Τι να πεις τώρα; Κατά τη διάρκεια αυτού του εκπληκτικού αγώνα ακόμα και τα λάθη των παικτών φάνταζαν γοητευτικά! Ξέρετε γιατί; Διότι, απλούστατα, έδειχναν -κι εκείνα- να είναι απόρροια του πάθους που ξεχείλιζε. Αναμέτρηση ολκής. Χορταστική, ποιοτική και... ψυχοφθόρα -για τους πιστούς των δύο ομάδων.
Σε ένα τόσο «γεμάτο» παιχνίδι, η σχοινοβασία της έκβασης, του αποτελέσματος, έμοιαζε να είναι ασορτί με τις αντιθέσεις και τα τόσα πάνω-κάτω. Αντιθέσεις εικόνων, συναισθημάτων και «ετυμηγορίας» του timing. Ο Τσαρτσαρής αρχίζει τον αγώνα σαν σίφουνας, αλλά στη συνέχεια χάνεται. Ο Πεν μετατρέπει τα πρώτα λεπτά σε προσωπικό ρεσιτάλ, ως αντίπαλο δέος στον Τσαρτσαρή, αλλά η δική του χαμένη βολή, εκεί στην κόψη του ξυραφιού της παράτασης, καταγράφεται ως ένας από τους λόγους της ήττας των «ερυθρολεύκων».
Δεύτερος (λόγος), το κρίσιμο ριμπάουντ στο τέλος. Τρίτος, η διαιτητική απροθυμία να καταλογιστεί το -καθαρό, νομίζω- φάουλ που υφίσταται ο Πεν στην εκπνοή. Εν ολίγοις, ο Αμερικανός παίκτης θα είχε την ευκαιρία -τη δικαιούταν- να ρίξει στην απόλυτη λήθη την προηγηθείσα απώλεια της βολής.
Α, δύο διευκρινίσεις για τους λόγους της ήττας των «ερυθρολεύκων». Πρώτη: η σειρά κατά την οποία αναφέρθηκαν εδώ είναι αυστηρώς χρονική, όχι αξιολογική. Δεύτερη: η σταχυολόγηση (λόγων) εκ μέρους του γράφοντος αφορά την εκπνοή του αγώνα. Κατά τα άλλα, ισχύει η περίφημη «φιλοσοφική» ρήση του παλιού σοβιετικού παίκτη Ταρακάνοφ: «Ματς που χάνεται σε ένα σουτ έχει χαθεί πολύ νωρίτερα...»
Α, ωραία... Η ατάκα του Ταρακάνοφ μάς επιτρέπει να «πιάσουμε το νήμα» από εκεί που το είχαμε αφήσει: τις σαγηνευτικές αντιθέσεις αυτού του αγώνα– τα υπόλοιπα, αύριο. Ας θυμηθούμε, λοιπόν: τον τόσο αποφασιστικό και καλό Ολυμπιακό του πρώτου μέρους να εμφανίζει στις ελεύθερες βολές -ειδικά σε αυτό το χρονικό διάστημα- ποσοστά που θα ήσαν απαράδεκτα ακόμα και αν αφορούσαν τρίποντα. Τον έξοχο Μπουρούση να εμπνέεται στα τρίποντα από τον... Σαμπόνις του 1986: όσοι θυμούνται τον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ, ΕΣΣΔ- Γιουγκοσλαβία, κατάλαβαν...
Αυτόν τον Μπουρούση να υφίσταται μια μεγαλοπρεπή τάπα από τον Τσαρτσαρή, «ρεβάνς» του «πράσινου» παίκτη για την (αντίστοιχη- αντίστροφη) φάση του ΣΕΦ. Πότε; Στο τρίτο δεκάλεπτο: όταν ο Τσαρτσαρής είχε μισοχαθεί και ο Μπουρούσης, εκτός των άλλων, μετρούσε 4/4 τρίποντα. Θυμηθείτε τον Ακερ να κρατά τον Ολυμπιακό ζωντανό με τρίποντο (77-76) και στη συνέχεια να ηττάται κατά κράτος από την κλάση και την ευφυΐα του Διαμαντίδη. Ναι, για εκείνο το «στοπ» μιλάμε.
Καθοριστικό επίτευγμα του Παναθηναϊκού το «μπλοκάρισμα» του Μασιγιάουσκας στην κρίσιμη, τελική ευθεία. Περισσότερα γι’ αυτό το παιχνίδι αύριο. Το αξίζει 100%!
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
