Ντέρμπι ντροπής

Χαίρετε κύριοι,

Ομολογώ πως επειδή σέβομαι τους αναγνώστες μου δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ με το ντέρμπι. Στο παρελθόν τον όρο ντέρμπι της ντροπής τον έχω χρησιμοποιήσει για παιχνίδια που έγιναν έκτροπα, που είχαν φαινόμενα βίας. Αυτή την φορά θα τον χρησιμοποιήσω για την εικόνα που έβγαλαν οι δύο ομάδες στο γήπεδο. Μιλάμε για κατάντια. Το επίπεδο ήταν τόσο χαμηλό που πολλές φορές έβλεπες τις ενέργειες των ποδοσφαιριστών στον αγωνιστικό χώρο και ντρεπόσουν για λογαριασμό τους. Ο Παναθηναϊκός κέρδισε γιατί στάθηκε τυχερός που ο Βιτόλο εκμεταλλεύτηκε τη γκάφα δώρο του Κουτρουμπή σε αντίθεση με τον Κατίδη που δεν έκανε το ίδιο στη φάση που κωλοκάθισε ο Πίντο.

Γιατί τελικά έγραψα

Αν διαβάσατε το σύνολο των εφημερίδων της χώρας είναι φανερό πως η αξιολόγηση γίνεται βάσει αποτελέσματος. Κοίταγα για παράδειγμα τις βαθμολογίες του Πίντο που κυμάνθηκαν σε υψηλά επίπεδα μόνο και μόνο επειδή ο Κατίδης δεν εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία που του χάρισε λόγω της ανικανότητάς του. Είναι δεδομένο πως τα εξαμισάρια που πήρε από τους συναδέλφους, θα έπεφταν πολύ αν ο Κατίδης πλάσαρε σωστά.

Στην πραγματικότητα όμως το λάθος από τον Πίντο έγινε και είναι ακριβώς το ίδιο, ανεξάρτητα με το αν κατέληξε σε γκολ ή όχι. Και μη μου πει κανείς πως ήταν η κακιά στιγμή γιατί η φάση στο 57ο λεπτό χαρακτηρίζει ακριβώς τον ποδοσφαιριστή Πίντο. Ένας φοβικός παθητικός στόπερ που για να μην εκτίθεται παίζει μόνιμα με πίσω βήματα για να παίρνει αποστάσεις από τον αντίπαλο φορ και να μην εκτίθεται. Τα πίσω βήματα του έχουν γίνει βίωμα και ενώ είχε τη μπάλα μπροστά του ο εγκέφαλος μπλόκαρε και έσκασε στο γήπεδο με τον κώλο.

Κάτι παρόμοιο είχα να δω από τα παιδικά μου χρόνια, όταν σε παιχνίδι μπάσκετ κορασίδων μια συμμαθήτριά μου η Δέσποινα βρέθηκε μόνη της στον αιφνιδιασμό και από το άγχος της με το που της πέταξαν τη μπάλα την υποδέχτηκε σαν μήλο και έσκασε κάτω σαν καρπούζι. Όπως όμως είπαμε ο Παναθηναϊκός είχε την τύχη ο Κατίδης να στείλει τη μπάλα άουτ ενώ ένα λεπτό νωρίτερα οι Ζέκα – Βιτόλο ενήργησαν άψογα στη λανθασμένη ενέργεια του Κουτρουμπή και ο Παναθηναϊκός πήρε προβάδισμα σε ένα ντέρμπι που δεν μπορούσε να αλλάξει πάσα.

Ήταν λυπηρό να βλέπεις έναν τόσο μεγάλο σύλλογο να παίζει ντέρμπι με τους Σο, Βιτόλο, Ζέκα στον άξονα και τον Εσπάρθα σέντερφορ. Ο Ισπανός πολύ φιλότιμος, έχει σπριντ αλλά με τη μπάλα αποφεύγει να έρχεται σε επαφή όπως και ο Πίντο με τα αντίπαλα φορ. Με έκπληξη λοιπόν είδα την Δευτέρα όλον τον αθλητικό τύπο της χώρας να αποθεώνει τον Παναθηναϊκό και την ποιότητά του. Για την μια εφημερίδα ήταν λιοντάρια, για την άλλη οι παίκτες του Φάμπρι ήταν σκυλιά, μέχρι και ο φειδωλός στις καλές κουβέντες Αλέφαντος αποθέωσε στο blog του τον Φάμπρι. Όλα αυτά για ένα παιχνίδι που ήταν αδύνατον για τον Παναθηναϊκό να βγάλει μια ολοκληρωμένη επιθετική ενέργεια μέχρι να έρθει η γκάφα του Κουτρουμπή.

