Τον Μάη γιορτάζουν οι κορυφαίοι (SportDay / Βάιος Τσούτσικας)

Το κομμάτι θα μπορούσε να ονομάζεται «συγγνώμη, Θοδωρή». Συγγνώμη γιατί μας έδειξες πώς παίζεται το μπάσκετ σε τελικούς κι εμείς σου το ανταποδώσαμε με υβριστικά συνθήματα. Δεν λέγεται όμως έτσι το κομμάτι. Καλά τα «συγγνώμη», αλλά χθες ο Παναθηναϊκός έδειξε στον Θοδωρή ότι είναι ο κορυφαίος παίκτης, αλλά όχι στην κορυφαία ομάδα. Σ' έναν τελικό που θα θυμόμαστε για χρόνια, σ' έναν τελικό που έδειξε σε όλον τον κόσμο τι σημαίνει υψηλό επίπεδο μπάσκετ στην Ευρωλίγκα. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν είχε κόλπα, δεν έβγαλε κάποιον άσο από το μανίκι, όπως έκανε σε προηγούμενα φάιναλ φορ, δεν είχε εκπονήσει κάποιο περίεργο σχέδιο στο μυαλό του. Η εξήγηση γι' αυτό είναι απλή.

Ήξερε καλύτερα από τον καθένα ότι έχει κτίσει μια ομάδα η οποία σε υψηλό επίπεδο μπορεί να χάσει μόνο αν δεν κατέβει στο γήπεδο. Υποκλιθείτε στο μεγαλείο του Παναθηναϊκού, υποκλιθείτε στον τρόπο με τον οποίο έραψε στη φανέλα του το 4ο ευρωπαϊκό αστέρι. Υποκλιθείτε στον Δημήτρη Διαμαντίδη, τον πολυτιμότερο παίκτη αυτής της ομάδας, ο οποίος έδειξε ότι θα γίνει ο επόμενος αρχηγός όση ώρα στεκόταν όρθιος με τέσσερα φάουλ στον πάγκο. Υποκλιθείτε στον Φραγκίσκο Αλβέρτη, που δεν κάθισε λεπτό στον πάγκο, ο οποίος 17 χρόνια τώρα το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να μαζεύει «κούπες». Βαθιά υπόκλιση στον Σισκάουσκας, τον Μπετσίροβιτς, τον Βούγιανιτς, τον Τομάσεβιτς, τον Ντικούδη, τον Χατζηβρέττα, τον Μπατίστ, τον Ντελκ, τον Τσαρτσαρή, τον Γιαβτόκας. Σε όλους αυτούς που χάρισαν στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό μία από τις πιο ένδοξες στιγμές του. Ο Παναθηναϊκός χθες δεν πήρε απλώς έναν ευρωπαϊκό τίτλο. Ο Παναθηναϊκός χθες νίκησε τους καλύτερους στον τελικό των τελικών.

ΥΓ.: Ήθελα πολλά να γράψω κριτικάροντας το ματς, αλλά έπειτα από αυτά που είδαν χθες τα ματάκια μου στο ΟΑΚΑ νιώθω πολύ μικρός για να διαβάσω τη σκέψη και τα συστήματα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και του Ετόρε Μεσίνα. Ευτυχώς ο Έκτορας έχασε πάλι από τον Αχιλλέα.