Respect για Μπαρτζώκα, άλλη ιστορία ο Ολυμπιακός

Το ευρωπαϊκό μπάσκετ ετοιμάζεται να απολαύσει το δικαιότερο, από πλευράς πορείας και σταθερότητας των ομάδων που το πλαισιώνουν, Final Four των τελευταίων χρόνων. Η Ελλάδα, δε μπορεί να υπερηφανεύεται για την παρουσία κάποιας ομάδας της στο Βερολίνο, αλλά από προπονητές και παίκτες, άλλο τίποτα. Στους καιρούς της κρίσης και της συνεχόμενης καθίζησης σε όλους τους τομείς της καθημερινότητάς μας, το ελληνικό μπάσκετ, τείνει να μετατραπεί σε νούμερό «ένα» εξαγώγιμο προϊόν μας. Σε σημείο που καλό θα είναι να μην το… φωνάζουμε και πολύ, αφού η Κυβέρνηση δεν το έχει σε τίποτα να επιβάλει έξτρα φορολογία και στους ξενιτεμένους μπασκετικούς.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Για μία ακόμα σεζόν λοιπόν με κάποιο τρόπο η Ευρωλίγκα θα καταλήξει σε ελληνικά χέρια, αφού Γιώργος Μπαρτζώκας και Δημήτρης Ιτούδης κάθονται στους πάγκους των Λοκομοτίβ Κουμπάν και ΤΣΣΚΑ Μόσχας αντίστοιχα, ενώ στις άλλες δύο, Φενέρμπαχτσε και Λαμποράλ Κούτσα παίζουν Κώστας Σλούκας και Γιάννης Μπουρούσης αντίστοιχα. Αν μη τι άλλο, αυτό λέγεται ευτυχία και ανάπτυξη προϊόντος. Στην Ελλάδα μάλιστα, έχουμε αρχίσει ήδη να… τσακωνόμαστε, παίρνοντας το μέρος ενός εκ των τεσσάρων που θα υποστηρίξουμε. Αφού δεν υπάρχει Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, πάλι βρήκαμε τον τρόπο για να έρθουμε σε αντιπαράθεση και διαφωνία. Είναι στο… αίμα μας, αλλά επιτρέψτε μου να μην πάρω το μέρος κανενός και να χαρώ το ίδιο για οποιονδήποτε Έλληνα πετύχει.

Μία παρόμοιου είδους αντιπαράθεση άρχισε μεταξύ του κόσμου, αλλά και πολλών συναδέλφων, με αφορμή την επιτυχία του Γιώργου Μπαρτζώκα στην Λοκομοτίβ Κουμπάν. Το θέμα της, αφορά το αν αδικήθηκε στον Ολυμπιακό, με εκφράσεις και γνώμες του στυλ «κοιτάξτε τι χάσαμε, ή τι χάσατε», από τους ίδιους που έλεγαν πως πήρε ευρωπαϊκό με την ομάδα του Ίβκοβιτς ή έφταναν στο σημείο να τον… κοροϊδεύουν για την εξωτερική του εμφάνιση ή κάποιες εκφράσεις του. Οι πιο άμυαλοι, έφτασαν στο σημείο να πάνε στο ΣΕΦ μετά από μία πολύ σκληρή, ομολογουμένως, ήττα και να τον προπηλακίσουν. Εννοείται πως κανείς σώφρον δεν επικροτεί τέτοιες κινήσεις, όμως θεωρώ πως από εκείνο το βράδυ και έπειτα, άρχισε η… εκτόξευση του συγκεκριμένου ανθρώπου και προπονητή.

