Εκεί που ένα γκολ κάνει 90 εκατομμύρια... (SportDay / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Οι Αγγλοι έχουν τον πολύ δικό τους τρόπο να επινοούν επιγραφές. Κάποτε ο Ντέιβιντ Σίμαν ήταν «τα ασφαλέστερα χέρια στον κόσμο». Αίφνης, μες στη σεζόν, ο Κριστιάνο Ρονάλντο έγινε «ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής στον κόσμο». Παλαιότερα, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ ήταν ο best crosser of the ball, η καλύτερη σέντρα στον κόσμο. Γενικώς, οι επιγραφές (κάπως ξεκινούν, αλλά πάντοτε) καταλήγουν «στον κόσμο». Απομεινάρι, προφανώς, της αποικιοκρατικής μενταλιτέ.

Το ματς της περασμένης Δευτέρας στο «Ουέμπλεϊ», λοιπόν, ο τελικός των πλέι οφ για τον προβιβασμό στην Πρέμιερσιπ, ήταν «ο ακριβότερος αγώνας στον κόσμο». Εδώ, η επιγραφή διεκδικεί την απόλυτη, κατά κυριολεξία, ακρίβεια. Στην Αθήνα, στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, ζήσαμε τη μάχη για την περηφάνια, για το πρεστίζ, για την ιστορία. Αλλά το οικονομικό διακύβευμα του Μίλαν-Λίβερπουλ, μπροστά σε Ντάρμπι Κάουντι με Ουέστ Μπρόμιτς Αλμπιον, ήταν μονάχα... φιστίκια. Peanuts. Ο,τι θρυλείται πως είχε απαντήσει ο Αμπραμόβιτς, όταν ο Κεν Μπέιτς του εξέθετε τα υπέρογκα χρέη της Τσέλσι.

Στο χορτάρι του «Ουέμπλεϊ» το παιχνίδι ήταν για 90 εκατομμύρια (ευρώ). Πέρυσι, στο αντίστοιχο παιγνίδι, είχαν αναμετρηθεί η Ουότφορντ με τη Λιντς Γιουνάιτεντ. Νίκησε η Ουότφορντ. Ανέβηκε. Και, μολονότι τώρα υποβιβάστηκε, η έκρηξη των οικονομικών της παραμένει πρωτοφανώς, στα χρονικά, ανθηρή. Η Λιντς, που δεν νίκησε εκείνη την ημέρα, έμεινε πίσω και η τρύπα της άνοιγε συνεχώς. Πριν από μερικές εβδομάδες κατέληξε να υποβιβαστεί στη γ' κατηγορία.

Η Ντάρμπι Κάουντι, τη Δευτέρα, πήρε το παιγνίδι. Με 1-0. Πόση απόσταση έχει ένα γκολ από... κανένα; Η Ντάρμπι, του χρόνου στην Πρέμιερσιπ, θα 'χει 44 εκατομμύρια απ' το καινούργιο τηλεοπτικό συμβόλαιο (με Sky και Setanta), 15 απ' τα τηλεοπτικά δικαιώματα του εξωτερικού, 15 από εξτρά χορηγίες και εισιτήρια, απροσδιόριστα κέρδη από την προβολή σε αγορές τύπου Ασίας. Και αν υποβιβαστεί, άλλα 16 εκατομμύρια, γκαραντί. Είναι τα λεγόμενα parachute payments, η πληρωμή-αλεξίπτωτο, για την εξομάλυνση της (απότομης, όσο να 'ναι) πτώσης. Στη Γερμανία η άνοδος υπολογίζεται ότι ωφελεί από επτά έως 15 εκατομμύρια.

Η Τσάμπιονσιπ είναι 46 σκληρά ματς τον χρόνο, συν τα πλέι οφ. Με διαφορά το πιο δύσκολο πρωτάθλημα στον κόσμο. Αλλ' αξίζει τον κόπο η άνοδος. Η Λίβερπουλ, όταν πρόπερσι κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ, προσπορίστηκε 30 εκατομμύρια. Το ένα τρίτο της Ντάρμπι! Η Ουέστ Μπρόμ, που έβαλε το... κανένα γκολ στο «Ουέμπλεϊ» και παραμένει στην Τσάμπιονσιπ, θα 'χει απ' την TV κάτι κοντινό, σε έσοδο, στον μέσο όρο της κατηγορίας, δηλαδή δύο εκατομμύρια. Περισσότερα απ' οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη για β' κατηγορία, αλλά πάλι καμία σχέση, σε αντίκρισμα, με το... ένα γκολ της Ντάρμπι Κάουντι.

Στη Γαλλία, το μάξιμουμ έσοδο (π.χ. της Ολιμπίκ Λιόν) απ' το Canal Plus φτάνει τα 45 εκατομμύρια. Αλλά και το μίνιμουμ, στην α' κατηγορία, μπορεί να πέφτει έως τα οκτώ. Στην Ισπανία και στην Ιταλία, τα μεγάλα κλαμπ έχουν ανταγωνιστικά τηλεοπτικά συμβόλαια. Η διαφορά της Πρέμιερσιπ έγκειται, όχι τόσο στον συσσωρευμένο όγκο του τηλεοπτικού χρήματος, όσο στην «κοινωνική δικαιοσύνη» της μοιρασιάς. Πουθενά αλλού οι μικροί δεν γίνονται αντιληπτοί ως στ' αλήθεια ισότιμοι εταίροι των (παραδοσιακών) μεγάλων.

Η Πρέμιερσιπ, φέτος, έβγαλε τρεις ομάδες στους ημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ. Αλλ' αυτό το 'κανε και η Ισπανία το 2000, αργότερα (το 2003) και η Ιταλία, και θα ξαναγίνει. Εκείνο στο οποίο κανείς δεν μπορεί ν' ανταγωνιστεί την Πρέμιερσιπ είναι ότι στη λίστα του Forbes με τα πλουσιότερα κλαμπ στον κόσμο τα δέκα στο top 25 είναι αγγλικά. Με ό,τι όλο αυτό συνεπάγεται, σε λογικό βάθος χρόνου...