Καλό μπορεί να κάνει, αλλά φτάνει; (SportDay / Διονύσης Ελευθεράτος)

Ενδιαφέρουσα ακούγεται η ιδέα να θεσπιστούν πλέι οφ στο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα. Επιβάλλεται, όμως, να χαλιναγωγήσουμε κάπως τις όποιες προσδοκίες πηγάζουν από τέτοιου είδους ενδεχόμενες δομικές αλλαγές, τουλάχιστον για όσο χρονικό διάστημα παραμένει απαράλλακτο το «υπόστρωμα» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Διαφορετικά, είναι σαν να διαθέτεις αυτοκίνητο με προβληματική μηχανή και να νομίζεις πως όλα θα διορθωθούν με νέους καθαριστήρες τζαμιών.
Τα πλέι οφ υπόσχονται κάτι που μόνο αμελητέο δεν είναι: κίνητρο. Για πολλούς. Οι μεσαίες ομάδες έχουν σοβαρό λόγο να μοχθούν για μια θέση στην πρώτη πεντάδα, εάν ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Συμμετοχή που οσονούπω καθίσταται ακριβοθώρητη... Εκτός των άλλων, λογικά θα περιοριστούν δραστικά οι ομάδες οι οποίες στις τελευταίες αγωνιστικές προσφέρουν ως δώρο το χασμουρητό τους σε αντιπάλους που «καίγονται» για βαθμούς.

Ταυτοχρόνως, η κανονική περίοδος δεν υποβαθμίζεται, ούτε κινδυνεύει να θεωρηθεί βασίλειο του χαμένου χρόνου και των χαμένων κόπων: από αυτήν θα αναδεικνύεται ο πρωταθλητής και θα προκύπτει η βαθμολογική αφετηρία καθενός στη μίνι κούρσα των πλέι οφ. Συνυπολογίστε, ακόμη, τα οικονομικά οφέλη από την αύξηση των αγώνων –τηλεοπτικά δικαιώματα κ.λπ.

Είπαμε, όμως: σημαντικό είναι να αποσαφηνιστούν οι ειδικές προσδοκίες. Αν κάποιοι περιμένουν, λόγου χάριν, ότι θα γίνει αθρόα η προσέλευση του κόσμου στα γήπεδα επειδή το νέο σύστημα θα «τσιγκλάει» τις ομάδες σαν σπιρούνι καβαλάρη στα πλευρά του αλόγου, λυπούμαστε, δεν συμμεριζόμαστε την αισιοδοξία τους: η προσέλευση ήταν (και) φέτος ισχνότατη, σχεδόν παντού, σχεδόν πάντα. Δεν αποτέλεσαν εξαίρεση τα γήπεδα των ομάδων που είχαν στόχους –από τη σωτηρία έως μια θέση στον «ήλιο» του ΟΥΕΦΑ. Ούτε οι χρονικές στιγμές κατά τις οποίες οι αντίστοιχοι στόχοι φάνταζαν εφικτοί. Κατά συνέπεια, το γενικό κίνητρο της ομάδας δεν μετατρέπεται αυτομάτως σε κίνητρο του οπαδού. Οσο λείπει η καλή μπάλα (και κάμποσα ακόμα), δύσκολα συγκινούν τα άλλα...

Δεύτερη επισήμανση: καλή η παροχή κινήτρων για το ΟΥΕΦΑ, αλλά ακόμα καλύτερο είναι να διαπιστώσουμε κατά πόσο οι ομάδες σκοπεύουν να διαχειρίζονται αξιοπρεπώς την επιτυχία τους: θυμάστε το Αιγάλεω, που «σκίστηκε» να ανασάνει ευρωπαϊκό αέρα και στη συνέχεια «γιόρτασε» το έπος παρατάσσοντας αναπληρωματικούς;

Τρίτη επισήμανση: τα πλέι οφ μοιραία θα καταργήσουν τη γνωστή, άτυπη περίοδο διακοπών που «χαίρεται» το ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι προπονητές θα πάψουν να γκρινιάζουν για τον χαμένο ρυθμό της ομάδας τους, υποψιάζομαι όμως ότι θα μουρμουρίζουν χαμηλόφωνα για την κόπωση, τις θλάσεις, τους τραυματίες που δεν πρόλαβαν να αποθεραπευτούν. Βλέπετε, έτσι όπως λειτουργεί το ελληνικό ποδόσφαιρο, σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητάς του, σε παραπέμπει στη γνωστή ρήση για τα προαπαιτούμενα των μεταξωτών βρακιών...