«El partido comienza»: Μουντιάλ στην χώρα που «γέννησε» δυο θρύλους!

El partido comienza… Ή αλλιώς, αρχίζει το ματς στα ισπανικά, όπως λέει και η καμπάνια της Novibet για το Μουντιάλ.
Είναι κάποιες χώρες όπως η Αργεντινή, που θεωρούνται ποδοσφαιρομάνες και έχουν «γεννήσει» από τους μεγαλύτερους και σπουδαιότερους παίκτες μέχρι σήμερα.

Η Αργεντινή του Λιονέλ Σκαλόνι έχει δυο σημαντικούς λόγους να θέλει να κατακτήσει αυτό το Μουντιάλ. Αρχικά γιατί θα είναι το τελευταίο του Λιονέλ Μέσι και γιατί κάποιος θα κοιτάει από ψηλά. Ο Ντιεγκίτο Μαραντόνα!

Η αλμπισελέστε δεν ξεκίνησε ιδανικά τη διοργάνωση, καθώς γνώρισε την ήττα από την Σαουδική Αραβία με 2-1, ενώ στο επόμενο ματς κόντρα στο Μεξικό, έβγαλε ψυχή και πάθος για να πάρει τη νίκη (2-0) και να κρατάει στα χέρια της την παρουσία της στο Παγκόσμιο Κύπελλο!

Το μάτε, το φαγητό και οι χοροί

Πάμε όμως να δούμε και για τι άλλο είναι γνωστό η Αργεντινή εκτός από το ποδόσφαιρο. Το γνωστό σε όλους μάτε! Κακά τα ψέματα έχει γίνει γνωστό στην Ελλάδα, καθώς στην χώρα μας παίζουν ποδόσφαιρο αρκετοί Αργεντίνοι και το αγαπημένο αυτό ρόφημα το έχουμε γνωρίσει από εκείνους. Προέρχεται από ένα φυτό από τη Νότια Αμερική που είναι αποξηραμένο και αλεσμένο. Η διαδικασία είναι απλή. Ρίχνεις νερό το οποίο πρέπει να είναι μεταξύ 70 και 90 C. Το όργανο που χρησιμοποιείται ονομάζεται βολβός και είναι μέταλλο. Το μάτε είναι σα να λέμε ο δικός μας… φραπές. Πιο απλά, μοιάζει σαν το τσάι.



Το τοπικό φαγητό των Αργεντινών περιλαμβάνει κρέας. Το Asado, τo BBQ των Αργεντινών, είναι αναπόσπαστο κομμάτι τις καθημερινότητάς τους και περιλαμβάνει πολλά διαφορετικά κομμάτια κρέατος, εντόσθια και λαχανικά. Φυσικά το ψητό συνοδεύεται από την κατάλληλη σάλτσα. Την criolla sauce που φτιάχνεται με κρεμμύδια, ντομάτα, πράσινες και κόκκινες πιπεριές, μαϊντανό, σκόρδο, λάδι και ξίδι και chimichurri sauce με ψιλοκομμένο μαϊντανό, σκόρδο, ελαιόλαδο, ρίγανη, μπούκοβο και λευκό ή κόκκινο ξίδι.

Και αφού φάγαμε πάμε να ρίξουμε και έναν χορό! Το αργεντίνικο Τάνγκο γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες κατά τα τελευταία έτη του 19ου αιώνα. Είναι ο χορός του πάθους, αλλά και ξεχωριστό μουσικό είδος, που συνεχίζει να εξελίσσεται μέχρι και σήμερα. Οι εργατικές τάξεις έκαναν τον συγκεκριμένο χορό άμεσα αποδεκτό και ήταν το μέσο των νεαρών για να εντυπωσιάσουν μια γυναίκα. Σε κάθε ευκαιρία, οι επίδοξοι γαμπροί, χόρευαν δημόσια για να καταφέρουν να πλησιάσουν και να κερδίσουν την καρδιά της αγαπημένης τους!



Μπορεί η Αργεντινή να είναι ευρέως γνωστή για την αγάπη στο τάνγκο, ωστόσο το Malambo που είναι ένας λαϊκός χορός δεν θα μπορούσε να βγει από τη λίστα. Ανήκει στη νότια μουσική και γεννήθηκε το 1600, ενώ είναι μουσική που δημιουργείται μέσα από ένα ντραμς μπάσου leguero αλλά δεν έχει στίχους. Οι κιθάρες θα συνοδεύσουν επίσης αυτήν την ειδική μουσική.

