Άρης: Το πείραμα του λάτιν ρόστερ με Γερμανό προπονητή άφησε ανάμικτες εντυπώσεις

Ο τρόπος με τον οποίο ο Άρης έχασε την πρόκριση για τον πρώτο τελικό Κυπέλλου ύστερα από δέκα χρόνια, είναι από αυτούς που δεν θα ήθελες να ζήσεις ποτέ ως φίλαθλος ή οπαδός μιας ομάδας. Οι «κιτρινόμαυροι» της Θεσσαλονίκης όμως είναι μια ομάδα που έχει πολύ το δράμα στα παιχνίδια της. Πολλά ματς βρίσκονται στο όριο, πάντα χάνονται ή κερδίζονται οριακά, πολλά έρχονται και ισόπαλα, αποτέλεσμα που είναι αγαπημένο του Άρη για φέτος.

Πολλοί αυτοί που δεν θα συνεχίσουν έτσι κι αλλιώς, αρκετοί και οι ποδοσφαιριστές που ουδείς γνωρίζει αυτή τη στιγμή, αν θα συνεχίσουν ή όχι στην ομάδα της Θεσσαλονίκης. Το βέβαιο είναι πως ο Άρης άφησε έντονο το αποτύπωμα του στην φετινή περίοδο, με τον τρόπο που έπαιξε. Όποιο και αν ήταν το αποτέλεσμα, ήταν μια ομάδα που είχε τρομερό ενδιαφέρον να την παρακολουθήσεις, με παίκτες που ξέρουν ποδόσφαιρο από τη μέση και μπροστά, αλλά και με κάποιες χτυπητές αδυναμίες που του κόστισαν.

Η χρονιά ξεκίνησε πολύ νωρίς από τον 2ο προκριματικό γύρο του Europa League και τα ματς με την ΑΕ Λεμεσού, όπου ήρθε μια δύσκολη πρόκριση και μάλιστα εκτός έδρας. Οι δύο αναμετρήσεις με την Μόλντε έφεραν τον Άρη σε εξαιρετικά δύσκολη θέση μετά το 3-0 του πρώτου αγώνα και σε ακόμα χειρότερη ψυχολογικά στη ρεβάνς, όταν ο Άρης με τρομερή προσπάθεια ισοφάρισε το σκορ του πρώτου αγώνα και δέχτηκε ένα γκολ στην παράταση για να αποκλειστεί. Το πείραμα με το 4-3-3 στον πρώτο αγώνα με τους Νορβηγούς που ήταν σαφώς πιο έτοιμοι κόστισε στον Άρη την πρόκριση. Τα αποτελέσματα με τον ΟΦΗ και Βόλο στην εκκίνηση του φετινού πρωταθλήματος, δεν ήταν τα αναμενόμενα και έτσι γρήγορα ήρθε το τέλος με την παραίτηση του Σάββα Παντελίδη από τον πάγκο.

Ο Άρης πορεύτηκε για περίπου έναν μήνα με τον Απόστολο Τερζή, σημειώνοντας την μεγάλη σε εύρος νίκη επί του Παναθηναϊκού με 4-0. Αυτή ήταν η πρώτη από τις δύο μεγάλες νίκες της σεζόν και βέβαια καπάκι ήρθε το 2-2 μέσα στην Τούμπα, όπου ο Άρης έχασε τη νίκη στις καθυστερήσεις των καθυστερήσεων.

ΕΠΟΧΗ ΕΝΙΝΓΚ

Ο Άγγελος Χαριστέας μετά από την έρευνα που έκανε για προπονητή, κατέληξε σε μια λύση που νομίζω πως δημιούργησε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πειράματα του πρωταθλήματος. Μια κατά βάση λάτιν ομάδα σε νοοτροπία με Γερμανό προπονητή, που έπρεπε να ισορροπήσει μια κατάσταση ανάμεσα στην επιθετικότητα και το ταλέντο που διαθέτει η ομάδα του Άρη, με μια σχετική αμυντική ισορροπία και βέβαια την διαχείριση ενός ρόστερ που δεν είχε πολλά περιθώρια για ροτέισον.

Ο Γερμανός κατόρθωσε σε μεγάλο βαθμό να σουλουπώσει την αμυντική λειτουργία του Άρη, μειώνοντας τις αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές και κάνοντας την ομάδα του περισσότερο συμπαγή. Οι ποδοσφαιριστές του άρχισαν να είναι πιο συγκεντρωμένοι στο αμυντικό κομμάτι της τακτικής, ο τρόπος που άρχισε να πιέζει ο Άρης ήταν πιο ουσιαστικός, αφού ποδοσφαιριστές που έπαιζαν από τη μέση και μπροστά και δεν είχαν αυτή τη νοοτροπία, άρχισαν να πειθαρχούν στις προσταγές του Γερμανού, παρότι αυτό έβαλε και σε ένα είδος δοκιμασίας τις σχέσεις του προπονητή με τους ποδοσφαιριστές. Το αποτέλεσμα αρχικά ήταν ενθαρρυντικό, αφού με την πρόσληψη του Γερμανού, ο Άρης παρέμεινε αήττητος για επτά αγωνιστικές.

