Ο κόουτς εξακολουθεί να τζογάρει (SportDay / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Τον περασμένο Σεπτέμβριο όταν η Εθνική μας ξεκίνησε το μακρύ της ταξίδι προς τα τελικά του Euro 2008 είχα επισημάνει ότι περισσότερο και από μια νίκη με τη Μολδαβία, η Εθνική μας χρειαζόταν μια καινούργια αρχή. Η αρχή μοιάζει να έγινε, αλλά με καθυστέρηση μηνών. Σήμερα η Εθνική ομάδα δεν είναι δεδομένη, οι παίκτες παλεύουν για μια θέση στην ενδεκάδα, η διάθεση φαίνεται. Δεν είμαι, όμως, βέβαιος ότι φαίνεται και η ομάδα.

Μετά το στραπάτσο με την Τουρκία χτύπησε ο συναγερμός που έφερε σοβαρότητα. Στην ιστορία αυτής της Εθνικής οι καταστροφές έκαναν πάντα καλό. Οι καταστροφικές εμφανίσεις στα ματς με τους Ισπανούς και τους Ουκρανούς το φθινόπωρο του 2002 έγιναν αιτία για να σοβαρευτεί η Εθνική και να κάνει τις σερί νίκες που την έστειλαν στην Πορτογαλία. Η διάλυση από την Ολλανδία πριν από το Euro του 2004 υπήρξε ένα από τα μυστικά του θριάμβου, η «τεσσάρα» από τους Αγγλους πέρυσι το καλοκαίρι έφερε το προσεκτικό ξεκίνημα με τη Μολδαβία, τη Νορβηγία και τη Βοσνία. Ο Οτο Ρεχάγκελ, όταν υπάρχουν κρίσεις, προβληματίζεται. Να τον φοβόσαστε όταν επικρατούν συνθήκες εφησυχασμού. Επιτρέψτε μου να κάνω την Κασσάνδρα τώρα που τα πράγματα πάνε καλά: το ξέρετε, άλλωστε, ότι οι διαγνώσεις μου σπανίως έχουν να κάνουν με αποτελέσματα.

Παράγοντας

Ο καθοριστικότερος παράγοντας στις επιτυχίες αυτής της ομάδας υπήρξαν οι ποδοσφαιριστές της: ο θρίαμβος της Πορτογαλίας βασίστηκε κυρίως στη δική τους ωριμότητα. Ομως –παραδόξως– το κεντρικό πρόσωπο είναι πάντα ο Ρεχάγκελ: όσο οι παραδοξότητες του Γερμανού συνεχίζονται, η ομάδα αυτή θα είναι πάντα ένας γίγαντας με πήλινα πόδια. Σήμερα που τα πράγματα πάνε καλά θα ήθελα να επισημάνω ότι ο κόουτς εννέα μήνες μετά το ξεκίνημα των προκριματικών ακόμα δεν έχει βρει την ομάδα. Οσο τα αποτελέσματα του δίνουν δίκιο μπορεί να δουλεύει με ηρεμία και άνεση: αν όμως στην τριάδα των δύσκολων ματς του φθινοπώρου (με Νορβηγία, Τουρκία έξω και Βοσνία μέσα) η Εθνική δεν έχει ένα τουλάχιστον θετικό αποτέλεσμα πάλι θα ξεσηκωθεί το σύμπαν. Οχι γιατί θα λείψουν οι νίκες, όσο γιατί πολλά από τα πειράματα του Οθωνα μοιάζουν ακατανόητα.

Λεπτομέρειες

Δεν θέλω να μπω σε τεχνικές λεπτομέρειες, γιατί τα ματς με την Ουγγαρία και τη Μάλτα δεν προσφέρονται για τίποτα: περιορίζομαι να επισημάνω ότι μολονότι σε σχέση με την ενδεκάδα που αγωνίστηκε στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, τώρα υπάρχουν στη σύνθεση πέντε και έξι διαφορετικοί παίκτες -δεν έχουμε ακόμα μια νέα ομάδα που αντικατέστησε την προηγούμενη! Η προηγούμενη, εκείνη που ο Ρεχάγκελ προσπαθούσε κόντρα στον χρόνο να διατηρήσει, είχε μια συγκεκριμένη φυσιογνωμία, πράγμα που η τωρινή δεν έχει.

