Οι ελεύθεροι από την ΑΕΚ (SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

Eνα ενδιαφέρον στοιχείο της φετινής μεταγραφικής σεζόν είναι ότι τέσσερις παίκτες που είχαν ξεκινήσει μπετόν-βασικοί κουνάνε μαντίλι και δύο 18δάτοι της περσινής ΑΕΚ ψάχνονται για ομάδες. Η κάθε περίπτωση χωριστά. Η περίπτωση της παραμονής του Μπίσκαν στον Παναθηναϊκό θα κριθεί στην έκπτωση που είναι πρόθυμος να δεχτεί. Με τα μισά από τα 1,2 που έπαιρνε μέχρι φέτος, ο Παναθηναϊκός μένει ευχαριστημένος και ο Κροάτης μένει. Η υπόθεση της ανανέωσης του συμβολαίου του Ριβάλντο θα κριθεί από τη διάρκεια και το ύψος. Με το 65% από όσα παίρνει σήμερα για ένα χρόνο, έμεινε. Εκτός αν ο ίδιος ο Ριβάλντο, που κάτι έχει ψυλλιαστεί, πάρει ανάποδες και τελειώσει από μόνος του την ιστορία. Με τον Τζόρτζεβιτς η διάρκεια είναι το ζητούμενο. Ο Ολυμπιακός θέλει ένα χρόνο, ο Τζόρτζεβιτς δύο, αλλά αν η διαπραγμάτευση πάει σε αδιέξοδο και οι δύο πλευρές εύκολα κάνουν πίσω λόγω της μακροχρόνιας σχέσης.

Η περίπτωση του Τραϊανού Δέλλα είναι ιδιότυπη. Ενώ δεν είναι μεγάλης ηλικίας (είναι ένα χρόνο μικρότερος από τον Αρουαμπαρένα), στην ΑΕΚ ανησυχούν ότι οι πολλοί τραυματισμοί και τα ξενύχτια τον έχουν εξαντλήσει. Ως εκ τούτου και η πρόταση με την αμοιβή φασόν. Παίζεις, πληρώνεσαι, δεν παίζεις, τα παίρνει άλλος. Το σύστημα δεν είναι πρωτόγνωρο, το εφάρμοζε και ο Φιλιππίδης στον Παναθηναϊκό, αλλά χωρίς κάποιο βασικό ποσόν, ας πούμε τρία κατοστάρικα, παραείναι σκληρό.

Υπάρχουν όμως και δύο παίκτες που η λύση της συνεργασίας τους δεν μπορεί να εξηγηθεί παρά μόνο από τον Φερέρ. Ο Βαγγέλης Μόρας μπορεί να μην είναι «Βεζούβιος» για να γουστάρει η κερκίδα, μπορεί στα δύσκολα ορισμένες φορές να τον πιάνει μπότζι, αλλά στον πρώτο γύρο όσο τον χρησιμοποιούσε ο Φερέρ ήταν από τους καλύτερους της ΑΕΚ. Με στυλ παιχνιδιού που θυμίζει έντονα τον Παρασκευά Αντζα, ο Μόρας στα 26 του έχει για την ώρα την ίδια καμπύλη προόδου με τον Αντζα. Είναι αξιοσημείωτο πως ομάδες κενές στις θέσεις των αναπληρωματικών στόπερ, όπως ο Ολυμπιακός και ο Πανιώνιος, δεν έχουν δείξει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τον Μόρα, εκτός αν περιμένουν πρώτα να μείνει ελεύθερος από την ΑΕΚ...

