O πραγματικός MVP και το πιο… παράξενο Final Four

Σίγουρα, το σκηνικό χωρίς ελληνική ομάδα σε ένα Final Four είναι παράξενο, όμως η λάμψη της διοργάνωσης, καλώς ή κακώς, είναι μεγάλη και χωρίς εμάς. Άλλωστε, το ελληνικό στοιχείο δε λείπει και από τις τέσσερις ομάδες, ενώ το πόσο ψηλά είναι το άθλημα στην χώρα, επιβεβαιώνεται από τον μεγάλο αριθμό Ελλήνων συναδέλφων που έχουν μεταβεί στο Βερολίνο. Θα παρακολουθήσουν από κοντά το πιο αμφίρροπο και… παράξενο Final Four των τελευταίων χρόνων. Μεγάλο φαβορί δεν υφίσταται, ακόμα και όταν υπήρχε τα προγνωστικά τις περισσότερες φορές διαψεύστηκαν, οπότε ας απολαύσουμε τους αγώνες χωρίς να κουράζουμε το μυαλό μας με μαντεψιές.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Σε αντίθεση με τον δίκαιο αποκλεισμό Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού από την γιορτή του Βερολίνου πάντως, η Ελλάδα υπέστη μία, κατά κάποιο τρόπο, αδικία, με τη μη ανάδειξη του Γιάννη Μπουρούση σε πολυτιμότερου παίκτη της φετινής χρονιάς. Δεν ξέρω με ποια κριτήρια οι τζένεραλ μάνατζερ, οι προπονητές και ο κόσμος προτίμησαν τον Νάντο Ντε Κολό από τον Γιάννη Μπουρούση. Εννοείται πως ο Γάλλος γκαρντ ήταν εξαιρετικός, όμως ο βαθμός δυσκολίας των όσων έκανε ο Έλληνας σέντερ στη Μπασκόνια, ήταν σαφώς πιο μεγάλος. Δείτε απλά τους συμπαίκτες του Ντε Κολό στην ΤΣΣΚΑ, συγκρίνετέ τους με τους αντίστοιχους του Μπουρούση και θα καταλάβετε.

Το ότι η ρωσική ομάδα είναι στην τετράδα είναι κάτι σαν υποχρέωση και φυσιολογική εξέλιξη των εκατομμυρίων που ξόδεψε για μία ακόμα χρονιά για να κατακτήσει την Ευρωλίγκα, ενώ η πρόκριση και μόνο της Λαμποράλ Κούτσα στα προημιτελικά (πόσο μάλλον στο Final Four) κάτι σα θαύμα. Και ο «Μπούρου» ήταν ο ηγέτης αυτής της πορείας. Ακόμα και η επιλογή Ντιλεϊνι θα είχε περισσότερη λογική, απ’ ότι του Ντε Κολό, ο οποίος έτσι και αλλιώς θα «χόρταινε» βραβεία ως πρώτος σκόρερ και μέλος της καλύτερης πεντάδας. Ας ελπίσουμε αυτή, να είναι η μοναδική αδικία που θα γίνει από αύριο έως την Κυριακή στην «Mercedes Benz Arena».

Στο αγωνιστικό, αν προσπαθήσει κανείς να αποκρυπτογραφήσει τους ημιτελικούς Φενέρ-Λαμποράλ και ΤΣΣΚΑ-Λοκο, ασφαλώς και προβάδισμα έχουν τούρκοι και μοσχοβίτες. Ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, γνωρίζει καλά τα κατατόπια, η ομάδα του γαλουχήθηκε πέρυσι με το βάπτισμα πυρρός στη Μαδρίτη, το ρόστερ είναι ακόμα πιο πλήρες, ενώ η έγκαιρη επάνοδος του Βέσελι, είναι ίσως η πιο ευχάριστη είδηση φέτος για τον Σέρβο τεχνικό. Μοναδικό ερωτηματικό είναι το αν το άγχος του «πρέπει» θα καταβάλει την παρέα των Σλούκα, Ντατόμε και Ούντο. Έχω την αίσθηση πως ο Έλληνας γκαρντ θα αποδειχθεί «κλειδί», καθώς εκτός από το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του, έχει την περισσότερη εμπειρία απ’ όλους τους συμπαίκτες του, αν και μόλις 26.