Ηρωες

Στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου ο Ρεχάγκελ στηρίχθηκε στους ήρωες της Πορτογαλίας -υπερβολικά ίσως. Ομως το αποτέλεσμα αυτής της επιλογής ήταν ορατό: τερματοφύλακας ο Νικοπολίδης, δεξιά ο Σεϊταρίδης, αριστερά ο Φύσσας, στόπερ ο Καψής και λίμπερο ο Δέλλας. Στα χαφ ο Κατσουράνης, ο Ζαγοράκης, ο Μπασινάς κι ο Καραγκούνης και επιθετικό δίδυμο ο Χαριστέας με τον Γιαννακόπουλο. Ακόμα και οι αλλαγές ήταν δεδομένες: μια θέση διεκδικούσε ο Κυργιάκος, μια ο Τσιάρτας και μια ο εκάστοτε φορμαρισμένος επιθετικός (Γκέκας, Σαλπιγγίδης, Παπαδόπουλος, «Λύμπε» κ.τ.λ). Η ομάδα έπαιζε κάτι σαν 4-5-1, αμυνόταν καλά (απόδειξη ότι πουθενά σχεδόν δεν διασύρθηκε) και σκόραρε δύσκολα (απόδειξη ότι πουθενά δεν έβαλε πολλά γκολ). Δεν νοσταλγώ εκείνη την ομάδα γιατί έκανε τον κύκλο της: τη θυμάμαι, όμως, ως κάτι «χειροπιαστό», κάτι συγκεκριμένο. Πολύ συγκεκριμένη –περιττό να το πω– ήταν και η ομάδα που αγωνίστηκε στα τελικά της Πορτογαλίας: μπορεί διάφοροι παίκτες να ανέλαβαν ειδικές αποστολές (ποιος δεν θυμάται το μαν του μαν του Γιούρκα στον Ανρί;) όμως όλα είχαν μια λογική και στηρίζονταν σε ένα πλάνο. Το πλάνο της τωρινής ομάδας δυσκολεύομαι να το διακρίνω κι ας κέρδισε μέχρι στιγμής τα πέντε από τα έξι ματς που έδωσε.

Προετοιμασία

Φταίω εγώ; Μπορεί. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι από την «ενδεκάδα της εμμονής» καταλήξαμε στην «ενδεκάδα της απόλυτης αναζήτησης». Δεν ξέρω αν ο Ρεχάγκελ φτιάχνει την ομάδα κοιτάζοντας τον αντίπαλο, όπως λέει: προσωπικά αμφιβάλω, γιατί δεν νομίζω ότι υπάρχει προπονητής που θα μελετούσε τη Μάλτα και θα έστελνε στο γήπεδο την ομάδα του με πέντε αμυντικούς για να την αντιμετωπίσει –όπως έκανε ο κόουτς στη Βαλέτα. Ούτε νομίζω ότι οι Μαγυάροι είναι μια ομάδα που για να την κερδίσεις πρέπει να παίξεις χωρίς κανέναν αριστεροπόδαρο! Αυτό που εγώ βλέπω είναι μεγάλος προβληματισμός, σύγχυση και πολλά στοιχήματα. Ο Τοροσίδης αριστερό μπακ κι ο Αμανατίδης αριστερό εξτρέμ στο ματς με την Ουγγαρία είναι παράξενες επιλογές που δεν στοιχίζουν, ο εμφανώς ανέτοιμος Πατσατζόγλου με τη Μολδαβία μπορεί να είναι βασικός, ο Χαριστέας μπορεί να χρησιμοποιείται ως δεξί εξτρέμ για να χωρέσει -όμως, όλα αυτά δεν μπορεί να συμβαίνουν σε μια κανονική ομάδα: είναι αποφάσεις που θυμίζουν πιο πολύ ματς προετοιμασίας.

Απορίες

Δεν μπορώ να ξέρω ποια είναι τα συμπεράσματα του κόουτς μετά τα ματς με τους Μαλτέζους και τους Ούγγρους. Το κεφάλι μου έχει γεμίσει απορίες. Ο Τοροσίδης δεν θα ήταν προτιμότερο να αγωνιστεί στη θέση του Μπασινά τώρα που αυτός θα απουσιάσει; Ο Σπυρόπουλος δεν θα έπρεπε να πάρει τη θέση του τραυματία Φύσσα ως ο μοναδικός αριστερός μπακ στην αποστολή; Γιατί σε κάθε αγώνα πρέπει να γίνονται ένα σωρό μυστήρια, όταν έτσι κι αλλιώς υπάρχουν δεδομένες λύσεις;