Η ανάγκη για εξισορρόπηση της επιθετικής φύσης του ρόστερ, προς χάρην της απόκτησης αμυντικής ισορροπίας, είχε σαφώς. αντίκτυπο στο επιθετικό κομμάτι. Ο Άρης άρχισε να γίνεται πιο φειδωλός στη δημιουργία φάσεων, με την υποσημείωση βέβαια πως λόγω του ατομικού ταλέντου, ορισμένων ποδοσφαιριστών του, μπορούσε να κάνει φάσεις. Υπήρξε όμως μια μεγάλη ανισορροπία. Σε άλλα ματς ο Άρης, ειδικά στα ντέρμπι παρουσιάστηκε απόλυτα αποτελεσματικός, σε πολλά από τα θεωρητικά πιο εύκολα παιχνίδια, ήταν αναποτελεσματικός πετώντας βαθμούς. Το ζήτημα που δημιουργήθηκε ήταν πως με την πάροδο του χρόνου, από αυτό που ονομάζουμε εφεδρείες ο Άρης δεν μπόρεσε να πάρει πολλά πράγματα και αυτό του κόστισε πολύ σε δυνάμεις και φόρτωσε τους ποδοσφαιριστές που σήκωσαν το βάρος από την αρχή.

Στον Άρη κόστισε πάρα πολύ ως προς την αμυντική του ισορροπία, η ανεπιτυχής επιλογή του Σούντγκρεν που μέχρι τα μισά της σεζόν, μπορεί να θεωρηθεί υποφερτή, ωστόσο από ένα σημείο και μετά δημιούργησε θέματα με την απόδοση του. Ο Ροζ που έπαιζε περίπου σαν μπαλαντέρ για να καλύπτει θέσεις, προς το τέλος της σεζόν άρχισε να χρησιμοποιείται στο δεξί άκρο, προς την τελική ευθεία της κανονικής περιόδου, ενώ δίχως την ύπαρξη εναλλακτικής λύσης έπαιξε σχεδόν όλη τη σεζόν ο Κόρχουτ που ήταν μοιραίο πως κάποια στιγμή θα κουραστεί. Ο Άρης στον δεύτερο γύρο, όπου υπήρξε και η αλλαγή του σχηματισμού σε ένα κάπως πιο συμμαζεμένο 4-4-1-1, πέτυχε μόλις τέσσερις νίκες σε 13 ματς, απολογισμός που αποτελεί απόρροια της περιορισμένης εμπιστοσύνης που είχε πέρα από τους 13-14 που εμπιστευόταν κατά βάση ο Ένινγκ και βέβαια το γεγονός πως ο Άρης έχοντας αποκτήσει και μια σχετική αμυντική παιδεία, δεν μπορούσε να είναι τόσο επιθετικός.

Οι ελλείψεις, η διαφαινόμενη φυγή πολλών παικτών και τα προβλήματα τραυματισμών και τιμωριών, περιόρισαν αισθητά την δυναμική του Άρη στο δεύτερο κομμάτι της σεζόν. Άρχισαν να γίνονται αλχημείες σε διάφορες θέσεις, ειδικά στο μεσοαμυντικό κομμάτι ώστε να βγουν τα κουκιά. Παρόλα αυτά ουδείς είναι σε θέση να κατηγορήσει τον Άρη πως με βάση τις δυνατότητες που είχε, δεν τα κατάφερε, αφού μπήκε στην εξάδα και δεν κατάφερε για μερικά δευτερόλεπτα, έχοντας τεράστια προβλήματα, να φτάσει μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου. Όπως κατά την άποψη της στήλης και κατά γενική ομολογία, ήταν κομβικής σημασίας για τον Άρη και ανασταλτικός παράγοντας για μια καλύτερη πορεία, η έλλειψη ενός αξιόπιστου άσου. Παρότι ο Κουέστα δεν είναι σταθερός και παρότι ο Έμαν παρουσιαζόταν ως μια λύση που θα πάρει ευκαιρίες, η γεύση που αφήνει ο Άρης ειδικά για τη θέση του τερματοφύλακα, δεν ήταν θετική φέτος.

ΤΑΜΕΙΟ

Δεν ξέρουμε αν πέτυχε ή όχι το πείραμα του Άρη με τον Γερμανό είχε ενδιαφέρον και θα έχει και τη νέα περίοδο. Υπάρχει το πρόβλημα με την απαγόρευση των μεταγραφών που δεν επιτρέπει να γίνονται εκτιμήσεις. Πολύς κόσμος αναμένεται να φύγει, κάμποσοι παίκτες φέρονται να είναι σε κατάσταση αναμονής για να κλείσουν στους Θεσσαλονικείς. Για μερικά δευτερόλεπτα το πρόσημο σαν αποτέλεσμα αυτού του παντρέματος ενός λάτιν ρόστερ, καθοδηγούμενο από έναν προπονητή γερμανικής νοοτροπίας, βγαίνει μάλλον ισορροπημένο. Ο Άρης έχασε την ευκαιρία διεκδίκησης ενός τίτλου που περιμένουν για πολλά χρόνια οι φίλοι της ομάδας. Η νέα σεζόν θεωρώ πως αν επιτραπούν τελικά οι μεταγραφές στον Άρη, θα βρει τους «κιτρινόμαυρους» με ένα ρόστερ πιο κοντά στα στάνταρ του Ένινγκ και λογικά με περισσότερο ελληνικό στοιχείο. Αν το ελληνικό στοιχείο, προέρχεται δε κι από τα δικά του "σπλάχνα" θα έχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον.