Αναβίωση του θαύματος

Αν κάποιος ρωτούσε τον Ολυμπιακό πως θέλει να «κλειδώσει» το πλεονέκτημα έδρας, σε εντός έδρας παιχνίδι με μεγάλη διαφορά ή μία αγωνιστική αργότερα μακριά από το ΣΕΦ με καλάθι στην εκπνοή, είμαι βέβαιος πως θα διάλεγε το δεύτερο. Λίγο πριν μπούμε στο πιο κρίσιμο κομμάτι της Ευρωλίγκας, ο τρόπος που κατάφερε να μπει οριστικά στην πρώτη τετράδα ο πρωταθλητής Ελλάδας, ήταν ο ενδεδειγμένος. Η νίκη στην πανέμορφη και εκκωφαντική έδρα του Ερυθρού Αστέρα, σημαίνει πολλά για τον χαρακτήρα του, την ψυχολογία, την ουσία, ακόμα και για αυτά που καλείται να διορθώσει ενόψει των πλέι οφ.

Γράφει από το Βελιγράδι, ο Νίκος Ζέρβας

Στην «Kombank Arena» αυτοί που καίγονταν περισσότερο για τη νίκη ήταν οι σέρβοι, όμως ο Ολυμπιακός επανήλθε σε καταστάσεις άρνησης της ήττας και αυτό είναι το δεύτερο σημαντικό του κέρδος. Μέχρι το 26’, η εκπληκτική του άμυνα, το ένα ακόμα, μαγικό, παιχνίδι που έχει κάνει ο Παπανικολάου και στις δύο πλευρές του παρκέ και το άγχος των γηπεδούχων, έδινε την εικόνα μίας εύκολης επικράτησης. Παρά την απουσία του Λοτζέσκι και την κακή βραδιά του Σπανούλη, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν τον τρόπο να κρατάνε χαμηλά τον Ερυθρό και παρότι ήταν μέτριοι επιθετικά να έχουν διαφορά. Τα 11 λάθη των παικτών του Ράντονιτς και τα 0/5 τρίποντα, δικαιολογούσαν και κάτι περισσότερο από το +13 του ημιχρόνου και αυτό ηταν ανησυχητικό. Το να κρατάς γηπεδούχο ομάδα στους 17 πόντους στο πρώτο ημίχρονο είναι σημαντικό επίτευγμα και λογικό η σπατάλη ενέργειας στην άμυνα να επηρεάζει και την αποτελεσματικότητα στην επίθεση.

Ήταν δεδομένο πως ο Ερυθρός Αστέρας θα επιχειρούσε αντεπίθεση. Στην έδρα του έχει νικήσει μεγαθήρια όπως Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ, Παναθηναϊκό και Φενέρ. Όταν ο Ολυμπιακός έμεινε από λύσεις (πιθανότατα και από δυνάμεις) και οι σέρβοι πήγαιναν πλέον με πάθος για κάθε κατοχή, τα λάθη μειώθηκαν στο έπακρο, τα τρίποντα έγιναν 6/8, τα επιθετικά ριμπάουντ κατέληγαν σε χέρια γηπεδούχων και η ανατροπή έγινε. Για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι οι πειραιώτες κάνουν κάκιστο τρίτο δεκάλεπτο, δέχονται 18-0 σερί και αυτό θα πρέπει να τους ανησυχήσει ιδιαίτερα ενόψει Απρίλη. Κάπου εκεί όμως αρχίζουν τα… ωραία. Στο 50-42 και με επτά λεπτά να απομένουν ο Σφαιρόπουλος αποφασίζει να δράσει (οι αλλαγές του σε σχήματα στο τέλος είναι για σεμινάριο) και το… ρουά έρχεται με τον Δημήτρη Αγραβάνη.

Ο νεαρός φόργουορντ βάζει έντεκα συνεχόμενους πόντους με κάθε τρόπο, παίζει άμυνα στις αλλαγές και αφυπνίζει στο κατάλληλο σημείο και τους υπόλοιπους. Το ότι τελείωσε τη βραδιά με ρεκόρ καριέρας στην διοργάνωση και η γενικότερη παρουσία του στα τελευταία παιχνίδια είναι ενθαρρυντικά για τον ίδιο και την ομάδα που τους χρειάζεται όλους. Το ότι ο Ολυμπιακός νίκησε με κορυφαίο τον 11ο παίκτη του στο rotation δείχνει πολλά για τις δυνατότητές του. Για να πάρει την έξτρα ευκαιρία της παράτασης ο πρωταθλητής, χρειάστηκε ένα μεγάλο τρίποντο του Πρίντεζη και φυσικά επαναφορά της αμυντικής αποτελεσματικότητας στα εξαιρετικά επίπεδα του πρώτου ημιχρόνου. Ο Μάντζαρης (έκανε ένα ακόμα καλό παιχνίδι) θα μπορούσε να ευστοχήσει στο τρίποντο νίκης (δύσκολα γινόταν κάτι καλύτερο γιατί στο παρκέ υπήρχε αμιγώς αμυντική πεντάδα), αλλά έτσι δε θα βλέπαμε ποτέ την… επανάληψη της φάσης του τελικού του 2012.

