία περίπτωση. Η κουβέντα γίνεται για να αναδειχθούν για ακόμα μια φορά τα δομικά πλην όμως βολικά για τον εκάστοτε ισχυρό προβλήματα που παρουσιάζει η διοίκηση του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το μόνο που μπορείς να αναρωτηθείς για τον Φρόιντφελντ είναι αν θα αντέξει όλες αυτές τις πιέσεις που θα αρχίσουν να του ασκούνται μόλις κάτσει στο νέο του γραφείο.