Επίθεση στη λογική (SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

«Ο Ντέμης Νικολαΐδης έχει μια μοναδική ικανότητα να γοητεύει ανθρώπους που έχουν λεφτά». Η φράση προέρχεται από γόνο εφοπλιστικής οικογένειας που έχει συγγενική σχέση με μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ ΑΕΚ. Δεν ακουγόταν σαν μομφή, αλλά σαν έπαινος. Και δεν μπόρεσα παρά να τη θυμηθώ χθες το απόγευμα, όταν είχα μια συζήτηση για τον βίο και την πολιτεία του νέου μετόχου της ΠΑΕ, Πόλυ Χατζηιωάννου.

Αντίθετα με τον αδελφό του, Στέλιο, που δεν έχει πρόβλημα με τη δημοσιότητα ως ιδιοκτήτης της Easy Jet, και την αδελφή του, Κλέλια, που είναι γνωστή από τις εμφανίσεις της στις εκπομπές της Λαμπίρη, που περιγράφει πώς ο Αλβέρτος του Μονακό την είχε ερωτευτεί παράφορα, ο Πόλυς Χατζηιωάννου ασχολείται αποκλειστικά με τα ναυτιλιακά, έχοντας λιγότερες κοινωνικές επαφές από όσες θα είχε ναυτικός σε ποντοπόρο πλοίο. Τελευταία επιχειρηματική πράξη του ήταν η αγορά 18 πλοίων αξίας 800 εκατομμυρίων δολαρίων, που θα παραδοθούν μέχρι το 2010. Ο Πόλυς Χατζηιωάννου έρχεται να προστεθεί δίπλα στους Νοτιά, Γκούμα και Παππά, κάνοντας την ΑΕΚ την ομάδα των Ελλήνων εφοπλιστών. Και όταν προστίθεται το όνομα του Τάκη Κανελλόπουλου και των Ελλήνων τσιμεντάδων, η συνολική περιουσία των μετόχων της ΠΑΕ ΑΕΚ είναι αδύνατο να υπολογισθεί, αλλά πιθανόν να είναι μεγαλύτερη από των Βαρδινογιάννη και Κόκκαλη. Η ΑΕΚ κινείται σε τόσο σφιχτό μπάτζετ, που τα έσοδα από τη μεταγραφή του Λυμπερόπουλου αποτελούν πρόκριμα για τις επόμενες μεταγραφικές κινήσεις της. Δεν ξέρω αν και πότε η ΑΕΚ θα ξαναπάρει πρωτάθλημα, αλλά το μόνο που ξέρω είναι ότι με την προσεγμένη οικονομική πολιτική της αποκλείεται να κινδυνέψει ξανά να χρεοκοπήσει.

Το να παρομοιασθεί η προσπάθεια που γίνεται στον ΠΑΟΚ με την αντίστοιχη που έγινε πριν από μία τριετία στην ΑΕΚ είναι σαν να παρομοιάζεται το οικονομικό planning της παγκόσμιας τράπεζας με τις παραγγελίες του κυρ-Γιώργου στο ψιλικατζίδικο της γωνίας. Στην ΑΕΚ είχαμε ένα τιμ ειδικών που βρήκε ένα παραθυράκι σε ένα νόμο για να εξαλείψει τα χρέη της ΠΑΕ. Στον ΠΑΟΚ έχουμε μια ντουζίνα ΠΑΟΚτσήδες να ζητάνε από τον Γιώργο Ορφανό να καταργήσει τον πολυδιαφημισμένο νόμο του που θα θεράπευε το ποδόσφαιρο από κάθε νόσο και μαλακία και να κάνει ένα άλλον. Τι νόμο; Ξέρω και εγώ; Οσο το δυνατόν καλύτερο. Ξεκίνησε από το να μειώσει τις προσαυξήσεις, συνέχισε με το να τις εξαφανίσει, προχώρησε στο να διαγράψει τα χρέη προς το Δημόσιο και, υγεία και κέφι να υπάρχει, μπορεί να φτάσει στο να χρηματοδοτήσει την ΠΑΕ. Να περάσει ένας νόμος που να λέει ότι στους άμεσους φόρους μπορεί να προστεθεί και ένα ΠΑΟΚόσημο για ένα χρονικό διάστημα. Μέχρι, ρε αδερφέ, να ορθοποδήσει η ομάδα. Για να πάρει μετά την ΠΑΕ ποιος; Μέχρι τώρα κανένας δεν λέει, κάτι σαν kinder έκπληξη.

