Ηρεμήστε παιδιά, μπάσκετ είναι! (Νίκος Ζέρβας)

Λίγες ώρες μετά τη λήξη του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ στο ΟΑΚΑ και το υπέροχο κλίμα που υπήρχε στις εξέδρες με την ειρηνική συνύπαρξη των οπαδών της Λίβερπουλ και της Μίλαν, ήρθαν το ξύλο, οι βρισιές και τα μπουκάλια στο ΣΕΦ για να μας «προσγειώσουν» στην ελληνική μίζερη πραγματικότητα. Ομολογώ πως από τα παιδικά μου χρόνια ακούω και διαβάζω από τους μεγαλύτερους σε ηλικία ότι κάποτε και στις εξέδρες κάθονταν μαζί οπαδοί αντιπάλων ομάδων χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα, αλλά δεν τους πολύ-πίστευα. «Υπερβάλουν» ψέλλιζα μέσα μου, αλλά μια κρυφή ελπίδα να λένε αλήθεια και να είναι εφικτό κάτι τέτοιο και στις μέρες μας, υπήρχε στην άκρη του μυαλού μου. Οι πρόσφατες επισκέψεις στα ευρωπαϊκά γήπεδα και δη στον τελικό της Τετάρτης όταν και σε σχεδόν σε όλες τις εξέδρες υπήρχαν διάσπαρτοι οπαδοί και των δυο ομάδων που έφυγαν αγκαλιασμένοι με έπεισε. Γίνεται, αλλά…όχι στην Ελλάδα.

Αυτό επιβεβαιώθηκε -για μια ακόμη φορά- λίγες μόνο ώρες μετά στα γεγονότα που διαδραματιστήκαν στον Πειραιά, χωρίς καν την ύπαρξη αντιπάλων των γηπεδούχων φιλάθλων στις εξέδρες. Στα αγωνιστικά, μια ισοφάριση και μια «μισή» πρόκριση ήταν το αποτέλεσμα των χθεσινών δεύτερων αγώνων των ημιτελικών των πλεϊ-οφ της Α1 μπάσκετ, αλλά με αυτά που έγιναν στο ΣΕΦ, λίγοι ασχολήθηκαν με το αγωνιστικό κομμάτι. Ο Ολυμπιακός νίκησε εύκολα τον Άρη κάνοντας το 1-1 και ο Πρωταθλητής Ευρώπης Παναθηναϊκός αν και αγκομαχώντας, εξουδετέρωσε στο τέλος τις όποιες ελπίδες του Πανιωνίου παίρνοντας το ροζ φύλλο αγώνα στο «Ελληνικό», βάζοντας οριστικό θεμέλιο πρόκρισης στον τελικό τη Κυριακή με sweep. Το τι έγινε μέσα στο παρκέ το είδαν όλοι, οπότε δεν θα σταθώ σε αναλύσεις για το πώς οι δυο «αιώνιοι» πήραν τις νίκες. Αυτό που προέχει αυτή τη στιγμή, συγκεκριμένα μιλώντας για το ζευγάρι «κίτρινων» και κόκκινων» είναι η «βεντέτα» που φαίνεται να έχει ανοίξει –χωρίς λόγο- στους κόλπους των παικτών των δυο ομάδων και μπορεί να αποβεί καταστροφική για το άθλημα και εν κατακλείδι τις δυο ομάδες.

Έχω γράψει και έχω εκφράσει από μικροφώνου πολλές φορές την απέχθεια μου για την ποιότητα και τη νοοτροπία μέρους των φιλάθλων που παρακολουθούν τα σπορ με αφορμή τα επεισόδια που έχουν προκαλέσει, αλλά αυτή τη φορά, με ξενίζει ιδιαίτερα το γεγονός ότι το χέρι τους «οπλίστηκε» από συμπεριφορές αθλητών. Ακόμη δε μπορώ να καταλάβω την ενέργεια του Γιώργου Σιγάλα –μιας εκ των τελευταίων σημαιών του μπασκειτκού Ολυμπιακού- να πετάξει προκλητικά τη μπάλα στον Νίκο Μπάρλο μετά από ένα φάουλ στο οποίο υπέπεσε ο 36χρονος και πολύπειρος άσος. Σε ένα παιχνίδι που η εξέδρα θύμιζε παιδικό πάρτι με χειροκροτήματα στις καλές ενέργειες των παικτών και των δυο ομάδων και ακόμη περισσότερο την αποθέωση του Σιγάλα κατά την είσοδό του στο γήπεδο, είχαμε παρατράγουδα. Δεν ήθελαν και πολύ Γιώργο «μου» οι λιγοστοί «θερμοκέφαλοι». Αφορμή ζητούσαν να βρίσουν χυδαία εσένα και να διαγράψουν εν θερμώ -και εν ψυχρώ βέβαια- τη πολύτιμη προσφορά σου στον Ολυμπιακό. Ο πρώην διεθνής σούτινγκ γκάρντ πάντως…φταίει και δεν του αρμόζει. Διαφωνείτε;

