Οι τέσσερις διεκδικητές σε αναζητήσεις τακτικής

Από τους τέσσερις διεκδικητές των τριών θέσεων για το Europa League, η ΑΕΚ ήταν η μόνη που επικράτησε στην 3η αγωνιστική των play-off. Ο Άρης από εκεί που είχε την τύχη στα χέρια του για ν’ ανεβάσει την διαφορά στο +9, δεν μπόρεσε καν να διατηρήσει τη διαφορά στα ίδια επίπεδα και τώρα έχει μόνο τρεις πόντους προβάδισμα. Ο Παναθηναϊκός στο θεωρητικά δυσκολότερο ματς που έχει να δώσει, ηττήθηκε με έναν περίεργο τρόπο, υπό την έννοια πως ο ήρωας της σεζόν Διούδης, βρέθηκε στη χειρότερη βραδιά του. Ο ΠΑΟΚ στη στιγμή που θα περίμενες, να εκτοξευθεί ψυχολογικά μετά την επικράτηση στον ημιτελικό του Κυπέλλου, άφησε δύο βαθμούς απέναντι στον Αστέρα. Δύο πόντους που μπορεί ίσως και να του κοστίσουν πολύ στην υπόθεση των πλέι-οφ, ειδικά αν δεν κατακτήσει το Κύπελλο. Πάμε όμως να αναλύσουμε σε μια προς μια τις περιπτώσεις των τεσσάρων για τα τακτικά τρικ.

Ο Άρης στα τελευταία ματς, εκτός από προβλήματα στην άμυνα, παρουσιάζει και μια αναιμική εικόνα στην επίθεση. Η παρουσία του Μαντσίνι στην κορυφή της επίθεσης και η αναποτελεσματική παρουσία του Μπρούνο, επιδείνωσε το πρόβλημα. Ο Άρης έγινε η μοναδική ομάδα τον τελευταίο καιρό που δεν μπόρεσε να βγάλει, ούτε φάση στο πρώτο μέρος, απέναντι στην ΑΕΚ και αυτό σίγουρα αποτέλεσε ένα δείγμα για το πόσο λάιτ ήταν ο Άρης. Η παρουσία του Μάνου βελτίωσε κάπως την κατάσταση στο δεύτερο μέρος, αλλά το τρένο είχε πια πετάξει για τον Άρη, ώστε να μπορέσει να σώσει κάτι από το ματς.

Βέβαια το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισε και στο πρώτο μέρος με τον Αστέρα Τρίπολης, όπου κατάφερε να ξεκλειδώσει την κατάσταση μετά το 65ο λεπτό για να πάρει μια δύσκολη νίκη στο τέλος. Είναι η αλήθεια πως ο Άρης στα πλέι-οφ δεν βγάζει την φρέσκια εικόνα της κανονικής περιόδου ως τώρα. Μοιάζει μια ομάδα που δεν παράγει φάσεις . Η ανάγνωση για το προχθεσινό ματς εύκολη. Οι τρεις χαφ της ΑΕΚ κέρδισαν κατά κράτος τη μεσαία γραμμή, απέναντι στους δύο του Άρη και έτσι, ο Άρης φάνηκε τελείως αποκομμένος. Ο Τζέγκο με τον Σασα έχουν θέμα.

Για να μείνουμε στο ίδιο παιχνίδι η ΑΕΚ δεν είναι συμπτωματικό, πως έκανε ένα ακόμα μεγάλο παιχνίδι στο «Κλέανθης Βικελίδης» με τον ίδιο σχηματισμό με 4-3-3 και μάλιστα χωρίς να δεχτεί πολλές φάσεις. Ακόμα πιο συμπτωματικό δεν μπορεί να είναι πως η νίκη αυτή τη φορά ήρθε με τον πιο δημιουργικό παίκτη της και πάλι να μην είναι βασικός και φυσικά αναφερόμαστε στον Πέτρο Μάνταλο. Στο πρώτο ματς των ομάδων φέτος στο ίδιο γήπεδο, ο Μάνταλος είχε περάσει αλλαγή, λίγο πριν ο Γκαρσία σκοράρει με φάουλ.

