«Gra sie zaczyna»: Με πιερόγκι, βότκα και… Λεβαντόφσκι!

Gra sie zaczyna: Ή αλλιώς, αρχίζει το ματς στα πολωνικά, όπως λέει και η καμπάνια της Novibet για το Μουντιάλ.

Ένας ολόκληρος λαός κρατιέται από τη φανέλα του Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι προκειμένου να αναβιώσει τις ένδοξες στιγμές του παρελθόντος. Οι Πολωνοί φιλοδοξούν να δουν την εθνική τους ομάδα να πηγαίνει μακριά, στην τελευταία, ίσως, ευκαιρία του εθνικού τους σταρ να τους επαναφέρει στην καταξίωση.

Σε ηλικία 34 ετών, ο άνθρωπος... ρεκόρ του πολωνικού ποδοσφαίρου θέλει να προσφέρει κάτι παραπάνω από πορεία αντάξια του ονόματός του και, παράλληλα, να σβήσει από τη λίστα του ένα από τα λίγα αρνητικά στατιστικά του: Να πετύχει το πρώτο του γκολ σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα.



Μέσα του, άλλωστε, γνωρίζει πως το «αντίο» του στην εθνική θα βάλει τέλος -προς στιγμήν τουλάχιστον- στα όνειρα των συμπατριωτών του για διάκριση. «Ας μη μιλάμε για αυτό, ίσως είναι σκληρό για τους οπαδούς», είχε πει σε παλιότερη συνέντευξή του, όταν ρωτήθηκε για πιθανό τέλος της καριέρας του με τα χρώματα της Πολωνίας.

Στο ποδόσφαιρο δεν αρκεί το άστρο ενός για να φτάσει μια ομάδα μακριά. Δίπλα στον «Λέβα» υπάρχει η εμπειρία του Γκρεγκόρζ Κριχόβιακ και του Κάμιλ Γκλικ, η σιγουριά που εμπνέει ο Βόιτσεχ Σέζνι, η δεινότητα του Αρκάντιους Μιλίκ και του Κριστόφ Πιάτεκ, το… καλό φεγγάρι του Κάρολ Σφιντέρσκι και του Πιότρ Ζιελίνσκι, ο ενθουσιασμός των νεαρότερων, Νικολα Ζαλέφσκι και Γιακούμπ Κίβιορ... Μαζί με τους υπόλοιπους παίκτες που ταξίδεψαν στο Κατάρ συνθέτουν ένα μείγμα που έχει κάνει τις καρδιές των Πολωνών να χτυπούν με ανυπομονησία.



Η δυσκολία της Πολωνίας να περάσει από τη φάση των ομίλων μεγάλης διοργάνωσης την τελευταία 20ετία είναι «παροιμιώδης». Το έχει καταφέρει μόλις μια φορά, σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα (και δεν ήταν καν αυτό που διοργάνωσε με την Ουκρανία το 2012).

Πριν από αυτό, όμως, είχε μεγαλουργήσει. Ο Καζίμιες Γκόρσκι είχε τα ηνία μιας ομάδας που έκανε μεγάλα πράγματα, με αποκορύφωμα την κατάκτηση της τρίτης θέσης στο Μουντιάλ του 1974. Η αύρα του Πολωνού προπονητή, που άλλαξε ριζικά το ποδόσφαιρο της χώρας, αποτελεί πάντα τον οδηγό των «ερυθρόλευκων».



Κάτι αντίστοιχο θέλει να κάνει και ο Τσέσλαβ Μίχνιεβιτς. Ο Πολωνός τεχνικός ενσαρκώνει ιδανικά τον χαρακτήρα των συμπατριωτών του. Πνευματώδης και εκρηκτικός. Μάστερ στην τακτική ανάλυση του αντιπάλου και των ματς -από αυτούς που μετατρέπουν τις συνεντεύξεις Τύπου σε μάθημα που δεν θες να πάρεις απουσία. Πανηγυρίζει έντονα και, αν νιώσει πως τον υποτιμούν, δεν κρατάει την ψυχραιμία του. Οι Πολωνοί έχουν βρει στο πρόσωπό του τον δικό τους Ζοσέ Μουρίνιο και βλέπουν με αισιοδοξία το μέλλον.



Το ποδόσφαιρο είναι ψηλά στην ιεραρχία των... δευτερευόντων ιερών πραγμάτων στην Πολωνία. Στις μεγάλες διοργανώσεις η τεράστια χώρα των 38 εκατομμυρίων ανθρώπων αναπνέει στο ρυθμό των «Orly» (μτφ. αετοί). Ζουν τα παιχνίδια με πάθος και -ίσως παραπάνω από όση θα χρειαζόταν- ένταση.

