Αν οι αγώνες της Εθνικής ήταν συναυλίες... (SportDay / Διονύσης )

Εάν ακυρωθεί μια συναυλία στην Αθήνα, οι κάτοχοι των εισιτηρίων ασφαλώς θα λάβουν το αντίτιμο στο ακέραιο. Ουδείς θα τους πει «κρατάμε τα λεφτά σας, αλλά με το εισιτήριο μπορείτε να παρακολουθήσετε τη συναυλία του ίδιου καλλιτέχνη στη Ρώμη ή τη Θεσσαλονίκη». Αν κάποιος το αποτολμούσε, θα γινόταν είτε περίγελος είτε «τόπι» από το ξύλο!
Ακόμη κι αν πεις στον κάτοχο του εισιτηρίου «δεν σου δίνω τα λεφτά, αλλά αν θέλεις σε στέλνω τσάμπα στη Ρώμη ή τη Θεσσαλονίκη», είναι μάλλον απίθανο να μην αντιδράσει άσχημα. Εκείνος καθορίζει το πρόγραμμά του, με βάση τις δουλειές και τον ελεύθερο χρόνο του. Να καταρτίσεις εσύ, για λογαριασμό του, πρόγραμμα «κοινωνικού-ποδοσφαιρικού τουρισμού» είναι κομμάτι παράλογο. Αλλο αν του προσφέρεις τη δυνατότητα επιλογής ανάμεσα στην επιστροφή των χρημάτων και την κάλυψη των εξόδων του ταξιδιού. Αυτό γίνεται. Μόνο που πρέπει να ρωτηθεί καθένας εκ των ενδιαφερομένων.

Κατά την ίδια λογική, εάν κι εφ' όσον η έδρα του αντιπροσωπευτικού ποδοσφαιρικού μας συγκροτήματος μεταφερθεί στην Κρήτη, θα ήταν αδιανόητο να μην επιστραφούν στους 6.000 (παρά κάτι) κατόχους διαρκείας για το Καραϊσκάκη τα οφειλόμενα: όσα χρήματα αντιστοιχούν στα παιχνίδια, τα οποία θα διεξαχθούν αλλού -εάν κι εφ' όσον, βεβαίως, «μετακομίσει» η Εθνική. Αυτό είναι αυτονόητο, ή τουλάχιστον πρέπει να είναι, στον νου όλων.
Είναι; Θα αποκλείαμε ασυζητητί την αντίθετη, εξωφρενική εκδοχή, εάν στο «χωράφι» του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν ευδοκιμούσαν, από καιρού εις καιρόν, διάφορες «χοντράδες». Ελα όμως που ευδοκιμούν... Νιώθουμε, λοιπόν, υποχρεωμένοι να υπενθυμίσουμε το προφανές εκ των προτέρων, μην τυχόν και (χρειαστεί να) το διακηρύξουν εκ των υστέρων τίποτε δικαστήρια, Συνήγοροι του Πολίτη ή άλλες αρχές.

Δεν λέω, αν κάποιος το «φιλοσοφήσει» το θέμα με προδιάθεση να πριμοδοτήσει ενδεχόμενους πειρασμούς «εισπρακτικού κυνισμού», έχει την ευχέρεια να πει πολλά και διάφορα. Να επικαλεστεί το «ευρύτερο περιβάλλον». Να αναζητήσει άλλοθι στο «θεσμοθετημένο» οικονομικό εμπαιγμό. «Ελα μωρέ, αφού έτσι κι αλλιώς ο κόσμος υφίσταται οικονομική αφαίμαξη, από παντού. Πληρώνεις τα μαλλιοκέφαλά σου αν έχεις πάρει τραπεζικό δάνειο, αλλά τα επιτόκια των καταθέσεων είναι κοροϊδία. Αν πρόκειται να καταβάλεις φόρο, η ΔΟΥ σου στέλνει το εκκαθαριστικό αρχές καλοκαιριού. Αν έχεις επιστροφή, σε θυμάται τον χειμώνα. Παντού πληρώνεις υπερτιμημένες υπηρεσίες. Μια ολόκληρη γενιά πληρώνει ασφάλιστρα για να πάρει στα γεράματά της σύνταξη, την οποία μπορεί και να μη δει ποτέ. Τα διαρκείας στο Καραϊσκάκη μας κόφτουν;».
Ασφαλώς και μας κόπτουν. Διότι όταν εντοπίζεις το διπλανό όνειδος, όχι για να το στηλιτεύσεις αλλά για να φτιάξεις μια (βολική) μινιατούρα του, είσαι δύο φορές αξιοκατάκριτος. Διότι το ποδοσφαιρικό «στερέωμα» οφείλει να αποπνέει σεβασμό προς τον άνθρωπο που ξεδίνει χάρη στο άθλημα. Διότι, ακόμη κι αν δώσουμε προτεραιότητα στην εμπορική-οικονομική διάσταση του ποδοσφαίρου, δεν παύει να είναι επιβεβλημένος ο σεβασμός στον πελάτη.

Διότι, σε τελική ανάλυση, στις περισσότερες ιστορίες καθημερινής οικονομικής αδικίας τα «θύματα» (νιώθουν ότι) δεν μπορούν να αντιδράσουν. Αντε, το πολύ πολύ να εκτονωθούν με καμιά ψιθυριστή «χριστοπαναγία», για την Τράπεζα ή την Εφορία. Στο ποδόσφαιρο, όμως, ο άνθρωπος-πελάτης έχει και παραέχει δυνατότητα αντίδρασης. Ας πούμε, την αποχή -εκτός από τα ένδικα μέσα. Κι αν θεωρείς ότι δεν τον χρειάζεσαι σήμερα, επειδή είναι Αθηναίος και η Εθνική ομάδα αγωνίζεται (υπόθεση εργασίας) στην Κρήτη, θα φθάσει η στιγμή που θα απευθυνθείς πάλι σε αυτόν. Θα έχει λόγους και διάθεση, τότε, να σε ακούσει;

Υπάρχει μία ακόμη παράμετρος: αν τυχόν γίνει καμιά τέτοια «χοντράδα», η αναπόφευκτη αρνητική αύρα θα περιβάλλει, έως ένα βαθμό, την ίδια την ομάδα. Μη ζητάτε από τους πάντες να αποδίδουν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Θα έπρεπε, αλλά δεν γίνεται. Στην Ελλάδα ζούμε. Στη χώρα, στην οποία καθυβρίζεται ο ταμίας μιας υπηρεσίας, αν ο πελάτης έχει πρόβλημα με κάποια απόφαση της διεύθυνσης. Σε αυτή τη χώρα, διόλου απίθανο ένας παίκτης -της Εθνικής- να ακούσει, ύστερα από μια λάθος μπαλιά: «Ασε, ρε Γιαννακόπουλε, πήρατε τα λεφτά του κοσμάκη και μια μπάλα δεν παίζετε»! Δύσκολο το 'χετε;