Όταν το περίστροφο βγήκε από τη θήκη (SportDay / Διονύσης Ελευθεράτος)

Κάτι... ηρωικό και ανορθόδοξο απέπνεε η χθεσινή νίκη του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ. Το δεύτερο είναι που εξηγεί το πρώτο: μια ομάδα που έχει καταστήσει τον ανορθολογισμό θεμέλιο λίθο του παιχνιδιού της χρειάζεται ατομικές «ηρωικές υπερβάσεις» για να δαμάσει έναν αντίπαλο όπως ο Παναθηναϊκός. Την υπέρβαση, χθες, την έκανε ο Μασιγιάουσκας -συνεπικουρούμενος από τους Βασιλόπουλο και Ακερ. Ο Λιθουανός κάποιες στιγμές ήταν (έως και) συγκινητικός και τελικώς απεδείχθη καταλυτικός.

Θεωρείτε, μήπως, ότι χρήζουν κάποιων επεξηγήσεων τα προαναφερθέντα περί του άναρχου παιχνιδιού των «ερυθρολεύκων»; Αν ναι, ανακαλέστε στη μνήμη σας κάποια στοιχεία–εικόνες του χθεσινού αγώνα. Ο Μασιγιάουσκας έπειθε ότι είχε μονίμως «οπλισμένο» το «περίστροφό» του, αλλά... το σιδερικό κάπου σκάλωνε, συχνά όταν ο Λιθουανός άσος των «ερυθρολεύκων» επιχειρούσε να το τραβήξει από τη θήκη. Ποια ήταν η «θήκη»; Το παιχνίδι των υπολοίπων. Μετρήστε πόσες φορές υποβοηθήθηκε, ώστε να βρεθεί αμαρκάριστος σε καλή θέση. Η σταχυολόγησή σας θα αποδειχθεί εξαιρετικά πενιχρή...

Θυμηθείτε ακόμα την κατ' ευφημισμόν «αξιοποίηση» του Σχορτσιανίτη όταν, στο δεύτερο δεκάλεπτο, ο Γκέρσον τον επιστράτευσε: κάποιες χαμηλές, «σκαστές» πάσες, οι οποίες θα μπορούσαν να θεωρηθούν ιδανικές εάν ο «Σόφο» ήταν όχι τριάντα κιλά ελαφρύτερος, αλλά τριάντα... πόντους κοντύτερος! Συνυπολογίστε δύο εντυπωσιακά «πράσινα» σερί στο πρώτο μέρος, 8-0 και 13-0, με το «καλημέρα» των δύο πρώτων δεκαλέπτων.

Προσθέστε σε αυτούς τους 21 (!) αναπάντητους πόντους το εμφανές άγχος των «ερυθρολεύκων» στο πρώτο ήμισυ της αναμέτρησης –αψευδής μάρτυς οι άστοχες βολές. Λάβετε ακόμα υπόψη το γεγονός ότι οι Σχορτσιανίτης και Μπουρούσης φορτώθηκαν με φάουλ, ακριβώς τη στιγμή κατά την οποία ο αγώνας βρισκόταν στην κόψη του ξυραφιού, οι δε Ζίζιτς, Στακ ήταν απογοητευτικοί. Εάν όλα αυτά τα παραθέτατε ως σταθερές μιας εξίσωσης, ο άγνωστος λύτης που δεν παρακολούθησε τον αγώνα, ποια ομάδα θα είκαζε ότι νίκησε; Προφανώς ο Παναθηναϊκός -έτσι δεν είναι;

Νίκησε, όμως, ο Ολυμπιακός. Γιατί; Διότι το ταλέντο δεν λείπει από αυτή την ομάδα, απλώς τίθεται (διαρκώς) εν αμφιβόλω αυτή ακριβώς η ιδιότητα: της ομάδας. Διότι ο Ακερ ναι μεν είναι μια διαρκής αμυντική «μαύρη τρύπα», αλλά επιθετικά ανά πάσα στιγμή μπορεί να αποδειχθεί... black power! Διότι ο Μασιγιάουσκας, εκτός από τους 21 πόντους του, προσέφερε δύο πανέξυπνες ασίστ στα κρίσιμα τελευταία λεπτά του αγώνα.