Αυτή τη φορά έγινε κάτι ακόμα πιο σημαντικό. Η ΑΕΚ πέτυχε τρία γκολ, έστω και αν τα δύο ήταν από πέναλτι, δίχως τον Μάνταλο και με αρκετές φάσεις που θα μπορούσε αν είχε τελειώσει καλύτερα τις επιθέσεις να βγάλει γκολ. Με τρεις κόφτες στην ουσία, αλλά τους Σιμάνσκι και Γαλανόπουλο να παίζουν σαν οκτάρια, η Ένωση περιόρισε τη δραστηριότητα του Άρη πάρα πολύ και ταυτόχρονα έβαζε τους δύο συγκεκριμένους στην αντίπαλη περιοχή. Για τα πλέι-οφ, αν μπορεί ο Μανόλο πρέπει να κρατήσει το 4-3-3 αν θέλει να έχει ισορροπία ανάμεσα σε άμυνα και επίθεση και να προστατεύσει κυρίως τα νώτα της.

Ο ΠΑΟΚ με τον Γκαρσία πραγματικά απογοητεύει υπό την έννοια πως και πάλι όταν δοκίμασε το 4-4-2, ενώ είχε μια εικόνα κυριαρχίας στο παιχνίδι του, μόλις άλλαξε σε αυτό το σύστημα τον σχηματισμό, δεν είχε καμία ορθή επιλογή στον τρόπο παιχνιδιού του. Ο ΠΑΟΚ μέχρι να προηγηθεί έχει όλες τις σημαντικές φάσεις, αλλά όπως και στον αγώνα της Λεωφόρου, καταρρέει μόλις δοκιμάσει αυτό το σχήμα και χάνει την εικόνα πως είναι αυτός που έχει τουλάχιστον την καλύτερη εικόνα στο ματς.

Αυτό σαφώς και έχει να κάνει με το γεγονός, πως πλην του Τσιγγάρα στην πραγματικότητα δεν έχει κανένα κλασσικό κόφτη και σίγουρα αυτή η επιλογή, τον κάνει πιο λάιτ. Ο ΠΑΟΚ χάνει την επιθετικότητα του πολύ, χάνει σε δύναμη στο κέντρο με αποτέλεσμα η παρουσία πολλών παικτών μπροστά, να είναι περίπου δώρο-άδωρο, όταν δεν μπορεί να υπάρξει δημιουργία.

Κλείνουμε με τον Παναθηναϊκό και τον Μπόλονι που παρουσίασε ένα σχήμα για εντελώς ειδικές καταστάσεις. Το 4-2-2-2 με Βέλεθ και Νιάς πιο μπροστά, Μαουρίσιο και Βιγιαφάνες πιο μπροστά και τους Χατζηγιοβάνη και Μακέντα να παίζουν στην επίθεση, δεν μπορεί να κριθεί κατηγορηματικά. Δέχτηκε φάσεις με αυτόν τον σχηματισμό, αλλά από την άλλη θα πει κανείς πως προηγήθηκε, για να αλλάξει σε 4-2-3-1. Υποθέτουμε πως αποτέλεσε ένα τρικ του Μπόλονι για την συγκεκριμένη περίσταση και το λογικότερο είναι να επιστρέψει στο 4-3-3.

Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει, επειδή αυτή τη στιγμή οι «πράσινοι» υπολείπονται, να πάνε σε έναν ανάλογο σχηματισμό, αν πιεστούν πλέον σε βαθμό που να απαιτούνται τρίποντα και μεγαλύτερο ρίσκο. Σίγουρα αυτός είναι ένας σχηματισμός που δεν μπορεί να δουλευτεί σε αυτό το κομμάτι της σεζόν.