Από… αγκάθι, έβγαλε ρόδο ο Ολυμπιακός

Αν μετά το παιχνίδι με τη Μπάγερν την Τρίτη, ρωτούσες εκατό ανθρώπους να σου πουν αν πιστεύουν πως ο Ολυμπιακός θα αντιδράσει τόσο ακαριαία, και χωρίς να αφήσει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης, μετά από μία ήττα που πείραξε πολύ το εσωτερικό του, για τον τρόπο που ήρθε, η συντριπτική πλειοψηφία θα απαντούσε «όχι». Ακόμα και όσοι είναι αρκετά κοντά στην ομάδα, προέβλεπαν (ένας εξ’ αυτών η αυθεντιά μου), με βάσει και την πρόσφατη εικόνα της Άλμπα, πως οι ήττες θα «διπλώσουν».

Γράφει από το Βερολίνο, ο Νίκος Ζέρβας

Αυτή η ομάδα, έχει πολλάκις στο παρελθόν σηκωθεί όρθια μετά από στραπάτσο, όμως μιλάμε για τη νέα εποχή, που η διάρκεια, ο χαρακτήρας και η «ταυτότητα», θαρρώ πως αναζητούνται ακόμα. Οι «ερυθρόλευκοι», πήραν τον αντίθετο από την λογική δρόμο και κατάφεραν να μετατρέψουν την απογοήτευσή τους σε αγωνιστικό πείσμα και θυμό, με αποτέλεσμα να παρουσιάσουν στο παρκέ της «Mercedes Arena», μία πληθωρική εμφάνιση, να παίξουν σπουδαίο μπάσκετ και να πάρουν μία πολύ εύκολη νίκη. Με διάρκεια στο παιχνίδι τους, καλό θέαμα, όμορφες συνεργασίες και εξαιρετικές αποστάσεις σε άμυνα και επίθεση. Ένα από τα κλειδιά για να βγει από το… αγκάθι του Μονάχου, ρόδι στο Βερολίνο.

Για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι, ο Ολυμπιακός παίζει ορθολογικό μπάσκετ, αρχίζει να βρίσκει ρόλους και σταθερές που είναι κομβικές στον σύγχρονο τρόπο που παίζεται το άθλημα. Αρχίζει ξανά να γίνεται ομάδα που θέλεις να την παρακολουθήσεις, διότι, κακά τα ψέματα, στις κακές του βραδιές πριν τις τελευταίες δύο εβδομάδες, αδυνατούσες να θυμηθείς κάτι καλό από τα παιχνίδια του. Απέναντι στην Άλμπα, προσαρμόστηκε μέσα σε ένα 48ωρο πνευματικά και ψυχολογικά, ακολουθώντας σε παιχνίδι που θεωρητικά δεν του ταίριαζε, ένα εξαιρετικό πλάνο. Το οποίο μάλιστα πήγε με τα… νερά ή αν θέλετε καρποφόρησε στο στυλ παιχνιδιού του αντιπάλου. Με γρήγορα εκτελεσμένα συστήματα, χωρίς βιασύνη και λάθη, γρήγορη κυκλοφορία και ανταπόκριση σε παιχνίδι πολλών κατοχών.

Αναγκάζοντας την αντίπαλο σε πολλές κακές επιλογές και ανταποκρινόμενος με σωστό σκάουτινγκ και «διάβασμα», επιθετικά στην άμυνα «ζώνης» ένας man to man-τέσσερις χώρο του Ρενέσες και αμυντικά στα ατού των γερμανών, Σίκμα, Γκιεντράιτις και Χέρμανσον. Η λογική έλεγε πως αν αυτοί οι τρεις έμεναν χαμηλά, όπως και έγινε, η Άλμπα με τόσες σημαντικές απουσίες, δύσκολα θα ανταποκρινόταν σε τέταρτο παιχνίδι μέσα σε μία εβδομάδα, ειδικά απέναντι σε έναν τόσο καλό Ολυμπιακό. Διότι με τα νούμερα και την εμφάνιση που είχαν χθες βράδυ οι πειραιώτες, θα μπορούσαν να επικρατήσουν σε οποιαδήποτε έδρα. Ας αρχίσουμε από τα βασικά. Στο πρώτο μέρος 13 ασίστ για 5 λάθη και 23 για 7 συνολικά. Μπασκετικό αριστούργημα.