Η περίπτωση του Βλάνταν Ιβιτς θα μπορούσε να ενδιαφέρει τον Παναθηναϊκό. Είναι παίκτης που ταλαιπωρήθηκε παίζοντας σε θέσεις που δεν του ταίριαζαν, ενώ όποτε έχει παίξει στη θέση του επιθετικού χαφ διακρίθηκε. Το πρώτο στοιχείο δείχνει καλό χαρακτήρα, αφού παίζοντας σε λάθος θέση ο Ιβιτς μείωνε την απόδοση και το κασέ του. Το δεύτερο στοιχείο θα μπορούσε να ενδιαφέρει τον Παναθηναϊκό, που αυτή τη στιγμή έχει μόνο τον Θεοδωρίδη. Κατά ένα μεταφυσικό τρόπο, ο Ιβιτς από χαρακτήρα, εμφάνιση και αγωνιστικό στυλ ταιριάζει στον Παναθηναϊκό. Ο οποίος, όμως, όπως και ο Ολυμπιακός, είναι απίθανο να ενδιαφερθεί. Για να μη δείξουν ότι παίρνουν από τα αζήτητα της ΑΕΚ, με μια ψευτοπερηφάνια που πληρώνεται και από το μπάτζετ και μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Ο Κώστας Μπότος βάδιζε στη Βαλαωρίτου με δύο δημοσιογράφους παραστάτες. Σταμάτησε μπροστά στο «10». Το γκρίζο ριγέ κοστούμι του αντανακλούσε τη σοβαρότητα της στιγμής. Σταμάτησε μπροστά από το τραπέζι που καθόμασταν άλλοι τρεις δημοσιογράφοι και αφού βεβαιώθηκε ότι το ακροατήριο ήταν αρκετά μεγάλο, μίλησε: «Ο Στάθης δεν πάει ούτε στην ΑΕΚ ούτε στον Ολυμπιακό». Η φράση έμοιαζε σαν να υπονοούσε ότι ο Αλωνεύτης πάει στον Παναθηναϊκό, αλλά ο Μπότος έκοψε και αυτή την προοπτική. «Στον Παναθηναϊκό υπάρχει ο Βέλιτς, που μισεί τους Κύπριους ποδοσφαιριστές περισσότερο από όσο ο Χίτλερ μίσησε τους Εβραίους. Ο Στάθης πάει στο εξωτερικό». «Ή μένει στη Λάρισα;», πρόσθεσε ένα μέλος του ακροατηρίου. Χωρίς να το διαψεύσει, ο Μπότος απομακρύνθηκε με το μυστηριώδες χαμόγελο που παίρνουν οι εφοριακοί όταν κοιτάζουν φακελάκι. Δεν αποκλείεται ο Αλωνεύτης να μείνει στη Λάρισα. Φτάνει να το θέλει και η Λάρισα. Η Λάρισα δεν σκίζεται να κρατήσει τον Αλωνεύτη, αφού, αν φύγει, η ΠΑΕ θα πάρει πάνω από τρία κατοστάρικα χιλιάρικα. Αν μείνει, ο τρίτος χρόνος του συμβολαίου του είναι πολύ ακριβότερος από τους πρώτους δύο.

Οι τιμές, περισσότερο από τα λεφτά, δείχνουν την πολιτική του Ολυμπιακού απέναντι στους οργανωμένους. Η μεγαλύτερη αύξηση στις τιμές της επόμενης σεζόν γίνονται στα φτηνά διαρκείας στην εξέδρα των οργανωμένων, συνδυάζοντας το τερπνόν με το ωφέλιμο. Περισσότερα λεφτά και λιγότερο ξεφωνητό. Οχι βέβαια ότι ορισμένες «ερυθρόλευκες» σταθερές αναμένεται να εξαφανιστούν. Οπως για παράδειγμα η σχέση του Σάββα Θεοδωρίδη με τον πραγματικό γιο, που φέτος η μεγάλη στιγμή της ήρθε λίγο πριν από το ματς του δεύτερου γύρου εναντίον της ΑΕΚ. Οταν ο πραγματικός γιος ανακάλυψε το μυστικό της επιτυχίας του Ολυμπιακού. Το γούρι του, που ονομάζεται Ντέμης Νικολαΐδης.

Πριν από το ματς με την ΑΕΚ ο πραγματικός γιος είχε πει στον Σάββα ότι το μυστικό του Ολυμπιακού είναι ο Ντέμης. Από τη μέρα που πήγε στην ΑΕΚ μέχρι σήμερα ο Ολυμπιακός δεν έχει χάσει πρωτάθλημα, εκτός από τη σεζόν που ο Νικολαΐδης πήγε στην Ατλέτικο. Ο Σάββας είχε εκστασιαστεί, ο πραγματικός γιος είχε πει: «Πες το εσύ και εγώ το γράφω». Ο Σάββας το είπε, ο πραγματικός γιος το έγραψε, ο παππούς το έπαιξε πρωτοσέλιδο και όσοι θέλουν να φέρουν καινά δαιμόνια και επικοινωνίες στον Ολυμπιακό να ξέρουν ότι έτσι γράφεται η ιστορία στον Πειραιά. Με κόλπα μυστικά και ζόρικα που ξέρουν στις Ινδίες και στου Ρέντη. Οπως υπάρχει και μια άλλη αρχή. Του Ελληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει και του πάλιουρα διαμονή στου Ρέντη. Πριν από περίπου δυόμισι χρόνια ο Ολυμπιακός είχε περήφανα ανακοινώσει τη δημιουργία των ξενώνων για τους παίκτες στου Ρέντη, αλλά μέχρι σήμερα ελάχιστα έχουν χρησιμοποιηθεί. Οι λόγοι είναι περισσότεροι από ένας.

