Ο έλεγχος του πρώτου γύρου

Ξεκινά, αυτήν την εβδομάδα, ο δεύτερος γύρος της πρώτης φάσης των ομίλων της Euroleague με τις δύο ελληνικές ομάδες να μπαίνουν στη μάχη από διαφορετική αφετηρία. Ο πρωταθλητής Ευρώπης και Ελλάδας Ολυμπιακός, με ρεκόρ 3 - 2 στις πέντε αγωνιστικές και ιδιαίτερα μετά και τη νίκη του επί της Αρμάνι εκτός έδρας, μόνο αν αυτοκτονήσει θα κινδυνεύσει με αποκλεισμό από τη συνέχεια της διοργάνωσης.

Γράφει ο Χρήστος Σούτος

Του αρκεί να αξιοποιήσει την έδρα του, όπου υποδέχεται τις Εφές και Αρμάνι την τελευταία αγωνιστική και να κάνει το καθήκον του απέναντι στην Τσεντεβίτα στην Κροατία για να περάσει τουλάχιστον ως τρίτος στη δεύτερη φάση. Το κάτι παραπάνω μοιάζει δύσκολο εξαιτίας, κυρίως, των μεγάλων διαφορών που έχει ηττηθεί από τους Τούρκους στην Πόλη και την ομάδα του Πλάθα στο ΣΕΦ, αλλά και της εκπληκτικής πορείας της Ζαλγκίρις που τερμάτισε αήττητη τον πρώτο γύρο περνώντας με χαρακτηριστική άνεση από πολύ δύσκολες έδρες.

Ο Παναθηναϊκός από την άλλη μέχρι την προηγούμενη αγωνιστική φαινόταν ότι εύκολα - δύσκολα θα πέρναγε από τον όμιλο. Η ήττα του, όμως από την Κίμκι στο ΟΑΚΑ περιέπλεξε αρκετά τα πράγματα φέρνοντας τους πράσινους σε δύσκολη θέση. Πλέον αν θέλουν να μην μπλέξουν σε περιπέτειες πρέπει να κάνουν νίκες επί των πρωτοπόρων του ομίλου, Ρεάλ και Φενέρ. Ειδικά μετά και την νίκη της Καντού στην Ιταλία επί της ομάδας των Μπατίστ και Σάτο, την ιταλική ομάδα θεωρούσαν όλοι ως πρώτο φαβορί να ακολουθήσει την Ολύμπια εκτός συνέχειας του θεσμού, που θόλωσε αρκετά το τοπίο στον όμιλο.

Αν οι παίκτες του Αργύρη Πεδουλάκη δεν νικήσουν την Ρεάλ σήμερα θα πάνε την επόμενη αγωνιστική στην έδρα των Ιταλών για ένα ματς do or die με τον χαμένο να μένει πιθανότατα εκτός νυμφώνος γεγονός όχι πολύ καλό για ένα τόσο νέο σύνολο που προσπαθεί να χτίσει προσωπικότητα μέσα από τα παιχνίδια. Ας δούμε τα πεπραγμένα τους ως τώρα στη διοργάνωση.

Οι ερυθρόλευκοι με εξαίρεση το τελευταίο ματς τους κόντρα στην Αρμάνι του Σκαριόλο, του οποίου η θέση παίζεται μετά από τις απανωτές αποτυχίες εντός και εκτός συνόρων με το όνομα του Ζοτς να ακούγεται όλο και πιο έντονα, παρουσίασαν αρκετά σκαμπανεβάσματα. Ήταν απογοητευτικοί στις ήττες τους από Ζαλγκίρις και Εφές και προβλημάτισαν αρκετά στην οριακή τους επικράτηση επί της Τσεντεβίτα μέσα στο ΣΕΦ. Τις υποχρεώσεις τους στον δεύτερο γύρο τις αρχίζουν στη Βιτόρια απέναντι στην Κάχα Λαμποράλ την Παρασκευή, όπου καλούνται να υπερασπιστούν στην χειρότερη περίπτωση το +4 του πρώτου ματς με το όποιο είχαν νικήσει στο ΣΕΦ. Αν δείξουν την ίδια σοβαρότητα με την Ιταλία λογικά όχι μόνο θα το πράξουν, αλλά θα κυνηγήσουν με αξιώσεις την νίκη που θα θέσει οριστικά εκτός μάχης τους Βάσκους του Ντούσκο Ιβάνοβιτς, που με διαφορά αποτελούν την πιο αλλοπρόσαλλη ομάδα και της φετινής Euroleague.