Οι μύθοι, οι ιθαγενείς, το καρναβάλι του Corrientes και οι... καμμένες κούκλες

Η Αργεντινή είναι μια χώρα που έχει αρκετούς μύθους. Τους αρέσει ακόμη και σήμερα να τους επικαλούνται, με τον πιο γνωστό από αυτούς να είναι η Σαλαμάνκα. Πρόκειται για μια σπηλιά όπου λέγεται πως βρίσκονται μάγισσες και δαίμονες, ενώ για να καταφέρεις να τη βρεις και να μπεις σε αυτή, πρέπει να γνωρίζεις τα σωστά λόγια. Καλά μαντέψατε, κανείς δεν την έχει βρει ως τώρα...

Ρίο ντε λα Πλάτα ονομάζεται ο γνωστός ποταμός της Αργεντινής και σημαίνει ο ασιμένιος ποταμός. Πήρε το όνομά του από τον Σεμπάστιαν Καμπότο ο οποίος έφτασε από τη Βενετία στη χώρα, αναζητώντας ασήμι αλλά δεν κατάφερε να το βρει. Ο μύθος λέει ότι υπάρχει μπόλικο ασήμι ακόμη στον ποταμό, αλλά παρά τις προσπάθειες αρκετών, δεν έχει βρεθεί.

Στην Αργεντινή την ίδια ώρα, έχουν στεριώσει πολλές φυλές από τα παλιά χρόνια και συνεχίζουν να διατηρούν τις παραδόσεις τους. Ζουν κυρίως στην επαρχία και σε διάφορα μέρη εκτός πόλεων, με τουλάχιστον 25 φυλές να συνεχίζουν την... οικογενειακή τους παράδοση. Πολλοί τους λένε ακόμη και σήμερα ως Ινδιάνους, αλλά αν μη τι άλλο η λέξη ιθαγενείς είναι το σωστό! Mbya-Guarany, Mocovi, Pilaga, Wichis, Tapiete, Quechua και Mapuche ορισμένες από τις φυλές.







Το καρναβάλι του Corrientes ή αλλιώς η Εθνική πρωτεύουσα του καρναβαλιού διεξάγεται κάθε χρόνο. Γιορτάζεται εδώ και πολλούς αιώνες, ενώ σε αυτό συμμετέχουν διάφορες ομάδες που δείχνουν τα κοστούμια τους και ανταγωνίζονται το ποια έχει επιλέξει το καλύτερο. Μάλιστα, ορισμένες φορές υπάρχει και συγκεκριμένο θέμα που πρέπει να ακολουθήσουν. Οι εκδηλώσεις οργανώνονται στο κορσόρο, έναν χώρο που συμπεριλαμβάνει 30.000 άτομα.



Όσον αφορά τα Χριστούγεννα, οι Αργεντίνοι τα γιορτάζουν με τους δικούς τους τρόπους. Η παράδοση λέει να στολίζουν το δέντρο τους στις 8 Δεκεμβρίου, ενώ ο καιρός συνήθως κοντά στις γιορτές είναι καλοκαιρινός. Μην ξεχνάμε πως η χώρα είναι στο νότιο ημισφαίριο και η θερμοκρασία ανεβαίνει εκείνη την εποχή. Ένα έθιμο που γεννήθηκε στην Λα Πλάτα και πλέον υπάρχει σε πολλές περιοχές λέει κάθε μέλος της οικογένειες να φτιάχνει μια κούκλα που θα ονομάζεται "τα παλιά χρόνια" και όταν αλλάζει το έτος, τότε της βάζουν φωτιά. Μια κίνηση συμβολική για να δείξουν πως πλέον ξεκινάει μια νέα... ζωή και καινούργιες ιδέες.

Φέρνοντας το Μουντιάλ στην Αργεντινή

Αν η κούπα πάει στην Αργεντινή, αν μη τι άλλο θα είναι μια τεράστια γιορτή! Όλοι οι δρόμοι θα είναι γεμάτοι από κόσμο και κάθε ημέρα θα είναι ένα πάρτι, με μπόλικο παραδοσιακό φαγητό, χορούς και ξέφρενο γλέντι! Και ΠΡΕΠΕΙ να έρθει το τρόπαιο στην Αργεντινή, γιατί πού αλλού να πάει εκτός από εκεί που «γέννησε» στους σπουδαίους Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα και Λιονέλ Μέσι;

Φυσικά, θα ήταν κάτι το μοναδικό να δούμε την Αργεντινή, την χώρα που ζει και αναπνέει για το ποδόσφαιρο και το ζουν έντονα και παθιασμένα οι φίλαθλοί του, να διοργανώνει ένα Μουντιάλ. Κάτι το ξεχωριστό, κάτι το απίθανο. Και πόσο απίθανο θα ήταν να βλέπαμε την Βραζιλία να έπαιζε για παράδειγμα ένα ματς στο Μπομπονέρα, έχοντας χιλιάδες Αργεντινούς να την αποδοκιμάζουν και να υποστήριζουν τον οποιονδήποτε αντίπαλο ήταν απέναντί της!