Κανείς όμως δε μπορεί να ξεγράψει την ομάδα του Περάσοβιτς. Θα παίξει χωρίς άγχος γιατί έχει ήδη πετύχει και από τη στιγμή που έχει «τρυπήσει» ήδη πολλά ταβάνια φέτος, καλό θα είναι να μην την… ξεγράφουμε. Σαν tip για το που μπορεί να κριθεί το παιχνίδι, είναι το αν και κατά πόσο θα αντέξει η φροντ λάιν της Λαμποράλ κόντρα στους Βέσελι και Ούντο και το ποιάς πλευράς γκαρντ θα καταφέρουν να βρουν ρυθμό σε ευστοχία και δημιουργία. Ο Ομπράντοβιτς που δεν υποτιμά ποτέ αντιπάλους, δύσκολα θα δώσει το περιθώριο στους Βάσκους να σουτάρουν χωρίς ένα χέρι στο πρόσωπό τους, ενώ ιδιαίτερη βάση θα δώσει στον περιορισμό όχι μόνο του σκοραρίσματος, αλλά και την δημιουργία του Μπουρούση.

Στο ΤΣΣΚΑ Μόσχας-Λοκομοτίβ, τα δεδομένα είναι ακόμα πιο μπερδεμένα, διότι είναι δύο ομάδες που γνωρίζονται πολύ καλά λόγω της Βαλτικής Λίγκας, ενώ η παρουσία δύο Ελλήνων προπονητών στους πάγκους, πιθανότατα να κρύβει πολλά νέα τρικ και ιδέες. Το νο1 στοίχημα του Ιτούδη είναι να καλύψει το «κενό» που υπάρχει στη φροντ λάιν, αφού ελλείψει Φρίλαντ ο Χάινς κάνει υπερωρίες και η Κουμπάν ενδέχεται να το εκμεταλλευτεί. Ασφαλώς και εδώ ισχύει το ότι η ΤΣΣΚΑ έχει το μεγαλύτερο άγχος, το οποίο διογκώνεται από τις συνεχόμενες αποτυχίες του παρελθόντος. Το ενδιαφέρον του συγκεκριμένου ζευγαριού, είναι πως έχουμε να κάνουμε με την καλύτερη επίθεση, κόντρα στην καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης, οπότε όποια από τις δύο καταφέρει να συνδυάσει και τα δύο ή τουλάχιστον να έχει μία αξιοπρεπή ισορροπία στις δύο πλευρές του παρκέ θα τα καταφέρει.

Θυμούμενος τα όσα πολλά και διαφορετικά που παρουσίασε χωρίς να το περιμένει κανείς ο Γιώργος Μπαρτζώκας στο προ τριετίας Final Four του Λονδίνου, κανείς δε θα πρέπει να θεωρεί πως η ΤΣΣΚΑ είναι ήδη στον τελικό, αν και είναι δεδομένο πως και ο Δημήτρης Ιτούδης θα παρουσιαστεί πολύ πιο έτοιμος απ’ ότι πέρυσι. Το θέμα είναι σε τι… φεγγάρι θα είναι οι ηγέτες της ομάδας του. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, να ήρθε η ώρα τους. Τι είπατε, να ποντάρω ΤΣΣΚΑ; Δε σφάξανε…

Καλό Final Four!

Υ.Γ. Έχω την αίσθηση πως ο Ολυμπιακός δεν "καιγόταν" για να κρατήσει τον Χάντερ, ειδάλλως δε θα έκανε το ίδιο λάθος που είχε κάνει τις προηγούμενες φορές. Αν ισχύουν τα ποσά της συμφωνίας του με την Ρεάλ, καλά έκανε, διότι ψηλό του εκατομμυρίου έχει και είναι ο Γιάνγκ.

Follow @ZervasNikolaos