Η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή δύναμη (Βασίλης Μοιρώτσος)

Ομολογώ ότι τη μεγάλη ομάδα του Αρη δεν την πρόλαβα. Εχω ακούσει τόσα πολλά για την αυτοκρατορία της, αλλά δεν έζησα ποτέ εκείνες τις «μαγικές Πέμπτες» που μου έχουν πει. Διαπίστωσα το μεγαλείο όταν την Κυριακή ο Νίκος Γκάλης κατέβηκε στο παρκέ του ΟΑΚΑ. Ελληνες, Ρώσοι, Ισπανοί, προπονητές, παίκτες, επίσημοι για περισσότερο από ένα λεπτό στέκονταν όρθιοι και τον χειροκροτούσαν, νιώθοντας δέος και συγκίνηση.

Αμέσως σκέφτηκα πως η δουλειά του Γκάλη και της παρέας του άξιζε τον κόπο. Οπως αξίζει τον κόπο η δουλειά του Παναθηναϊκού. Δίχως αμφιβολία, αποτελεί την ομάδα σύμβολο του ευρωπαϊκού μπάσκετ τα τελευταία χρόνια. Εχει συμμετάσχει σε οχτώ από τα είκοσι φάιναλ φορ που έχουν διεξαχθεί, έχει αγωνιστεί σε πέντε τελικούς, έχει κατακτήσει τέσσερα τρόπαια. Το ένα καλύτερο από το άλλο. Στο Παρίσι ήταν το πρώτο, το γλυκό, το αγχωτικό. Στη Θεσσαλονίκη ήταν το εύκολο, το αναμενόμενο. Στην Μπολόνια ήταν το μάγκικο, το παλικαρίσιο. Θα μου επιτρέψετε αυτό της Αθήνας να το χαρακτηρίσω ανεπανάληπτο.

Ο Παναθηναϊκός πραγματοποίησε έναν μικρό άθλο. Τούτη τη στιγμή δεν υπάρχει άλλη ομάδα σε ολόκληρη την Ευρώπη που μέσα σε δύο βράδια θα έριχνε στο καναβάτσο και την Ταού και την ΤΣΣΚΑ. Ακόμα κι αν αγωνιζόταν στην έδρα της, όπως το «τριφύλλι». Η αρμάδα του Ομπράντοβιτς όχι μόνο κέρδισε Βάσκους και Ρώσους. Τους έκανε να μην γνωρίζουν πως έπαθαν τέτοια πλάκα. Η καλύτερη επίθεση της Ευρωλίγκα έμεινε στους 53 πόντους. Η καλύτερη άμυνα έφαγε στο κεφάλι 93 πόντους. Αν χρειάζονταν περισσότεροι, θα τους έτρωγε κι αυτούς.

Οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι άκουσαν και πάλι από το στόμα του κόσμου την αποθέωση. Οι κινήσεις τους όλα αυτά τα χρόνια έχουν μετατρέψει τον Παναθηναϊκό στη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή δύναμη της τελευταίας δεκαετίας. Μπορεί πολλοί να τους κατηγορούν για τον αυθορμητισμό τους σε ορισμένες στιγμές, αλλά ποιος νοιάζεται. Ολα όσα κάνουν, τα κάνουν για κάτι βραδιές σαν κι αυτή της Κυριακής. Κι όταν τα φώτα πέφτουν, αμέσως σκέφτονται την επόμενη κίνηση. Πως θα κάνουν τον Παναθηναϊκό μεγαλύτερο. Χωρίς να σκέφτονται τα χρήματα, χωρίς να σκέφτονται τους αντιπάλους. Γνωρίζουν πως αν κάνουν καλά τη δουλειά τους, πολύ απλά δεν θα υπάρχει αντίπαλος...

ΥΓ.1: Εχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο αυτός ο Παναθηναϊκός, που οι οπαδοί του δεν χορταίνουν με τίποτα. «Και στη Μαδρίτη θα είναι ωραία με το πέμπτο για παρέα», φώναζαν μετά τον τελικό. Βιαστικοί είπατε; Μάλλον ρεαλιστές.

ΥΓ.2: Οποιος είδε τον Αλβέρτη στο τελευταίο δεκάλεπτο του τελικού καταλαβαίνει γιατί αποτελεί τον κορυφαίο αθλητή του Παναθηναϊκού όλων των εποχών.