Τα λάθη του Λίνεν

Το μόνο που μπορώ να δεχτώ είναι πως ο Λίνεν κατέβασε χειρότερα την ομάδα του από τον Φάμπρι. Για την ακρίβεια τα θαλάσσωσε. Με τον τρόπο που παρέταξε την ΑΕΚ πέτυχε να έχει σε ρόλους που δεν μπορούν να υπηρετήσουν τους Γκερέιρο, Κορδέρο. Παίρνοντας τα πράγματα με τη σειρά από τις αρχές της περασμένης εβδομάδας είχε δείξει την πρόθεσή του να αλλάξει τον πετυχημένο μέχρι σήμερα ρόμβο και να πάει σε σύστημα με δύο εξτρέμ. Θυμάμαι πως την πρώτη μέρα δοκίμασε τους Κορδέρο, Γκερέιρο στα δύο άκρα όπως δηλαδή και στο ντέρμπι. Στις επόμενες προπονήσεις όμως πρυτάνεψε η λογική και άφησε εκτός ενδεκάδας τον Κατίδη και πήγε τον Γκερέιρο στη θέση του δηλαδή πίσω από τον επιθετικό. Έφερε στον άξονα τον Κορδέρο και δοκίμασε στα δεξιά τον Φέτση και αριστερά τον Ρίκα. Σίγουρα ούτε ο Φέτσης, ούτε ο Ρίκα είναι ακραίοι ποδοσφαιριστές αλλά η επιλογή θα μπορούσε να πει κανείς πως ταίριαζε για το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Βλέπετε ο Παναθηναϊκός κατέβηκε στο ντέρμπι με άξονα και επίθεση που δεν έχουν τη δυνατότητα για δημιουργία, οπότε αν έκλεινε ο Γερμανός με διπλομπετονιάρισμα που λέει και ο Μπένος τις πλευρές, μπορούσε να βραχυκύκλώσει επιθετικά τον Παναθηναϊκό. Τελικά επέλεξε να αφήσει ελεύθερο τον Σισόκο να αλωνίζει, βάζοντάς τον στην πλευρά του τον Γκερέιρο. Με την επιλογή του να βάλει αριστερό χαφ τον Γκερέιρο έδωσε τα μέτρα που χρειάζεται ο Σισόκο για να βρει ρυθμό και αχρήστευσε και τους δύο ποιοτικότερους ποδοσφαιριστές που διαθέτει.

Ο Βραζιλιάνος σε ρόλο πλάγιου χαφ ανταπεξήλθε για ένα 25λεπτο και μετά κλάταρε ενώ ο Κορδέρο ήταν έξω από τα νερά του. Αυτό που κατάφερε με την τακτική του είναι ο Παναθηναϊκός και παραπάνω παίκτη στο κέντρο να έχει αλλά και στις πλευρές πλεονέκτημα. Ο Πίντο πριν το παιχνίδι είχε να λύσει δύο προβλήματα. Τη σημαντική απουσία του Φούντα αλλά και πως ο ίδιος έχει μάθει την ομάδα του να λειτουργεί καλά στο ρόμβο και η δύναμη του αντιπάλου του ήταν στις πλευρές.

Πιθανότατα να ήταν ορθή η σκέψη του να πάει σε τακτική με δύο παίκτες σε κάθε πλευρά, αλλά υποτίθεται πως αυτό δεν έγινε τυχαία αλλά λόγω διαβάσματος τους αντιπάλου. Από τη στιγμή που στην πλευρά του Σισόκο πήγε ο Γκερέιρο δεν καταλαβαίνω τι νόημα είχε η αλλαγή συστήματος. Ουσιαστικά αντί ο Λίνεν να δημιουργήσει τις συνθήκες να περιορίσει τα όπλα του αντιπάλου δημιούργησε συνθήκες για να περιορίσει τα δικά του όπλα.

Από τη στιγμή που έλειπε ο Φούντας που δίνει στην ανάπτυξη της ΑΕΚ ταχύτητα, ρυθμό έπρεπε να αντισταθμιστεί αυτή η σημαντική απώλεια με καλή κυκλοφορία μπάλας. Ήταν ποδοσφαιρικό έγκλημα που οι Κορδέρο, Γκερέιρο έπαιζαν σε απόσταση μεταξά τους. Ένα από τα πλεονεκτήματα που μπορούσε να βγάλει η ΑΕΚ έναντι του Παναθηναϊκού είναι πως έχοντας τακτική που οι Κορδέρο, Μητρόπουλος, Γκερέιρο έπαιζαν κοντά ο ένας με τον άλλο θα μπορούσαν να έχουν καλή κυκλοφορία και να πάρουν τον έλεγχο του κέντρου από τους Σο, Βιτόλο, Ζεκά. Ο Λίνεν πήγε στη μια άκρη τον Κορδέρο, στην άλλη τον Γκερέιρο, βραχυκύκλωσε την ομάδα του και την οδήγησε σε ένα άθλιο παιχνίδι.

Έχασε επειδή ο Βιτόλο και ο Ζεκά αξιοποίησαν το λάθος του Κουτρουμπή ενώ ο Κατίδης όχι..

Χαιρετώ