Με ποσοστά για όσκαρ (τα δίποντα κάποια στιγμή ήταν 80%) πίσω από τα 6.75 (14/27), έλεγχο του αμυντικού ριμπάουντ, σωστή πίεση πάνω στη μπάλα, ισορροπία-σταθερότητα σε όλες τις πεντάδες και με σωστή χρησιμοποίηση των φάουλ στην άμυνα, η λογική λέει ότι θα επικρατήσεις. Ειδικά αν έχεις προσφορά απ’ όλους όσοι πατάνε παρκέ. Ο Ρούμπιτ έκανε την καλύτερή του εμφάνιση με τη φανέλα του Ολυμπιακού, αφού αγωνιζόμενος στο «4» είναι ο εαυτός του. Ο Παπανικολάου για δεύτερο σερί παιχνίδι τα έκανε όλα και ίσως αυτό να είναι στην κορυφή των καλών νέων από το διήμερο στην Γερμανία. Ο Πρίντεζης με μειωμένο χρόνο -και λογικά- ήταν καταλυτικός επιθετικά και ο Σπανούλης με μεστό παιχνίδι και ελάχιστες κακές επιλογές σε σχέση με το Μόναχο. Κομβικός για την δημιουργία και τον έλεγχο του ρυθμού ήταν ο Ρότσεστι, ο Μιλουτίνοφ κέρδισε ως συνήθως τις μάχες του, ενώ ο Πολ έβαλε μεγάλα σουτ και έπαιξε πολύ καλή άμυνα.

Πολλά χαμόγελα και για τον Κόνιαρη, ο οποίος μοίρασε 4 ασίστ και κυρίως έπαιξε με θάρρος -επιτέλους- στην επίθεση. Ο Μπόλντγουιν παρά τη μεγάλη εμφάνιση της Τρίτης, ήταν ώριμος δεν εκβίασε προσπάθειες και έβαλε κρίσιμα καλάθια, όταν η Άλμπα έδειχνε ικανή να επιστρέψει στο σκορ. Ο Κεμζούρα, ευτύχησε να πάρει κάτι ακόμα και από τους Ριντ, Βεζένκοφ και Πάντερ που έπαιξαν ελάχιστα. Σκόραραν οι έντεκα από τους δώδεκα και κυρίως, έκαναν από ένα φάουλ τουλάχιστον και οι δώδεκα! Δείγμα της διάθεσης για άμυνα και την απόκτηση –ξανά επιτέλους- μίας στοιχειώδους σκληράδας.

Οι αποσκευές της αναχώρησης από την Γερμανία, έχουν, ένα ακόμα σημάδι, πως η δουλειά του Κεμζούρα και των παικτών, οδηγεί τον Ολυμπιακό στο να γίνει μία κανονική και ενδιαφέρουσα ομάδα. Μακάρι για τον ίδιο και τον κόσμο του να συνεχιστεί και γιατί όχι να βελτιωθεί όλο αυτό. Με στόχο; Δεν χρειάζεται κανείς να κοιτάει ψηλά. Ο στόχος της τιμής και της υπεράσπισης του ονόματος και του brand, αρκεί. Όπως και αυτός του «χτισίματος» πραγμάτων από το υπάρχων ρόστερ για το μέλλον. Υπάρχουν ομάδες μεγαθήρια, που παρότι σκορπούσαν κάθε χρόνο λεφτά με το… τσουβάλι, έκαναν δεκαετίας να επανέλθουν. Αν στις επόμενες αγωνιστικές εμφανιστούν προοπτικές για κάτι πιο μεγάλο και φέτος, εδώ θα είμαστε για να το… συζητήσουμε. Για την ώρα, ήταν μία καλή νίκη και τίποτα παραπάνω.

Υ.Γ.1: Ρεαλιστικός στόχος πριν την αναχώρηση για την Γερμανία, ήταν το ένα «διπλό». Αυτό έγινε. Ίσως βάσει εικόνας των δύο ομάδων, οι περισσότεροι να το περίμεναν την Τρίτη, όμως η Ευρωλίγκα γίνεται συνεχώς όλο και πιο απρόβλεπτη. Ο Ολυμπιακός έπαιξε 70 λεπτά πολύ καλού μπάσκετ σε τρεις μέρες και κάλλιστα θα μπορούσε να έχει τώρα ρεκόρ 5-5, έχοντας «σβήσει» και με το παραπάνω, όλες τις εντός έδρας ήττες του.

Υ.Γ.2: Το πρόβλημα στον προσαγωγό του Ριντ φαίνεται σοβαρό και εκτός ευχάριστου απροόπτου, θα του στερήσει την συμμετοχή στα επόμενα παιχνίδια. Πολύ κρίμα για τον ίδιο, αλλά και για τον ρυθμό που είχε βρει η ομάδα στο rotation, τις βοήθειες που δίνει ο Αμερικανός σέντερ και κυρίως την μετατόπιση του Ρούμπιτ στην φυσική του θέση. Ολυμπιακός και όλα καλά σε μία βραδιά όμως δε γίνεται. Στη Μόσχα ήταν ο Παπανικολάου στο Βερολίνο ο Ριντ…

Υ.Γ.3: Άλλα μέτρα και άλλα σταθμά, ακόμα και στο ποιος μπορεί να είναι, ή να μην είναι παράλληλα προπονητής στην Εθνική ομάδα και σε σύλλογο. Για μία ακόμα φορά υποκρισία, εμπαιγμός και υποτίμηση της νοημοσύνης. Όλα καλώς καμωμένα, συνεχίστε…

Follow @ZervasNikolaos