«Αν είσαι η μεγάλη αγάπη» - Σπύρος Ζαχαριάς

Βρέθηκε κατά τύχη στο δρόμο του και δεν ήταν σαν τις άλλες τις αγάπες. Ήταν η μεγάλη αγάπη του και γι αυτό της άνοιξε και πάλι την καρδιά του!

Όταν στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ηχογραφούσε τον πρώτο του δίσκο με την ATHENAEUM, πίστευε ότι μόνη του ελπίδα ήταν η αγάπη και γι αυτό έβαλε το ομώνυμο τραγούδι πρώτο στη σειρά.

Το μουσικό διαμάντι, όμως, ήταν στη δεύτερη πλευρά και χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια για να το ανακαλύψει ένας «χρυσοθήρας» από τη Νεμέα, ο Σπύρος Ζαχαριάς και να το βγάλει από τη… λάσπη των καψουροτράγουδων, προσφέροντάς το ολοκάθαρο και μεθυστικό στους διψασμένους για κάτι διαφορετικό, μουσικούς «υπνοβάτες» της νυχτερινής Αθήνας.

Σε μια εποχή που μετρούσε το… μέγεθος και όχι η ποιότητα, το τραγούδι του Ζολώτα, με τη φωνή του Ζαχαριά, έμοιαζε σαν ένα μικρό αηδόνι που προσπαθεί να ακουστεί μέσα σε ένα σμήνος από καρακάξες.

Για αρκετά χρόνια υπήρξε το … ποιοτικό άλλοθι στο πρόγραμμα νυχτερινών κέντρων της εθνικής και της παραλιακής, που άρχιζαν με την «αγάπη» για να καταλήξουν στην «καψούρα».

Το υπέροχο αυτό τραγούδι έδωσε περισσότερα λεπτά δημοσιότητας στο Ζαχαριά, απ’ όσα δικαιούτο, και εκείνος τα … χάρισε σε έναν «νοικάρη» του.



O Γιώργος Τσάμπρας μάς ξαναθυμίζει τραγούδια και ερμηνευτές που είχαν το δικό τους φανατικό κοινό, αλλά δεν κέρδισαν ποτέ την άνοδο στην… εθνική κατηγορία. Κάποια από αυτά τα τραγούδια άφησαν εποχή, όμως ξεχάστηκαν μαζί με τους δημιουργούς τους, αφήνοντας στους παλαιότερους μια πικρή ανάμνηση για τους ήχους και τις εικόνες μιας γενιάς, που χάθηκαν μαζί με τα χρόνια της νιότης τους.