Με ίδιο πρωταγωνιστή το πεταχτάρι του συγκλονιστικού Πρίντεζη και άλλον πασέρ, τον Γκριν αντί του Σπανούλη. Ίσως να είναι ένα σημάδι για την επιστροφή στο γήπεδο που γράφτηκε η ιστορία, αλλά για την ώρα ας κρατήσουμε πως ο Αμερικανός γκαρντ έχει αρχίσει να δημιουργεί και για τους συμπαίκτες του, κάτι που αν το βάλει με συνέπεια στο παιχνίδι του, θα αλλάξει επίπεδο τον εαυτό του και τον Ολυμπιακό. Η παρτίδα κερδήθηκε, το ντεπόζιτο γέμισε με καντάρια αυτοπεποίθησης και τώρα οι «ερυθρόλευκοι» έχουν την πολυτέλεια να προετοιμαστούν μέσα από τα τρία εναπομείναντα παιχνίδια για το τελικό χτύπημα πριν την Κωνσταντινούπολη. Ασφαλώς και δεν θα πάνε… χαλαροί στις τελευταίες προκλήσεις για ένα ακόμα καλύτερο πλασάρισμα. Δε χαρίζονται σε κανέναν, ούτε… διαλέγουν και πολύ καλά κάνουν. Αυτά είναι κουβέντες καφενείου, που δεν αρμόζουν με το «βάρος» της φανέλας τους.

Αν καταφέρουν να επουλώσουν έγκαιρα τις πληγές των τραυματιών τους, πάρουν τις απαιτούμενες ανάσες (κάποιοι παίζουν στο… κόκκινο) και βρει ρυθμό ο Σπανούλης, το… σημάδι του Βελιγραδίου θα είναι ένα ευχάριστο γεγονός και η επιτυχία-μαγκιά της κατάκτησης του πλεονεκτήματος της έδρας, θα γίνει υπέρβαση με πρόκριση στην τελική τετράδα. Ο καλός Ολυμπιακός με τρία ματς στην έδρα του είναι το φαβορί. Αρκεί να εκμηδενίσει τα «νεκρά» διαστήματα των τελευταίων αγώνων και είναι βέβαιο πως θα πάρει αυτό που του αξίζει.

Υ.Γ.1: Ο Γιώργος Αγγελόπουλος έζησε από κοντά μία ακόμα μεγάλη νίκη. Αυτός και ο αδερφός του έχουν καταφέρει κάτι επιβλητικό με αυτή την ομάδα όλα αυτά τα χρόνια και έχουν πολύ μεγάλο μερίδιο στην άμεση επαναφορά, μετά από μία κακή χρονιά, στους κορυφαίους της Ευρώπης. Έχω την αίσθηση πως καλά έκανε και… φύλαξε δυνάμεις μην κάνοντας τη γνωστή… πανηγυρική του κούρσα στο buzzer beater του Πρίντεζη. Θα του χρειαστούν…

Υ.Γ.2: Τρεις μόλις πόντοι από τους τρεις ψηλούς Μπιρτς, Γιανγκ και Μιλουτίνοφ. Με άποντο Σπανούλη και Λοτζέσκι εκτός. Και όμως νίκησε. Ορισμός της ομάδας, του «βάθους» και του πείσματος. Με μία κουβέντα… απόλαυση.

Υ.Γ.3: Το Βελιγράδι είναι μία εκπληκτική πόλη. Και για τουρισμό και για μπάσκετ, το οποίο αναβλύζει σε κάθε στενό και σοκάκι του. Του χρόνου το Final Four σε αυτή την πόλη, έχει τις προϋποθέσεις να είναι από τα καλύτερα των τελευταίων χρόνων. Μπάσκετ… παντού.

Υ.Γ.4: Εκπληκτική περίπτωση παίκτη ο Γκούντουριτς.