Αγωνιστικά οι πρωταθλητές εμφάνισαν αρκετά αμυντικά προβλήματα δεχόμενοι κατά μέσο όρο πάνω από 80 πόντους. Επιθετικά σουτάρουν με καλά ποσοστά έξω από την γραμμή του τριπόντου, αλλά οι επιδόσεις τους στα δίποντα, με 44% έχουν το χειρότερο μεταξύ των 24 ομάδων στη διοργάνωση, και στις βολές, εκεί σουτάρουν με 76% από τη γραμμή της φιλανθρωπίας, θα περίμενε κανείς να είναι καλύτερες.

Προχώρησαν και στην πρώτη αντικατάσταση της σεζόν, με τον Πάουελ να παίρνει τη θέση του προβληματικού στη συμπεριφορά του φέτος Ντόρσεϊ, και προσπαθούν αγωνιστική με αγωνιστική να βρουν τα πατήματα τους. Είναι λογικό η αλλαγή προπονητή να επηρεάζει μια ομάδα που είχε μάθει πέρυσι να λειτουργεί με άλλο τρόπο, λόγω Ντούντα η παρουσία του οποίου ήταν καταλυτική σε όλα τα επίπεδα, και επιδιώκει μια ομαλή μετάβαση στη επόμενη μέρα. Στα θετικά καταγράφονται η γρήγορη προσαρμογή του Περπέρογλου στο σύνολο και η σταθερά ανοδική πορεία των Πρίντεζη και Παπανικολάου, παικτών που βοήθησαν πολύ στην κατάκτηση των τίτλων της περασμένης χρονιάς. Για το τέλος αφήσαμε τον ηγέτη της ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα, Βασίλη Σπανούλη, που μοιάζει απελευθερωμένος από το όποιο άγχος επιβεβαίωσης και βοηθά σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού.

Ο εξάκις πρωταθλητής Ευρώπης Παναθηναϊκός από την άλλη βρίσκεται αντιμέτωπος με μια πρωτόγνωρη γι' αυτόν κατάσταση. Ποτέ στην μέχρι τώρα πορεία του στην ιστορία του θεσμού δεν έχει βρεθεί εκτός συνέχειας πριν το Top - 16 κάτι με το οποίο «φλερτάρει» έντονα πια. Δυστυχώς φέτος μετά και τις σαρωτικές αλλαγές το καλοκαίρι δείχνει σαφή σημάδια αποπροσανατολισμού. Λογικό θα πει κανείς για μια ομάδα με τόσο νέα πρόσωπα. Γιατί να μην ισχύει αυτό για άλλες ομάδες όμως; Η Ζαλγκίρις του Πλάθα για παράδειγμα δεν είναι καινούρια ομάδα; Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Σαφώς και πρέπει να δοθεί πίστωση χρόνου στον Πεδουλάκη και στους παίκτες του. Όμως δεν πρέπει να λησμονεί ο οποιοσδήποτε ποιοι παίκτες κλήθηκαν να αντικαταστήσουν αυτούς που έφυγαν.

Στη θέση έμπειρων αθλητών, όπως οι Μπατιστ, Σάτο, Σάρας, ήρθαν άπειροι ως επί το πλείστον παίκτες, με εξαίρεση τον Ούκιτς, που στις προηγούμενες ομάδες είτε δεν αποτελούσαν βασικές επιλογές, είτε δεν αγωνίζονταν στην Euroleague. Στη θέση του ελληνικού κορμού των προηγούμενων ετών, Καλάθη, Καϊμακόγλου, Βουγιούκα και Περπέρογλου αποκτήθηκαν νέοι ή άπειροι από μεγάλες διοργανώσεις Έλληνες παίκτες, με εξαίρεση τον Σοφοκλή, με αποτέλεσμα η ομάδα ως σύνολο να παρουσιάζει σημαντική έλλειψη προσωπικοτήτων.