Διότι τον «Σόφο» μπορεί να τον κουράζουν -γρήγορα- τα πολλά κιλά και οι λίγες (προς αυτόν) καλές πάσες, αλλά έως ότου εξουθενωθεί, προλαβαίνει να «ξεσηκώσει» το ΣΕΦ, παρασύροντας δυο-τρεις κρεμασμένους από πάνω του αντιπάλους! Ετσι, για να μην ξεχνάμε ότι, εκτός των άλλων, καθετί που ενεργοποιεί τον παράγοντα «έδρα» είναι πολύτιμο σε αυτές τις αναμετρήσεις. Διότι στο δεύτερο μέρος η μαχητικότητα του Βασιλόπουλου και του Μπουρούση βοήθησαν τον Ολυμπιακό να ανακάμψει στον -τόσο νευραλγικό- τομέα των ριμπάουντ.

Τι δεν λειτούργησε καλά στον Παναθηναϊκό; Πολλά, ειδικά στην «τελική ευθεία» του αγώνα. Κάτι μας λέει, όμως, ότι το «κακό» προϋπήρξε, έστω και σε εμβρυώδη κατάσταση. Ποιο ήταν αυτό; Η ψυχολογία σιγουριάς, την οποία οι «πράσινοι» (φάνηκε ότι) άφησαν αχαλίνωτη, όταν διαπίστωσαν -για δεύτερη φορά- πως ήταν σε θέση να «πατούν γκάζι» και να βλέπουν τον Ολυμπιακό να ασθμαίνει. Την πρώτη φορά ο Ολυμπιακός κατόρθωσε να επιταχύνει και να φθάσει τους φιλοξενούμενους (0-8, αλλά τελικά 20-20). Τη δεύτερη, να καλύψει τα μισά της απόστασης (μετά το 0-13, το 37-42 του ημιχρόνου). Ο ΠΑΟ όφειλε να διαγνώσει ανθεκτικότητα στο αντίπαλο «στρατόπεδο», αντί να υποθέσει ότι οι «ερυθρόλευκοι» δεν θα άντεχαν τρίτη «πράσινη» επιτάχυνση. Ναι, ίσως να μην την άντεχαν, αλλά δεν... έγινε ποτέ.
Από τον ΠΑΟ Βούγιανιτς, Μπατίστ και Μπετσίροβιτς προσπάθησαν περισσότερο και αποτελεσματικότερα. Η ασυνήθιστη -για τα μέτρα του «τριφυλλιού», σε τέτοιους αγώνες- νωθρότητα του ΠΑΟ στις αρχές του δεύτερου μέρους, διανθισμένη από κάμποσα λάθη κι επιπολαιότητες, μας επιτρέπει να συμπεράνουμε ότι το πλεόνασμα σιγουριάς οδήγησε σε έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης. Ο -επίσης ασυνήθιστος- εκνευρισμός που εμφάνισαν οι «πράσινοι», όταν ο «αιώνιος αντίπαλος» ανέκαμψε για τα καλά, μαρτυρά ότι η ομάδα δεν ήταν ψυχολογικά προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει τέτοιο «κόκκινο σπριντ» στο τέλος.

Θα έπρεπε, όμως, να είναι... Ο Παναθηναϊκός παραμένει ανώτερη ομάδα, αλλά οι «ερυθρόλευκοι» είναι περισσότερο αξιόμαχοι σε σύγκριση με το -όχι μακρινό- παρελθόν. Ο ΠΑΟ έχασε την ευκαιρία να καταστήσει «τυπική διαδικασία» τη συνέχεια, ο Ολυμπιακός κέρδισε το δικαίωμα στην ελπίδα κι εμείς τη δυνατότητα να χαρούμε ένα -τουλάχιστον- παιχνίδι περισσότερο...