Μέλλον

Ελπίζω ο κόουτς να συνδυάζει το τερπνό με το ωφέλιμο: να κάνει πειράματα με εύκολους αντιπάλους και να παίρνει χρήσιμα αποτελέσματα. Ομως, αν δεν πειραματίζεται και πιστεύει ότι έχει βρει λύσεις, το μέλλον θα είναι δύσκολο. Και είναι κρίμα γιατί το υλικό που έχει στα χέρια του είναι καλό…

Διαρκείας

O φίλος αναγνώστης Αλέξανδρος Πατέλης (ενοχλημένος μάλιστα από το χθεσινό μου σχόλιο ότι η Εθνική βγήκε κερδισμένη από τη μετάβασή της στην Κρήτη) μου γράφει τα εξής:

«Είμαι κάτοχος διαρκείας εισιτηρίων για τα ματς της Εθνικής. Πριν από αρκετές ημέρες έστειλα στην ΕΠΟ μια επιστολή. Δεν έλαβα καμία απάντηση. Θα επιθυμούσα τη δημοσιοποίησή της και θα ήθελα την άποψή σας.

"Μόλις πριν από λίγο διάβασα την ανακοίνωσή σας σχετικά με τους προσεχείς αγώνες της Εθνικής ομάδας, που λόγω τιμωρίας θα γίνουν στην Κρήτη. (…) Οπως ήδη γνωρίζετε, η συντριπτική πλειοψηφία των κατόχων εισιτηρίων διαρκείας είναι κάτοικοι του νομού Αττικής! Υποθέτω ότι μπορείτε να καταλάβετε ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι δυνατόν να κάνουν δύο ταξίδια με πλοίο ή αεροπλάνο στην Κρήτη σε 4 ημέρες. (…) Θα ήθελα επίσης να σας θυμίσω πως: 1) Η αγορά των εισιτηρίων διαρκείας (είμαι κάτοχος δύο εισιτηρίων συνολικού κόστους 500 ευρώ) πραγματοποιήθηκε ένα χρόνο πριν, 2) Η ΕΠΟ που προείσπραξε τα χρήματα αυτά πωλούσε τα εισιτήρια για τους αγώνες της Εθνικής ομάδας στο γήπεδο ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ και όχι για οποιοδήποτε άλλο γήπεδο, 3) Δεν έχω καμία προσωπική ευθύνη για την τιμωρία της Εθνικής μας ομάδας και δεν δέχομαι να τιμωρούμαι προσωπικά. 4) Για την κακή διοργάνωση του αγώνα της Ελλάδος με την Τουρκία φέρει ευθύνη η ομοσπονδία σας. Για όλα τα παραπάνω, σας εφιστώ την προσοχή.

Αν πραγματικά η ΕΠΟ αναγνωρίζει τα δικαιώματα των κατόχων εισιτηρίων διαρκείας και είναι απολύτως διατεθειμένη να κάνει το καλύτερο δυνατό για να αποκαταστήσει τα δικαιώματα αυτά (όπως αναφέρετε στην ανακοίνωσή σας), τότε θα πρέπει: 1) Ή να αλλάξετε την έδρα των αγώνων σε κάποιο άλλο γήπεδο που να προσφέρεται για οδική μετακίνηση των φιλάθλων. 2) Ή να αναλάβετε τη ΔΩΡΕΑΝ μετακίνηση των κατόχων διαρκείας από και προς την Κρήτη. 3) Ή να μας αποζημιώσετε, επιστρέφοντάς μας το 1/3 της τιμής που έχουμε προκαταβάλει, διότι στερούμαστε 2 εκ των 6 αγώνων.

Πρέπει να δείξετε έμπρακτα ότι σέβεστε τον φίλαθλο κόσμο και ότι δεν εκμεταλλεύεστε την αγάπη του για την Εθνική ομάδα. Επίσης, θα ήθελα να σας τονίσω πως είμαι διατεθειμένος (όπως και αρκετοί ακόμα κάτοχοι εισιτηρίων που γνωρίζω) να κινηθούμε νομικά εναντίον της ΕΠΟ, για αθέτηση των υποχρεώσεών της προς τους κατόχους διαρκείας και να απαιτήσουμε τη χρηματική αποζημίωσή μας».

Απάντηση: Δεν μου κάνει εντύπωση που κανένας δεν απάντησε στην επιστολή. Οποιος νιώθει θιγμένος, κάνοντας μια αγωγή κατά της ΕΠΟ, έχει ελπίδες αποζημίωσης.