Στην περίπτωση μάλιστα που βραχυκυκλώσει ο Διαμαντίδης ή ο άξονας Μήτσου - Σόφο στη διάρκεια του ματς δεν υπάρχει κάποιος να αναλάβει να τραβήξει το κάρο από τη λάσπη. Σε πολλές μάλιστα αναμετρήσεις με ποιοτικές ομάδες φαίνεται να μην υπάρχει εναλλακτικό πλάνο στην επίθεση, εκτός του προφανούς με το «τάισμα» του εκάστοτε ψηλού από την περιφέρεια ή της χωρίς λογική τρίποντης προσπάθειας επίτευξης πόντων, όπου τα ποσοστά των πρασίνων μετά βίας ξεπερνούν το 30%.

Ο δεύτερος γύρος αρχίζει με την εντός έδρας αναμέτρηση με την πρωτοπόρο του ομίλου Ρεάλ. Και αν στο παιχνίδι της πρώτης αγωνιστικής μια καλή παρουσία αρκούσε στο σημερινό η νίκη μοιάζει μονόδρομος κυρίως μετά την ήττα της προηγούμενης εβδομάδας από την Κίμκι στο ΟΑΚΑ αποτέλεσμα που πλήγωσε θανάσιμα τον Παναθηναϊκό βάζοντας τον σε περιπέτειες. Μια νίκη επί ενός αρκετά ισχυρού αντιπάλου, που δικαίως συγκαταλέγεται στα φαβορί για την κατάκτηση του φετινού τίτλου, θα γεμίσει αυτοπεποίθηση την ομάδα δίνοντας της και το απαραίτητο οξυγόνο για να αναπνεύσει και να εντάξει πιο ομαλά στους κόλπους της τα νέα αποκτήματα όποτε και αν αυτά έρθουν.

Ήδη ο Άρμστρονγκ βρίσκεται στην πόρτα της εξόδου, συζητείται και άλλη αποπομπή σύντομα, ο Μάρκους Μπάνγκς ήρθε και δοκιμάζεται, ενώ πολλά ονόματα παρελαύνουν καθημερινά στα διάφορα ρεπορτάζ. Η ελπίδα, πάντως των φίλων του τριφυλλιού είναι τα λάθη του καλοκαιριού να μην επαναληφθούν και τώρα στις αντικαταστάσεις και μείνει έτσι η ομάδα πάλι «γυμνή» στη στελέχωση της σε συγκεκριμένους τομείς του παιχνιδιού της. Από την μέχρι τώρα αγωνιστική παρουσία του, το σύνολο του Πεδουλάκη φαίνεται να έχει άμεση την ανάγκη απόκτησης ενός γκαρντ με επιθετικές αρετές που να μπορεί όμως να βρίσκεται στο παρκέ ταυτόχρονα με τον αρχηγό, όχι όπως γίνεται τώρα με τον Ούκιτς που όποτε συνυπάρχουν η επίθεση κολλάει, και ενός τεσσαριού με δυνατότητα ποσταρίσματος και απειλής του αντίπαλου καλαθιού από μέση και μακρινή απόσταση.

Τέτοιους παίκτες, βέβαια, δύσκολα βρίσκεις μεσούσης της περιόδου και με ελάχιστα χρήματα μάλιστα. Παίκτες σαν τον Μπάνγκς, που δοκιμάζεται και τους Μπάτλερ και Καπόνο που ακούστηκαν δεν υπηρετούν αυτό το πλάνο. Καλή επιτυχία και στους δύο για τη συνέχεια και ας ελπίσουμε πως θα τους δούμε αμφότερους στο Top - 16.