Το τι θα γίνει με τον ΠΑΟΚ είναι ένα θέμα. Το να συγκρίνουμε, όμως, την περίπτωσή του και τους άγνωστους επενδυτές του ΠΑΟΚ με τα οικονομικά τέρατα της ΠΑΕ ΑΕΚ είναι απευθείας επίθεση στη λογική. Αν είναι να δώσουμε, να δώσουμε. Αλλά τουλάχιστον να μην τρελαθούμε.

Στο διάλειμμα, πριν συνεχίσουμε την εκπομπή με το τέταρτο του Σταύρου Κόλκα, κοίταζα το μήνυμα: «Δεν σταματάτε να λέτε μαλακίες εσείς οι τρεις να πείτε καμιά είδηση;». Ως προς το πρώτο σκέλος δεν είχα και μεγάλες αντιρρήσεις. Μαζί με τον «Κάρπετ» και τον «Νικολακό» είχαμε φάει ένα πεντάλεπτο για να μιλάμε για το τι θα κάνει ο Γιώργος Λούβαρης όταν θα φύγει από τον Ολυμπιακό και αν ο Πέτρος Κόκκαλης θα έχει τη διαχείρηση του μπάτζετ ή κάθε φορά που θα πρέπει να διαθέσει οτιδήποτε περισσότερο από κατοστάρικο θα πρέπει να παίρνει πρώτα τον πατέρα του τηλέφωνο. Δεν είχα καμία αμφιβολία ότι την ημέρα που θα γίνει το μουσείο του ραδιοφώνου το συγκεκριμένο πεντάλεπτο δεν θα είναι στα εκθέματά του. Ως προς το δεύτερο, όμως, σκέλος του μηνύματος οι αντιρρήσεις μου ήταν μεγάλες. Τι, δηλαδή, νόμιζε ο ακροατής ότι συνέβαινε; Οτι είχαμε τρεις ειδήσεις για μεταγραφές ο καθένας αλλά μιλούσαμε για τον νέο, αναβαθμισμένο ρόλο του πιστού αρτοσυγκολλητή Κούλη Δουρέκα; Πάμε, λοιπόν, σε ένα χαρακτηριστικό του ραδιοφώνου ως Μέσου. Στο ραδιόφωνο υπάρχουν ειδήσεις, αλλά οι αποκλειστικές ειδήσεις είναι πιο σπάνιες από Ιάπωνα με μπούκλες.

Ο λόγος για τον οποίο δεν υπάρχουν αποκλειστικές ειδήσεις στο ραδιόφωνο είναι απλός. Υστερα από ένα πεντάλεπτο η είδηση στο ραδιόφωνο, όπως και στο Ιντερνετ, παύει να είναι αποκλειστική. Ο ένας ακούει τον σταθμό του άλλου. Οταν κάτι προκύψει σε ένα σταθμό, αμέσως το τσεκάρουν στον άλλον. Αν φανεί μούφα, όπως ήταν η κυριακάτικη είδηση στη ΝΕΤ για μεταγραφή παίκτη στον Παναθηναϊκό, οι υπόλοιποι το αγνοούν, αν όμως αποδειχθεί γκαραντί, όλοι μαζί το παίζουν. Αν ακούς ένα σταθμό στο ραδιόφωνο, είναι απίθανο να χάσει μία είδηση πάνω από μισάωρο. Βέβαια, ο αντίπαλος σταθμός λέει περήφανα στο δελτίο του «όπως ακούσατε πρώτα σε εμάς», αλλά τώρα σοβαροί να είμαστε. Υπάρχει άνθρωπος που να ενδιαφέρεται τόσο πολύ για το ποδόσφαιρο που θα ακούει ένα σταθμό επειδή στις τελευταίες δέκα ειδήσεις είχε τις επτά ένα δεκάλεπτο πριν από τους αντιπάλους;

Επίσης, είναι απίθανο να ακούσει κάποιος αποκλειστική είδηση στο ραδιόφωνο επειδή οι περισσότεροι ρεπόρτερ δουλεύουν σε εφημερίδες. Ο ρεπόρτερ της εφημερίδας δεν θα θυσιάσει ένα αποκλειστικό που θα άντεχε μέχρι την έκδοση της εφημερίδας για να το κάνει πουτάνα στο ραδιόφωνο, όπως είναι η δόκιμη φράση για μια είδηση που από αποκλειστική καταλήγει να ανήκει σε όλους. Αν θέλετε πραγματικά αποκλειστικά από το ραδιόφωνο, μετά τη μιάμιση το βράδυ. Διότι είναι η ώρα που όλες οι εφημερίδες έχουν τυπωθεί και να το πεις το αποκλειστικό ο άλλος δεν μπορεί να το γράψει.

