«Χαμένη πολιτεία» - Γιώργος Μπουλουγουράς

Είναι από τις περιπτώσεις που το τραγούδι έχει περισσότερο «βάρος» από τον ερμηνευτή του και γι αυτό παρέμεινε στην επιφάνεια, ακόμη και όταν ο Γιώργος Μπουλουγουράς άφηνε τις πίστες για να ασχοληθεί με το στούντιο ηχοληψίας που είχε δημιουργήσει από το 1984.

Ήταν η ίδια χρονιά που ο ερμηνευτής κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ του, με τίτλο «Και σου το’ λεγα καρδιά μου», στο οποίο συμπεριλαμβανόταν και το εμφατικό τραγούδι «Χαμένη Πολιτεία», σε μουσική του Γιώργου Γεωργόπουλου και στίχους του Λάκη Τσώλη.
Αν θελήσει κάποιος να σκιαγραφήσει την ετεροβαρή καριέρα του Μπουλουγουρά, θα διαπιστώσει πολλές αντιφάσεις, που μάλλον οφείλονται στην πολυπραγμοσύνη του και σε κακές επιλογές του.

Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς την εμφάνισή του στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το 1976, με το τραγούδι του Πολυχρονιάδη «ο τραγουδιστής της ζωής», γεγονός που του προσέδιδε μια κάποια σοβαρότητα στο ρεπερτόριό του, και από την άλλη την παρουσία του σε αμφιβόλου ποιότητας βιντεοταινίες, όπως η αλήστου μνήμης «Πω, πω, μανούλια, μανούλα μου», με τον Τσούκα και τη Χαλκιά, όπου μάλιστα ερμήνευε τη «Χαμένη πολιτεία»!

Αυτό πάντως που δεν έκανε ο Μπουλουγουράς, το έκαναν άλλοι συνάδελφοί του, όπως ο Καρράς και ο Μητροπάνος, οι οποίοι συμπεριέλαβαν στο ρεπερτόριό τους τη «Χαμένη πολιτεία» και της προσέδωσαν τη… χαμένη αίγλη της.

Για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν λεπτομέρειες σχετικά με τη ζωή του Γιώργου Μπουλουγουρά, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι, τα τελευταία χρόνια, ο δημοφιλής, τω πάλαι ποτέ, καλλιτέχνης έχει αφοσιωθεί στη… δεύτερη αγάπη του(ή μήπως την πρώτη;), την ηχοληψία, περνώντας αρκετές ώρες στο στούντιό του, στο Νέο Ηράκλειο Αττικής.

Εκεί υποδέχεται τους νέους «εξερευνητές» του τραγουδιού, οι οποίοι αναζητούν τη δική τους «χαμένη πολιτεία»!



O Γιώργος Τσάμπρας μάς ξαναθυμίζει τραγούδια και ερμηνευτές που είχαν το δικό τους φανατικό κοινό, αλλά δεν κέρδισαν ποτέ την άνοδο στην… εθνική κατηγορία. Κάποια από αυτά τα τραγούδια άφησαν εποχή, όμως ξεχάστηκαν μαζί με τους δημιουργούς τους, αφήνοντας στους παλαιότερους μια πικρή ανάμνηση για τους ήχους και τις εικόνες μιας γενιάς, που χάθηκαν μαζί με τα χρόνια της νιότης τους.