Αγαπήστε τους και απολαύστε το

Επιτρέψτε μου να αρχίσω όπως ακριβώς ο κόουτς Σφαιρόπουλος τις δηλώσεις του μετά τον θρίαμβο. Καμία μεγάλη νίκη οποιασδήποτε ομάδας δε μπορεί να βγάλει από τη σκέψη και τον νου τον θρήνο που ζει η Ελλάδα με τους δεκαπέντε νεκρούς, λόγω μίας κακοκαιρίας. Ο ευτελισμός των αξιών και η κοινωνική –που είναι μεγαλύτερη της οικονομικής- κρίση που περνάει η χώρα μας, επιτρέπει τέτοιες εγκληματικές αμέλειες, μπαζωμένα ρέματα και κακοτεχνίες που οδήγησαν σε αυτό το ανυπέρβλητο κακό. Αυτά συμβαίνουν όταν δε μπαίνει από κανέναν υπεύθυνο και ανεύθυνο πάνω απ’ όλα η ανθρώπινη ζωή και η αξιοπρέπεια και μακάρι να ήταν το τελευταίο, αλά που περιθώριο αισιοδοξίας;

Γράφει από την Κωνσταντινούπολη, ο Νίκος Ζέρβας

Τουλάχιστον στο αθλητικό κομμάτι, ο Ολυμπιακός μας έκανε να χαμογελάσουμε. Λίγες ώρες ή να το πω καλύτερα, λίγα λεπτά, γιατί και στο ημίχρονο τα απαξιωτικά σχόλια έδιναν και έπαιρναν, μετά την κακόπιστη κριτική μέρους των οπαδών του αλλά και κάποιων επαγγελματιών δημοσιογράφων, την ισοπέδωση και τον μηδενισμό προπονητών, παικτών και διοικούντων που μοχθούν καθημερινά, δουλεύουν σκληρά και έχουν αποδείξει ότι αν μη τι άλλο αξίζουν στήριξης και σεβασμού, η απάντηση ήταν ηχηρή. Οι «ερυθρόλευκοι» έπαιξαν εξαιρετικό μπάσκετ σε μία από τις δυσκολότερες έδρες της Ευρώπης, απέναντι σε μία ομάδα που κοστίζει 30 εκατομμύρια και με κόντρα διαιτησία. Έβαλαν 90 πόντους σε 45 λεπτά, αποδεικνύοντας πως μπορούν να παίξουν και καλά στην επίθεση, αλλά άρχισαν την προσπάθειά τους περιορίζοντας αμυντικά την πολυταλαντούχα Φενέρ.

Ασφαλώς και μετά από αυτό το τεράστιο «διπλό» που καλύπτει την εντός έδρας ήττα από τον Παναθηναϊκό και δίνει άλλη ψυχολογική ώθηση για την συνέχεια, ο Ολυμπιακός δεν έπαψε να έχει αγωνιστικά θέματα που πρέπει να λύσει, ούτε έγινε υπερομάδα. Δεν ήταν όμως ΠΟΤΕ για όσα άκουσε. Η Ευρωλίγκα ήδη στις πρώτες επτά αγωνιστικές έχει αλλοπρόσαλλα αποτελέσματα, αφού όλοι μπορούν να νικήσουν οπουδήποτε και οποιονδήποτε. Ασφαλώς ελάχιστοι θα νικήσουν την πρωταθλήτρια Ευρώπης στην Πόλη, αλλά αυτό δε σημαίνει πως ο Ολυμπιακός δε πρέπει να έχει και συνέχεια. Και αυτή είναι δύσκολη και απαιτητική, όμως ένα ακόμα δείγμα για το τι μπορούν να κάνουν οι παίκτες του Σφαιρόπουλου το πήραμε και δεν έχει επιστρέψει ακόμα και ο Σπανούλης.

Το δεύτερο ημίχρονο και κυρίως η παράταση, με τον χαρακτήρα και τη νοοτροπία που έδειξαν εκεί οι «ερυθρόλευκοι», θα πρέπει να είναι οδηγός για τη συνέχεια. Η κυριότερη διαφορά αγωνιστικά, εκτός του ότι αυτή τη φορά μπήκαν τα μακρινά σουτ (που δε μπήκαν στο ΣΕΦ και γι αυτό έγινε ότι έγινε και όχι επειδή ο προπονητής δεν έχει συστήματα), έχει να κάνει με το πάθος και την αυταπάρνηση όλων. 11 κλεψίματα, 14 επιθετικά ριμπάουντ και 20 ασίστ. Ομαδικότητα, γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, στόχευση και επιτέλους αρκετό παιχνίδι αιφνιδιασμού, αποτέλεσαν την… γαρνιτούρα της εμφάνισης. Το πλάνο εκτελέστηκε άψογα, η άμυνα δεχόταν καλάθι μόνο με… αίμα από τη Φενέρ χάρη στις άρτιες ιδέες αντιμετώπισης του κόουτς και όλα πήγαν κατ’ ευχήν.

