Μίκρυναν τον Ολυμπιακό (SportDay / Μιχάλης Τσόχος)

Ο Ριβάλντο είπε σε μια αποστροφή του λόγου του χθες το μεσημέρι την εξής φράση: «Ο Ολυμπιακός είναι πάνω από πρόσωπα. Ο πρόεδρος και ο Ριβάλντο υπάρχουν σήμερα, αύριο, μεθαύριο, έπειτα από χρόνια δεν θα υπάρχει κανείς από τους δύο. Ο Ολυμπιακός, όμως, θα υπάρχει». Αν αυτή τη φράση του Ριβάλντο την αναλογιζόταν ο Κόκκαλης, αλλά και ο ίδιος ο Βραζιλιάνος, ο Ολυμπιακός δεν θα έφτανε ποτέ σε αυτή τη χθεσινή μέρα ντροπής για την ιστορία του.

Γιατί ανεξάρτητα από το ποιος έχει δίκιο και άδικο σε αυτή την υπόθεση, το βέβαιο είναι ότι ο μεγάλος χαμένος είναι ο ίδιος ο σύλλογος. ΧΘΕΣ ΕΧΑΣΕ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ! Δεν είναι μόνο ο αντίκτυπος αυτής της ιστορίας σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι μόνο το σοκ που δημιουργείται παγκοσμίως από την εικόνα του Ριβάλντο να δακρύζει μπροστά στις κάμερες και να μιλά για παράγοντες που δεν έχουν λόγο. Πάνω από όλα είναι η έλλειψη σεβασμού στην ίδια την ΙΣΤΟΡΙΑ του συλλόγου. Δεν είναι δυνατόν ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που φόρεσε ποτέ τη φανέλα του Ολυμπιακού και πιθανότατα το μεγαλύτερο όνομα που έπαιξε ποτέ μπάλα στη χώρα μας να φεύγει με αυτόν τον τρόπο και με δάκρυα στα μάτια. Πρόκειται για ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΡΕΠΕΙΑ του Κόκκαλη απέναντι στον σύλλογο. Ανεξάρτητα από το αν είχε δίκιο ή άδικο ο Ριβάλντο, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού όφειλε, ήταν υποχρεωμένος να προλάβει αυτή την εξέλιξη. Τώρα πλέον η ΖΗΜΙΑ στον σύλλογο και στο ελληνικό ποδόσφαιρο έγινε και είναι ανεπανόρθωτη.

Όπως δεν είναι δυνατόν ο Ριβάλντο, που -όπως λέει- βάζει πάνω από όλα τον Ολυμπιακό, να μην παραβρεθεί στη σημερινή φιέστα. Πρόκειται για απρέπεια και έλλειψη σεβασμού από μέρους του, τόσο προς τον κόσμο του Ολυμπιακού όσο και προς τους συμπαίκτες και τον προπονητή του. Η διαφωνία του με τον Κόκκαλη δεν μπορεί και δεν αγγίζει τους παίκτες και τον κόσμο του Ολυμπιακού.

Όπως σε κάθε «διαζύγιο», έτσι και σε αυτό υπάρχουν δύο που έχουν την ευθύνη. Μεγαλύτερη ο Κόκκαλης, μικρότερη ο Ριβάλντο, αλλά, πάντως, και οι δύο έχουν τις ευθύνες τους. Το ζήτημα είναι ότι, όπως σε κάθε «διαζύγιο» έτσι και σε αυτό, πραγματικό «θύμα» είναι το παιδί της οικογένειας. Και το παιδί στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, τον οποίο αμφότεροι με τη στάση τους τον μίκρυναν.

ΥΓ.1:Είμαι από αυτούς που εκτιμούσαν και εκτιμούν ότι αγωνιστικά η αποχώρηση του Ριβάλντο από τον Ολυμπιακό όχι μόνο μπορεί να αποδειχτεί ότι δεν είναι πλήγμα, αλλά ενδεχομένως να είναι και απαραίτητη προϋπόθεση για να δημιουργηθεί από την αρχή μια ανταγωνιστική ομάδα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτό, όμως, πρώτον δεν αλλάζει τίποτα από τα παραπάνω και δεύτερον σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι φτάνει η αποχώρηση κάποιου για να γίνει μια ομάδα ανταγωνιστική. Χρειάζεται και η προσθήκη ποιοτικών παικτών (και μάλιστα πολλών) για να ξαναπαίξει καλό ποδόσφαιρο ο Ολυμπιακός. Τώρα πλέον ο Κόκκαλης είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να κάνει ΥΠΕΡΒΑΣΕΙΣ.

YΓ.2:Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Κόκκαλης... αποχαιρετά έναν άνθρωπο που βοήθησε αφάνταστα τον Ολυμπιακό με τρόπο απαράδεκτο, αν όχι απρεπή. Είχαν προηγηθεί ο Γιάννης Ιωαννίδης στο μπάσκετ και οι Ντούσαν Μπάγεβιτς, Κριστιάν Καρεμπέ, Λουτσιάνο και Γιώργος Αμανατίδης στο ποδόσφαιρο. Εάν από αυτούς τους λανθασμένους αποχαιρετισμούς επικοινωνιακά είχε στοιχίσει κυρίως εκείνος του Ιωαννίδη, αυτός του Ριβάλντο σχεδόν διέγραψε τη σημερινή φιέστα και μια μεγάλη γιορτή που άξιζαν ο Ολυμπιακός, οι παίκτες και ο κόσμος του. Ο Κόκκαλης βρήκε τον... μάστορά του με τον Ριβάλντο.