Ο πρώτος… τελικός του Ολυμπιακού για το πλεονέκτημα της έδρας έχει τελειώσει με νίκη τριάντα πόντων. Στο ΣΕΦ ακούγονται μόνο τα πληκτρολόγια και ξαφνικά, μία μπάλα… μπιστάει στο παρκέ. Όχι, αυτή τη φορά δεν είναι ένας από τους γιούς του Βασίλη Σπανούλη όπως συνηθίζεται, αλλά ο Ιωάννης Παπαπέτρου. Βγαίνει από τα αποδυτήρια μετά από θρίαμβο της ομάδας του για να κάνει σουτ και ασκήσεις βελτίωσης της ντρίμπλας. Προφανώς είχε παράπονα από την εμφάνισή του, αλλά το γεγονός δείχνει σε μεγάλο βαθμό το πώς ζει, πως αντιδρά και ποια νοοτροπία και αρχές διέπουν αυτή την ομάδα. Πιστέψτε με, ο πρόλογος δεν είναι καθόλου… αδόκιμος.
Γράφει ο Νίκος Ζέρβας
Λίγα λεπτά νωρίτερα από τα σουτάκια του Ιωάννη, ο Ολυμπιακός είχε παραδώσει μαθήματα απολαυστικού και ολοκληρωτικού μπάσκετ, απέναντι σε μία εκ των βασικών του αντιπάλων για το πλεονέκτημα έδρα στην πιο δύσκολη Ευρωλίγκα όλων των εποχών. Με εμφάνιση βγαλμένη από τα πιο μεγάλα όνειρα, ιδιαίτερα από τη στιγμή που προήλθε μετά από «χαστούκι» και αποκλεισμό από τον τελικό του κυπέλλου κόντρα στον «αιώνιο» αντίπαλο. Ο… άνεμος αλλαγής όμως, είχε φανεί από την Δευτέρα. Όσα μεγάλα έχει καταφέρει αυτή η ομάδα, ώθησαν τον κόσμο της για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της να την χειροκροτήσει και να την στηρίξει θερμά μετά από μία τέτοια ήττα. Και δε νομίζω ότι έγινε μόνο λόγω, όπως δήλωσε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, του ότι βλέπει πως στην Ελλάδα τα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό γίνονται υπό διαφορετικές συνθήκες και κριτήρια.
Έγινε επειδή βλέπει μία ομάδα με μεγάλες δυνατότητες, που παλεύει και έχει μεγάλες προοπτικές να παίξει όμορφο μπάσκετ και να επιστρέψει, μετά από διάλλειμα ενός χρόνου, εκεί που ανήκει στην Ευρωλίγκα. Στην ελίτ και στο top επίπεδο. Ο κόσμος λοιπόν έδωσε το σύνθημα και οι δώδεκα στρατιώτες του Σφαιρόπουλου αντέδρασαν εμφατικά, δίνοντας μία ξεγυριστή «σφαλιάρα» στη Μπασκόνια. Με άμυνα από «ατσάλι» που κράτησε τους βάσκους 20 πόντους κάτω από τον φετινό μέσο όρο τους, με πάθος για κάθε μπάλα, κατοχή, ριμπάουντ και επίθεση που πετούσε «φωτιές», είτε στο πέντε εναντίον πέντε, είτε στο σήμα κατατεθέν του Ολυμπιακού, που είναι το transition. Μετά απ’ όσα έγιναν, ο Σίτο Αλόνσο θα… παρακαλούσε να είχε προκριθεί τη Δευτέρα ο πρωταθλητής. Εκτός του ότι δεν είχε τον πολύ σημαντικό, Σενγκέλια, οι παίκτες του «κλειδώθηκαν» από τους «ερυθρόλευκους», σε ένα παιχνίδι που ίσως αποδειχθεί «κλειδί» για τους στόχους των δύο ομάδων.
Ο Ολυμπιακός είχε έναν καταλυτικό σε άμυνα (πάνω στους οργανωτές Λάρκιν και Μπομπουά), και επίθεση Κώστα Παπανικολάου. Ο «Παπ» σκόραρε», έπαιρνε ριμπάουντ, έκλεβε μπάλες, μοίραζε, έτρεχε, έτρεχε, έτρεχε… Ήταν ο παίκτης για όλες τις δουλειές και δίπλα του είχε παραπάνω από έναν συμπρωταγωνιστές. Ο Σπανούλης στο πρώτο μέρος δημιούργησε και στο δεύτερο εκτέλεσε, Γιανγκ και Μπιρτς κάλυψαν με τεράστια επιτυχία το «5», ο Γκριν έβαλε κρίσιμα καλάθια όταν «χτιζόταν» η διαφορά και οι Πρίντεζης-Μάντζαρης ήταν εύστοχοι όταν χρειαζόταν, βοηθώντας μαζί με τον Γουότερς στη δημιουργία. Εκτός από την άμυνα και τη δική τους εξαιρετική επίθεση, οι «ερυθρόλευκοι» κράτησαν τη Μπασκόνια πολύ χαμηλά δημιουργικά, έκαναν λίγα λάθη και το μοναδικό τους ψεγάδι ήταν τα πολλά χαμένα αμυντικά ριμπάουντ στο πρώτο μέρος (λόγω και της πιεστικής άμυνας που έπαιζαν πάνω στη μπάλα) και οι χαμένες βολές.
Ε, ας έχει την ευκαιρία και ο Σφαιρόπουλος να… γκρινιάξει για κάτι στην σημερινή προπόνηση, διότι κατά τα άλλα μιλάμε για μία σούπερ εμφάνιση, που γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, λόγω της κρισιμότητας του αγώνα, αλλά και της προαναφερθείσας εγχώριας απώλειας τίτλου. Πλέον, ο Ολυμπιακός με 13-5 έχει από κάτω του τους κύριους διεκδικητές του πλεονεκτήματος και έχει μπροστά του μία μεγάλη πρόκληση. Να κάνει το απόλυτο ή τουλάχιστον να πάρει τρεις νίκες στα επόμενα ματς με Μιλάνο (εκτός), Μπάμπεργκ (εντός), Ούνιξ (εκτός) και Ζαλγκίρις (εντός). Σε περίπτωση που τα καταφέρει, θα χρειάζεται… αυτοκτονία για να μην πάρει το πλεονέκτημα και να δει πιο καθαρά… Κωνσταντινούπολη. Ακούγεται και είναι πολύ μακρινό, όμως με εμφανίσεις σαν και αυτή της 20ης Ιανουαρίου, κανείς δε μπορεί να τον αποτρέψει να ονειρεύεται.
Follow @ZervasNikolaos