Αν κάτι ίσως δικαιολογεί την ακραία έκφραση συναισθημάτων, είναι ότι πρόκειται για έναν λαό που έχει υποφέρει αρκετά στη σύγχρονη ιστορία του. Έχει βιώσει την εξαθλίωση του πολέμου και το σκοτάδι του ναζισμού. Οι πληγές, άλλωστε, δεν έχουν κλείσει ακόμα. Το Άουσβιτς είναι ακόμα εκεί για να θυμίζει την πιο σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης.

Ταυτόχρονα, όμως, οι μεγάλες πόλεις της σφύζουν από ζωή και ενέργεια -ιδιαίτερα όταν είναι σε εξέλιξη μεγάλα ποδοσφαιρικά γεγονότα. Ακόμα και τις (πάρα πολύ) κρύες νύχτες του χειμώνα οι οπαδοί γίνονται ένα στις εξέδρες και τραγουδούν δυνατά για τις αγαπημένες τους ομάδες.



Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι επί πολωνικού εδάφους δημιουργήθηκε ο οπαδικός «χορός» που λατρεύτηκε από πολλούς. Το Poznan (ή Greque στα πολωνικά) δημιουργήθηκε από τους οπαδούς της Λεχ Πόζναν και υιοθετήθηκε σύντομα από πολλές αγγλικές ομάδες. Σε αυτόν οι οπαδοί γυρίζουν πλάτη στον αγωνιστικό χώρο, ενώνουν τα χέρια τους και χοροπηδούν, δείχνοντας πως η αγάπη για την ομάδα είναι πάνω από το αποτέλεσμα.

Η ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι Πολωνοί στις εξέδρες είναι εκρηκτική, αλλά και ευφάνταστη. Κάτι ακόμα που τους χαρακτηρίζει είναι η φιλοξενία, που μοιράζουν απλόχερα, αλλά και οι ιδιαίτερες (για τα ελληνικά δεδομένα) γεύσεις τους. Τα πιερόγκι (ντάμπλινγκς με διάφορα είδη γέμισης) αποτελούν μία από τις λιχουδιές που σίγουρα θα δοκιμάσει όποιος βρεθεί σε πολωνικό έδαφος, όπως και τα ρολάκια από βρασμένο λάχανο (Golabki).



Σούπες, λουκάνικα και σνίτσελ βρίσκονται συχνά στο τραπέζι και το γεύμα συνήθως συμπληρώνεται από αλκοόλ. Η μπύρα είναι από τα πιο διαδεδομένα ποτά, μαζί με διάφορα είδη βότκας.



Οι Πολωνοί ξέρουν πώς να απολαμβάνουν το ποδόσφαιρο και το απέδειξαν όταν συνδιοργάνωσαν το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2012, μαζί με την Ουκρανία. Τέσσερα πανέμορφα γήπεδα φιλοξένησαν χιλιάδες κόσμο, προεξέχοντος του Εθνικού Στάδιου της Βαρσοβίας.

Αν το Μουντιάλ γινόταν στην Πολωνία, το στολίδι της πρωτεύουσας θα ήταν το κέντρο του ενδιαφέροντος. Το επιβλητικό γήπεδο βρίσκεται λίγο έξω από την πόλη και μπορεί να φιλοξενήσει πάνω από 58.000 θεατές, προσφέροντας μια μοναδική ευκαιρία. Είναι «ντυμένο» στα χρώματα της εθνικής ομάδας και κατασκευάστηκε πριν από μόλις δέκα χρόνια για τις ανάγκες του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.



Σε αντίστοιχο χρόνο άνοιξε τις πόρτες του και το Στάδιο του Βρότσλαβ, στην ομώνυμη πόλη. Αποτελεί το μεγαλύτερο γήπεδο ομάδας που αγωνίζεται στην Ekstraklasa με χωρητικότητα 45.000 θέσεων και ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της την εντυπωσιακή οροφή, που επιτρέπει στο φυσικό φως να εισέρχεται.



Εντυπωσιακής ομορφιάς είναι, επίσης, το PGE Arena στο Γκντανσκ και το στάδιο του Πόζναν. Αμφότερα ξεχωρίζουν για το ιδιαίτερο ντιζάιν τους, διαθέτουν 43.000 θέσεις και έχουν βιώσει τον παλμό των Πολωνών οπαδών στο έπακρο. Έναν παλμό που μεταφέρουν στις κερκίδες του Κατάρ υμνώντας τις προσπάθειες της Εθνικής τους μπροστά σε όλο τον πλανήτη…