«Πιστεύω πως ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα κάνει στο εξωτερικό τεράστια καριέρα και για πολλά χρόνια», ήταν το σχόλιό μου στον αέρα του ΣπορFm 94,6 μετά την αντρίκια παραίτησή του από τον Ολυμπιακό. Όσοι ζήσαμε από κοντά τον 51χρονο τεχνικό για το ρεπορτάζ, γνωρίζαμε όχι μόνο πόσο καλός και σύγχρονος προπονητής είναι, αλλά και πόσο διαφορετικός άνθρωπος, με βαθιά μόρφωση και επίπεδο που σπάνια συναντάς. Το εξωτερικό και η αποφόρτιση από την ανεξήγητη ελληνική πίεση είναι ο παράδεισός του και αυτό δεν άργησε να φανεί. Τολμώ να πω πως θα τα καταφέρει το ίδιο εξαιρετικά και σε ακόμα μεγαλύτερη ομάδα. Αίσθησή μου, είναι πως κάποια στιγμή στο μακρινό μέλλον και λόγω της απεριόριστης εκτίμησης που τρέφουν οι Αγγελόπουλοι για αυτόν, θα επιστρέψει στον Πειραιά, πιο ώριμος και έτοιμος από ποτέ να διαχειριστεί όλες τις καταστάσεις.

Το κάνει ήδη άλλωστε. Όσοι παρακολουθήσουν προσεκτικά πως αντιδρά πλέον στον πάγκο, θα καταλάβουν πόσο πολύ δούλεψε αυτός ο άνθρωπος μέσα του για να αποβάλει τα λάθη του. Η αξία του ήταν και είναι τέτοια που φτάνει. Επίσης, δε χρειάζεται… λιβανιστήρι από κανέναν, ούτε το ζήτησε. Τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους. Όμως διάολε, εδώ μπαίνει το αλλά. Το ότι είναι στο Final Four με την Λοκομοτίβ ή το ότι μπορεί να πάρει ακόμα και την Ευρωλίγκα, δεν αναιρεί το γεγονός πως μετά το Λονδίνο, όπου χάρη σε αυτόν (και όχι στον Ίβκοβιτς) και τους παίκτες του, ο Ολυμπιακός έπαιξε ίσως το καλύτερο μπάσκετ της σύγχρονης ιστορίας του, η πορεία ήταν γεμάτη αποτυχίες, αγωνιστικά και επικοινωνιακά λάθη και κυρίως, καμία ανάληψη της ευθύνης στα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.

Ο μύθος του Μπαρτζώκα έχει αρχίσει να χτίζεται πολύ πριν από τον Ολυμπιακό, διότι είναι ξεχωριστό να αρχίζεις από τα πολύ χαμηλά και με κόπο και ιδρώτα να κατακτάς τη κορυφή της Ευρώπης. Όσο μάγκας λοιπόν είναι για αυτά που κατάφερε και τώρα και στο παρελθόν, άλλο τόσο μαγκιά είναι να αναγνωρίζει ο ίδιος και να του καταλογίζονται και οι ευθύνες για τα όσα… έπαθαν οι «ερυθρόλευκοι» από το Λονδίνο και μετά. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην ανικανότητα να κερδίσει κάποιον τίτλο ή ένα νοκ άουτ παιχνίδι από τον Παναθηναϊκό και τη νευρικότητα που μετέφερε στους παίκτες. Το ότι απέτυχε στον Ολυμπιακό και ορθώς αποχώρησε (με λάθος τρόπο βέβαια) δεν τον κάνει κακό προπονητή. Κάθε άλλο. Οι συνθήκες και οι περιστάσεις πολλές φορές είναι αυτές που διαμορφώνουν την ιστορία και κανείς δεν γνωρίζει πως θα είχε γραφτεί με τα «αν»…

Υ.Γ. Οι Έλληνες προπονητές είναι μακράν οι καλύτεροι και ίσως οι πιο εργατικοί στην Ευρώπη. Με εξαίρεση τους Ομπράντοβιτς και Ίβκοβιτς οι οποίοι λόγω κασέ δύσκολα πλησιάζονται από ελληνική ομάδα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ποντάρουμε σε μαθητευόμενους μάγους ή να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε καινούργιους «μύθους».

Follow @ZervasNikolaos