Άφησα σε δεύτερη μοίρα το επεισόδιο που προηγήθηκε και άναψε το φιτίλι γιατί η αξία και το ειδικό βάρος του Σιγάλα είναι πολύ μεγαλύτερο. Η εικόνα έδειξε τα πάντα και πιστεύω πως προτού ο αθλητικός δικαστής αποφανθεί τις τιμωρίες των Σκέιλς και Ματσιγιάουσκας, θα πρέπει και ο Άρης και ο Ολυμπιακός να τους τραβήξουν το αυτί με μεγαλύτερες τιμωρίες παρότι η κρισιμότητα των πλέι-οφ είναι τεράστια. Το άθλημα δέχθηκε μεγάλο πλήγμα από τις γροθιές και των δυο. Θα μου επιτρέψετε βέβαια να θεωρήσω τον Αμερικανό κύριο υπαίτιο καθώς ανάγκασε τον πράο και ήρεμο Ζίζιτς να τρέμει σαν «τρελός» από τα νεύρα. Ακόμη προσπαθώ να καταλάβω γιατί και πως έγιναν όλα αυτά, όταν το σκορ ήταν 61-49 και ο δρόμος προς τον τελικό δείχνει να είναι ακόμη μακρύς και για τις δυο ομάδες. Πως ζητάμε από τους οπαδούς ψυχραιμία όταν παίκτες με συμβόλαια εκατομμυρίων Ευρώ χάνουν τον έλεγχο;

Για το τέλος άφησα μια παρατήρηση που θέλω να επισημάνω. Το γήπεδο σαφώς και είναι χώρος αθλητισμού και θεάματος, αλλά θεωρώ πως είναι υπερβολή αυτό το «παιχνιδάκι» με τις παρατηρήσεις που αν γίνουν πέντε τιμωρείται η έδρα. Στη τελική δεν έχουν ευθύνη η ΚΑΕ αν κάποιοι θέλουν να ξεσπάσουν για τα προβλήματα της καθημερινότητας τους στις μανούλες παικτών και διαιτητών. Όσο κατακριτέο και αν είναι αυτό, οι άδειες εξέδρες είναι μελαγχολία. Άλλωστε από τότε που ισχύει αυτό το μέτρο του ΕΣΑΚΕ έχετε δει κάποια βελτίωση; Βουλοκέρι στο στόμα του κόσμο δε μπαίνει και από τη στιγμή που η ομάδες –και εδώ είναι η κύρια ευθύνη τους- δεν ελέγχουν ποιοι μπαίνουν και δεν έχουν αποφασίσει ποιους θέλουν στο γήπεδο, καλό θα είναι η τιμωρία να αφορά μόνο χρηματικό πρόστιμο. Αν και βάζω στοίχημα πως με τη χθεσινή συμπεριφορά του «κυρίου» Σκέιλς στο ΣΕΦ, θα εξαγριωνόταν και ο πιο ήρεμος φίλαθλος. Οπότε, ηρεμήστε παιδιά, μπάσκετ είναι. Δεν κρίνονται ζωές από μια ήττα…

Όσο για τα αγωνιστικά, θα τολμήσω να πω ότι ο Ολυμπιακός –ιδιαίτερα αν τιμωρηθεί ο Σκέιλς- έχει ένα μικρό κατά την άποψή μου προβάδισμα για πρόκριση στον τελικό, ενώ αν και αξίζουν συγχαρητήρια στον Πανιώνιο που έχει σούπερ ομάδα και του χρόνου θα μπορέσει λόγω εμπειρίας να διεκδικήσει και κάτι καλύτερο, το 3-0 στο ΟΑΚΑ τη Κυριακή αντικατοπτρίζει τη φυσιολογική ροή των πραγμάτων.

Υ.Γ.: Μακάρι οι «φωστήρες» του τμήματος marketing της ULEB να ήταν στην Αθήνα τις ημέρες διεξαγωγής του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ. Αν ναι, θα έβλεπαν τον τρόπο που προβάλει το προϊόν της η UEFA και θα έκανε τις συγκρίσεις. Οι εκδηλώσεις σε Ζάππειο και Καλλιμάρμαρο ήταν πραγματικά εκπληκτικές, σε αντίθεση με αυτές του Final-4 που εκτός από αυτούς που ήθελαν να ασχοληθούν με αυτό, για τους υπόλοιπους ήταν σαν να μην έγινε ποτέ στην Αθήνα. Φανταστείτε ότι στο ΟΑΚΑ υπήρχε μόλις ένα περίπτερο με αναμνηστικά της διοργάνωσης (!).

Απορίες, ερωτήσεις και παρατηρήσεις στο: mesastiraketa@yahoo.com