Πάμε να ρίξουμε και μια ματιά στα γήπεδα που θα φιλοξενούσαν τους αγώνες. Υπό προϋποθέσεις, πάντως, αφού θα χρειάζονταν και μπόλικα... ρετουσαρίσματα.

Η Αργεντινή είναι γεμάτη από γήπεδα και στάδια, τα οποία είναι πραγματικά κοσμήματα! Ας πιάσουμε εκείνα με τη μεγαλύτερη χωρητικότητα.



Στάδιο Μονουμεντάλ (Estadio Mas Monumental)
Ένα στάδιο στο Μπουένος Άιρες στην Αργεντινή και είναι έδρα της Ρίβερ Πλέιτ και της Εθνικής Αργεντινής. Είναι το μεγαλύτερο στάδιο στην χώρα, με χωρητικότητα 70.054 θεατών και διαθέτει πλήρη υποδομή για αγώνες στίβου. Το Στάδιο Μονουμεντάλ άρχιζε να χτίζεται από το 1936 έως το 1938. Το γήπεδο εγκαινιάστηκε την Τετάρτη 25 Μαΐου 1938. Στον πρώτο αγώνα του γηπέδου, 68.000 φίλαθλοι ήταν παρόντες στο νέο γήπεδο για να παρακολουθήσουν τη Ρίβερ Πλέιτ να κερδίζει με σκορ 3-1 την Πενιαρόλ. Το στάδιο ανακαινίστηκε για να φιλοξενήσει τον τελικό του Μουντιάλ του 1978.

Στάδιο Μάριο Αλμπέρτο Κέμπες
Το «Estadio Mario Alberto Kempes» παλαιότερα γνωστό ως Estadio Cordoba, είναι ένα στάδιο στην Κόρδοβα της Αργεντινής. Ανήκει στην επαρχία της Κόρδοβα, ο χώρος χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον για αγώνες ομοσπονδιακού ποδοσφαίρου και ένωσης ράγκμπι, καθώς και μερικές φορές για αγώνες στίβου.

Το στάδιο χτίστηκε το 1976 στο πλαίσιο της προετοιμασίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο FIFA του 1978, με χωρητικότητα 37.851 θεατών, αν και δεν παρέχει θέσεις για όλους, όπως πολλά γήπεδα της Αργεντινής. Τον Οκτώβριο του 2010 το όνομα άλλαξε για να τιμήσει τον Μάριο Κέμπες, πρώην παίκτη της εθνικής ομάδας της Αργεντινής και κορυφαίο σκόρερ του Παγκοσμίου Κυπέλλου FIFA 1978, ο οποίος ήταν επίσης γέννημα θρέμμα της Κόρδοβα.



Πρεσιντέντε Περόν
Το Estadio Juan Domingo Peron, ευρέως γνωστό ως El Cilindro de Avellaneda, είναι ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο που βρίσκεται στην περιοχή Avellaneda του Ευρύτερου Μπουένος Άιρες, Αργεντινή. Το στάδιο είναι η έδρα του Racing Club.
Το στάδιο σχεδιάστηκε από Γερμανούς μηχανικούς, μερικοί από αυτούς με εμπειρία στην ανοικοδόμηση πόλεων που καταστράφηκαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Έχει χωρητικότητα 61.000 θεατών, αποτελώντας το δεύτερο μεγαλύτερο στάδιο της Αργεντινής, μετά το Estadio Monumental.
Ο χώρος αγώνων ήταν το πρώτο στάδιο που είχε εξέδρες οροφής, μετά από ανακαίνιση που έγινε τη δεκαετία του 1990. Το «Presidente Peron» αντικατέστησε το Estadio Alsina y Colon, το οποίο έκλεισε το 1947.

Και κλείνουμε με το γνωστό σε όλους και μη εξαιρετέο Μπομπονέρα!
Ένα γήπεδο-φόβητρο θα λέγαμε για κάθε αντίπαλο, ενώ είναι περισσότερο γνωστό ανά τον κόσμο με την ονομασία Λα Μπομπονέρα εξαιτίας του σχήματος του, μιας και η μία του πλευρά είναι «επίπεδη» ενώ το υπόλοιπο στάδιο να είναι τρεις απότομες σειρές κερκίδας. Το στάδιο θεωρείται από τα πιο εμβληματικά και διάσημα στον κόσμο και έχει χαρακτηριστεί αξιοθέατο από την κυβέρνηση της αυτόνομης πόλης του Μπουένος Άιρες. Η χωρητικότητα είναι 54.000 θεατές.

Dieguito este Mundial sera para ti!