Ο πρώτος λόγος που οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν γουστάρουν να μένουν στου Ρέντη είναι η μοναξιά. Δεν ξέρω πόσοι από τους αναγνώστες ξέρουν την περιοχή, αλλά όσοι δεν την ξέρουν ας φανταστούν σκηνή με Νίκο Ξανθόπουλο να μιλάει με τον Τσαχουρίδη σε ελληνική ταινία του '60. «Κώστα, δεν πάει άλλο. Φεύγω στην Αυστραλία». «Μα γιατί, ρε Νίκο; Τον πατέρα σου, τον Διανέλο, δεν τον σκέφτεσαι; Τη μάνα σου, τη Ζαφειρίου, ούτε και αυτήνα; Τη Βούρτση και αυτή δεν τη σκέφτεσαι; Εμένα, ρε Νίκο, δεν με σκέφτεσαι; Τις στιγμές που περάσαμε μαζί στο Super Paradise, ούτε και αυτές τις σκέφτεσαι, Νίκο;». «Οχι, ρε Κώστα. Ολους σας αγαπάω και σας σκέφτομαι, αλλά αυτή δεν είναι ζωή. Κοίτα γύρω σου, Κώστα. Τι βλέπεις; Καπνούς, βρόμα, φουγάρα εργοστασίων και δυστυχία, Κώστα. Δυστυχία...». «Ναι, ρε Νίκο. Δυστυχία. Και βλέπω έναν καραφλό να βρίζεται με έναν ξανθό πίσω από τη μάντρα. Εχεις δίκιο, ρε Νίκο. Αυτή η ζωή δεν αντέχεται. Πάμε μαζί στην Αυστραλία».

Ετσι είναι στου Ρέντη. Ετσι και βραδιάσει και είσαι πάλιουρας, δεν ξέρεις τι να κάνεις για να περάσει η ώρα. Επειτα από μια δεκαετία μαζί, τι να κάνει ο Ανατολάκης με τον Τζόρτζεβιτς και τον Γεωργάτο; Ούτε να πλακωθούν δεν έχουν πια κέφι. Επίσης, στου Ρέντη δεν υπάρχει περίπτωση να έρθει να σε δει ένας φίλος. Τέσσερα μέτρα ύψος είναι το ντουβάρι, ο φύλακας δεν αφήνει άνθρωπο να περάσει, αλλά και να έμπαινε, τι να κάνει; Να πάρει ένα πλαστικό ποτήρι με φραπεδιά και να γυρίζει στο σκοτάδι σαν επιβάτης καταστρώματος σε νυκτερινό δρομολόγιο Αθήνα-Ηράκλειο; Ενώ στο «Intercontinental» στη Συγγρού δέχεσαι τους επισκέπτες στο λόμπι με τη φραπεδιά στο κολονάτο και παίρνεις λίγο άρωμα από χθεσινό Τζόνι και ξηροκάρπι όταν σε επισκέπτονται. Χωρίς να συνυπολογίσω τα μπόνους-μαμούθ που ομορφαίνουν την ατμόσφαιρα. Οπότε τζους και στο πυρ το εξώτερον οι ξενώνες του Ρέντη.

Γεγονός που έκανε ύποπτο το σημερινό δείπνο στους δημοσιογράφους που θα δοθεί στου Ρέντη μετά το ματς ανάμεσα στο προπονητικό τιμ και τους ρεπόρτερ της ομάδας. Αρχικά είχα σκεφτεί: «Και τι θα σερβίρουν; Μήπως την τούρτα με τα έξι κεράκια που γράφει εμπρός και για το όγδοο και μένει τρία χρόνια έξω από το καμαράκι του προπονητή κάτω από το ιστορικό τάβλι του κυρ Γιάννη του Κόλλια». Τελικά, όμως, μπορώ να καθησυχάσω τους συναδέλφους που θα φάνε ότι οι προμήθειες στου Ρέντη ανανεώνονται τακτικά και ότι δεν κινδυνεύουν να πάνε όλοι μαζί, που όχι μόνο θα είναι αμαρτία από τον Θεό, αλλά και τζάμπα κόπος για την προσπάθεια που κάνει εδώ και 10 μέρες ο Ολυμπιακός να τους επικοινωνήσει.