Oι τέσσερις πυλώνες της αμυντικής μεταμόρφωσης της ΑΕΚ

Η εικόνα της ΑΕΚ στην τελευταία τετράδα αγώνων, την φέρνει ασφαλώς σε καλύτερη κατάσταση, από αυτήν που την άφησε ο Μάσιμο Καρέρα. Ακόμα και παίζοντας σε δύο πολύ σημαντικά παιχνίδια, όπως ήταν αυτό στο «Κλεάνθης Βικελίδης», αλλά και με τον Ατρόμητο στο ΟΑΚΑ, με δίδυμο, Λάτσι και Σβάρνα, αφού ο Νεντελτσιάρου έφυγε νωρίς από το ματς της περασμένης Πέμπτης, κατάφερε να ανταπεξέλθει. Υπάρχει μια σειρά από κινήσεις που έκανε ο Ανδαλουσιανός τεχνικός που έχει φέρει αυτά τα αποτελέσματα και η στήλη θα επιχειρήσει να τις εξετάσει:

Αλλαγή τερματοφύλακα

Η αλλαγή τερματοφύλακα με την απόσυρση του Τσιντώτα και την τοποθέτηση σε θέση βασικού του, Γιώργου Αθανασιάδη είχε ευεργετικά αποτελέσματα. Μπορεί ο δεύτερος να είχε πάρει θέση βασικού και να είχε ευθύνη στο πρώτο γκολ του 0-1 με την Ζόρια, ωστόσο υπήρχε μια μόνιμη αδικία από τη μεριά του Ιταλού, παρά τα πολλά του λάθη σε κάθε ματς και την ψυχική του κατάρρευση. Ο Αθανασιάδης, έβγαλε τον Χιμένεθ ασπροπρόσωπο, αφού δέχτηκε μόλις ένα γκολ στα 360 λεπτά που αγωνίστηκε, έχοντας ιδιαίτερη δράση στο ματς με τον Ατρόμητο, ενώ σταθερός ήταν και με τον Άρη παρότι δεν χρειάστηκε να κάνει θεαματικές επεμβάσεις. Όπως σταθερός ήταν και με τη Λαμία.

Η άμυνα άρχισε να αισθάνεται μεγαλύτερη ασφάλεια και δεν φοβόταν να επιστρέψει την μπάλα στον Αθανασιάδη που αποδεικνύεται τουλάχιστον στη στόχευση του στις πάσες, καλύτερος και μάλιστα στο ματς με τον Ατρόμητο ήταν πολλές οι φορές, που οι συμπαίκτες του επέστρεψαν την μπάλα και έδειξε όχι μόνο πως δεν είχε πρόβλημα διαχείρισης, αλλά ανταποκρίθηκε καλά, ενώ επιπλέον βγαίνει να διώξει μπάλες και μακριά από την περιοχή, ουσιαστικά.

Πιο ψηλά η άμυνα

Ο Χιμένεθ έκανε κάτι πολύ σημαντικό, βγάζοντας την τελευταία γραμμή άμυνας του, πιο ψηλά στο γήπεδο. Αυτό είναι εξαιρετικά καθοριστικό στην εικόνα της ΑΕΚ, μιας που οι γραμμές πλέον είναι πιο συμπαγείς, με τους δύο στόπερ να παίζουν 4-5 πριν τη μεσαία γραμμή. Υπάρχει και καλύτερη κυκλοφορία και δεν υπάρχουν χαώδεις αποστάσεις που είχαν οδηγήσει την Ένωση σε πολλές προβληματικές καταστάσεις.

Είναι ενδεικτικό πως οι παίκτες της δεν διστάζουν ακόμα και να παίξουν το οφσάιντ, ειδικά στο ματς με τον Άρη. Η τοποθέτηση της τελευταίας γραμμής άμυνας πιο ψηλά, έχει καθορίσει την πορεία της Ένωσης σε αυτά τα τέσσερα ματς. Ο Καρέρα, παρότι Ιταλός προπονητής, είχε μια πολύ μοιρολατρική προσέγγιση, αφού υπάρχουν χαρακτηριστικά παραδείγματα σε ματς των ομίλων που η ΑΕΚ αμυνόταν με τους παίκτες της, ακόμα και την τριάδα πίσω από τον επιθετικό σχεδόν από το δικό της μισό και πίσω. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δέχεται πίεση ακόμα και υποδυέστερες ομάδες, με αποκορύφωμα το ματς με τον Βόλο, όταν η Ένωση πέτυχε νωρίς γκολ και μετά αμυνόταν μαζικά, έχοντας δώσει απειρα μέτρα στον αντίπαλο που την πίεζε, της έβαζε γκολ και της έκανε και πολλές φάσεις.

Σιμόες σε ρόλο σύρτη

Ο Αντρέ Σιμόες πήρε έναν κομβικό ρόλο για το παιχνίδι της ΑΕΚ και πάλι, παίζοντας σαν σύρτης, δηλαδή κλειδώνοντας το ενδιάμεσο διάστημα στα στόπερ. Αν δει κανείς τα ματς της ΑΕΚ προσεκτικά, ο Σιμόες σε επιθέσεις των αντιπάλων, βγαίνει σαν επιπλέον σέντερ μπακ σε φάσεις που ο αντίπαλος προσπαθεί να πλαγιοκοπήσει και έχει ανακόψει πολλές επικίνδυνες παράλληλες σέντρες. Στην ανάπτυξη η ΑΕΚ χρησιμοποιεί τον Πορτογάλο, σαν τον παίκτη που θα πάρει την μπάλα από τα στόπερ και θα μοιράσει, δίνοντας δικαίωμα για επιπλέον μέτρα στους υπόλοιπους χαφ ώστε να προωθηθούν μπροστά, κάνοντας ταυτόχρονα πιο ασφαλή τη μετάβαση της μπάλας, αλλα καλύπτοντας τα νώτα του, για τυχόν αντεπιθέσεις.

Πολύ πίεση στο μισό του αντιπάλου

Η σύμπτυξη των γραμμών που περιγράψαμε παραπάνω για την άμυνα, έχει φέρει αποτέλεσμα πολύ ευεργετικά για την αμυντική λειτουργία της ΑΕΚ που πλέον αμύνεται από την αντίπαλη περιοχή. Σίγουρα ο Ολιβέιρα βοηθάει αρκετά στο να υπάρχει περισσότερη πίεση, αλλά και η τριάδα πίσω από τον επιθετικό κάνει το ίδιο. Μάλιστα στο ματς με τον Άρη είδαμε ιδιαίτερα πιεστικό προς τους αντίπαλους στόπερ και τον Καρίμ Ανσαριφάρντ που σίγουρα δεν είναι από τα δυνατά του σημεία. Εφόσον η Ένωση έχει συμπτύξει τις γραμμές της, μπορεί να αμύνεται περισσότερο ψηλά, προκειμένου να μην επιτρέψει σωστή ανάπτυξη στον αντίπαλο και προστατεύοντας περισσότερο το να μην περνάει καν η μπάλα από το κέντρο. Καμία σχέση με την παθητική αντιμετώπιση του Καρέρα.