Αντίθετα με τα αποκλειστικά, που δεν του πάνε, το ραδιόφωνο είναι ιδανικό interactive Μέσο στον τομέα των ερωταπαντήσεων. Ιδιαίτερα τα τελευταία 10 χρόνια, με τα SMS, ο ακροατής μπορεί να ρωτήσει μέσω του παρουσιαστή ό,τι γουστάρει τον ρεπόρτερ. Δυστυχώς, επειδή οι παρουσιαστές βρίσκουν την εύκολη λύση με το να τα διαβάζουν και να περνάει η ώρα, επειδή οι ακροατές ικανοποιούν τη ματαιοδοξία τους ακούγοντας τα μηνύματά τους να διαβάζονται και επειδή οι σταθμοί τσεπώνουν το ποσοστό τους, τα SMS κατάντησαν η κατάρα του ραδιοφώνου.
Πρώτον, διότι οι ακροατές πληρώνοντας το ευρώ τους νιώθουν ότι ο παρουσιαστής έχει υποχρέωση να διαβάσει το μήνυμα. Δεύτερον, επειδή τα μηνύματα στην πλειονότητά τους είναι κακεντρεχή. Γράφονται για να φέρουν κάποιον σε δύσκολη θέση ή για να φαρμακώσουν τη μέρα των αντίπαλων οπαδών. Τρίτον, διότι με τον καιρό διακρίνεις ότι ορισμένοι ακροατές που γράφουν μηνύματα είναι ημιεπαγγελματίες.

Λένε ότι η κατάθλιψη είναι η επαγγελματική ασθένεια των Αμερικανών αστυνομικών, που καθημερινά έχουν να αντιμετωπίσουν εγκλήματα, οικογενειακή βία και κακοποιήσεις παιδιών. Οποιος έχει κάνει ραδιόφωνο -και ιδιαίτερα νυχτερινό, με ακροατές στον αέρα- νομίζω ότι η επαγγελματική ασθένειά του θα πρέπει να είναι η αποστροφή στη δημοκρατία. Διότι αν τους ακούς κάθε μέρα και σκέφτεσαι ότι όλοι αυτοί ψηφίζουν, το αγγλικό σύστημα του 19ου αιώνα, που για να ψηφίσεις έπρεπε να συγκεντρώνεις ορισμένες προϋποθέσεις, δεν μοιάζει κακή ιδέα. Το ίδιο θα ίσχυε και με τον κομμουνισμό, αν δεν είχε συμβεί το χθεσινό περιστατικό, γνωστό από τούδε και στο εξής ως «Diogos scandal».

Η μεσημεριανή εκπομπή είχε τελειώσει, ο «Κάρπετ» σημείωνε τους νικητές για τα εισιτήρια της συναυλίας των Beastie Boys, όταν η Πανωραία φώναξε: «"Κάρπετ", τηλέφωνο». Επειδή ήταν απασχολημένος, πήρα το ακουστικό στα χέρια. Μια γνώριμη φωνή ακούστηκε: «Ρε Καρπετόπουλε, ρε μαλάκα, κάνε μου μια χάρη. Βρες μου, ρε μαλάκα, δύο εισιτήρια για τους Beastie Boys να μη δίνω ένα εξηντάρι το ένα». Προσπάθησα να θυμηθώ τη φωνή. Είχε κάτι από κομμούνα των Παρισίων, από οδοφράγματα, από βουνά και καπετάνιους. Από Τζόνι και «Shisa». Την ίδια φωνή άκουγα το προηγούμενο βράδυ, στην 11η επέτειο του SuperΣΠΟΡ FM, να μιλάει για την επόμενη γενιά και την κοινωνική αδικία μέσα στην οποία τη μεγαλώνουμε. Ηταν η φωνή του Μάκη Διόγου, που προσπαθούσε να υπεξαιρέσει εισιτήρια της συναυλίας. Στην επόμενη παράγραφο: θα ξαναζήσει το βρόμικο '89; Το ΠΑΣΟΚ του Καρπετόπουλου με τον Συνασπισμό του Διόγου θα δημιουργήσουν μία ακόμα ανίερη συνεργασία για να κλέψουν τα εισιτήρια των Beastie Boys του κοσμάκη;
«Για να σταματήσει η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο». Η φωνή του «Κάρπετ» είχε κάτι από τον δυναμισμό του Ανδρέα της πρώτης τετραετίας. Του Ανδρέα που ξεκινούσε την κοινωνική αναμόρφωση απαγορεύοντας την εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο, με στόχο κάποια στιγμή να σταματήσει η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τα φυτά και τα ορυκτά. «Δηλαδή του έδωσες τα εισιτήρια των ακροατών;», ρώτησα τον «Κάρπετ». «Οχι, είχα κάτι στην καβάτζα και του έδωσα δύο του Διόγου», τελείωσε την κουβέντα ο «Κάρπετ».