Ο Ολυμπιακός κέρδισε ηρεμία, κατάλαβε ξανά ότι μπορεί να κάνει πολύ μεγάλα πράγματα και έπιασαν τόπο όλες οι συζητήσεις των τελευταίων ημερών σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Έτσι κάνει αυτή η ομάδα. Κλείνεται στο καβούκι της, κάνει αυτοκριτική, δουλεύει σκληρά και αντιδρά. Κάθε χρόνο εκεί που δεν την περιμένεις σε βγάζει… τρελό. Και τι ζητάει; Λίγη πραγματική αγάπη από αυτούς που αγνοούν τη λέξη υπομονή και ποτέ δεν κατάλαβαν τι έχει προσφέρει το συγκεκριμένο τμήμα στον σύλλογο. Αν πάλι κάποιοι δεν το νιώθουν έτσι, σεβαστό και δικαίωμά τους, τουλάχιστον όμως μην επιχειρούν να της κάνουν κακό. Αυτή η αγάπη και η παραδοχή πως στην Ευρωλίγκα όλα γίνονται και κυρίως όλα κρίνονται στο τέλος, θα οδηγήσει αυτό το ανεπίδεκτο μαθήσεως κομμάτι του κοινού στο να απολαύσει και την διοργάνωση καλύτερα.

Ο δρόμος είναι μακρύς και χρόνος για πολλά πανηγύρια δεν υπάρχει. Ένα κλεφτό… αγνάντι στα ήρεμα νερά του Βοσπούρου, μερικές βαθιές ανάσες, ένα ποτήρι καλό κρασί, αεροπλάνο και συνεχίζει... Ο Ερυθρός Αστέρας είναι και φέτος… αγριεμένος και αν του φερθείς… αδερφικά (σε παρκέ και εξέδρα), δεν αποκλείεται να το εκμεταλλευτεί.

Υ.Γ.1: Ο Ρόμπερτς πήρε τεράστια στήριξη απ’ όλους και πλέον είναι εδώ. Χρειαζόταν λίγο χρόνο και εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Όσοι σταθούν στα 5/7 τρίποντα θα έχουν χάσει την ποιότητα που έβγαλε απόψε και τον τρόπο που «άνοιγε» το γήπεδο και καθοδηγούσε τους συμπαίκτες του. Τεράστια ποιότητα και χαρακτήρας, ήταν θέμα χρόνου. Κάποιοι πρόλαβαν να τον χαρακτηρίσουν… ανέκδοτο. Ελλάδα…

Υ.Γ.2: Ο Στρέλνιεκς μόνιμα καλός πλέον και ο Πρίντεζης συγκλονιστικός, μετά από κακές εμφανίσεις. Όλοι όμως έδωσαν κάτι. Καθοριστικοί και οι ΜακΛιν, Τόμπσον και Μιλουτίνοφ, αλλά επιτρέψτε μου να βάλω δίπλα στον MVP τον Κώστα Παπανικολάου, που έκανε δουλειές τριών παικτών σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου.

Υ.Γ.3: Η επιλογή του κόουτς Σφαιρόπουλου να αρχίσει τις δηλώσεις του με συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων της καταστροφής στην Αττική, δείχνει για μία ακόμα φορά την ποιότητά του και ως άνθρωπος. Αν όλοι αυτοί που τον μηδενίζουν γνώριζαν ή ήθελαν να ακούσουν αυτά που μεταφέρουμε για το πόσο δουλεύει για την ομάδα και πόσο την αγαπά, θα σκέφτονταν διπλά και τριπλά τι ξεστομίζουν.

Υ.Γ.4: Αν με 80-20 υπέρ σου διαιτησία, μώλωπες από το ξύλο –χωρίς φάουλ sic- στα σώματα των παικτών του αντιπάλου και μία απόφαση για αλλαγή κατοχής που έδωσε ευκαιρία για έξτρα πεντάλεπτο, δηλώνεις πως έχασες λόγω των ρέφερι, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.

Υ.Γ.5: Αντίδραση ομάδας. Με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Έχει και συνέχεια…