Πρώτος προπονητής, πρώτος μάγκας(Βασίλης Μοιρώτσος)

Κατά την διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου ο Βάιος μου γράφει στο χαρτί. «Εχει πολύ καλές βοήθειες πάνω στον παίκτη που μαρκάρει τον Σκόλα». Με τη λήξη των πρώτων είκοσι λεπτών κάθεται δίπλα μου. «Φίλε, αυτό είναι αιχμαλωσία. Τους έχει δέσει κόμπο ο Ομπράντοβιτς», μου λέει, προσθέτοντας ότι το ματς δεν έχει τελειώσει ακόμα. Δεν ξέρω αν το έκανε για να κοπάσει τον ενθουσιασμό μου. Δίκιο είχε πάντως. Σε όλα.

Ο Ομπράντοβιτς είναι σήμερα ο πρώτος μάγκας. Σ' αυτόν αναφέρονται όλοι. Η άμυνα του τσάκιζε. Ο φουκαράς ο Μάλκοβιτς δεν ήξερε που να κρυφτεί. Η επιστροφή του έπειτα από 11 χρόνια σε φάιναλ φορ μετατράπηκε σε μεγάλο εφιάλτη. Ας πρόσεχε. Το πρόβλημα δικό του. Ας ελπίσουμε την Κυριακή το βράδυ να φεύγει και ο Μεσίνα προβληματισμένος από το γήπεδο. Δεν μπορεί. Κάποιο τρικ θα έχει σκαρφιστεί και πάλι ο Ζοτς. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια.

Το άγχος που διατυμπάνιζαν δεξιά κι αριστερά οι πάντες, που πήγε άραγε; Γιατί στους παίκτες του Παναθηναϊκού δεν είδαμε καθόλου απ' αυτό. Εν αντιθέσει με αυτούς των υπόλοιπων ομάδων του φάιναλ φορ. Τα λέγαμε και τις προάλλες. Ο κόσμος που θα βρεθεί στο γήπεδο μπορεί μονάχα να γιγαντώσει τα παιδιά του Ομπράντοβιτς. Αυτό έκανε κόντρα στην Ταού. Περισσότεροι από 13.000 φίλοι των «πρασίνων» έστησαν μια τρομερή γιορτή, η οποία θα κορυφωθεί την Κυριακή. Υπήρχαν στιγμές που οι Βάσκοι τα είχαν χαμένα. Ο Σκόλα πέταξε δύο φορές τη μπάλα στο πουθενά. Μετά του έφταιγαν οι διαιτητές. Ας πρόσεχε κι αυτός. Ο ίδιος και η ομάδα του τείνουν να γίνουν η Μπαρτσελόνα της δεκαετίας που διανύουμε. Οι νέοι λούζερ της Ευρώπης.

Ο Παναθηναϊκός, την ίδια ώρα, τείνει να γίνει η μεγαλύτερη δύναμη της Γηραιάς Ηπείρου, την τελευταία 15ετια. Με νίκη την Κυριακή κόντρα στην ΤΣΣΚΑ θα προσθέσει το τέταρτο αστέρι μέσα σε διάστημα 11 χρόνων. Μην το ψάχνετε. Δεν το έχει καταφέρει άλλος. Σ' αυτά τα χρόνια, τρία τρόπαια - όσα και ο Παναθηναϊκός τούτη την ώρα - έχει κατακτήσει η Μακάμπι, εκ των οποίων το ένα αφορούσε τη Σουπρολίγκα το 2001, χρονιά που είχαμε δύο πρωταθλήτριες Ευρώπης (η Κίντερ ήταν η άλλη).

Η βραδιά της Παρασκευής ήταν εξαιρετική. Πήγε να μας τα χαλάσει λίγο προς το τέλος. Οταν οι Βάσκοι μείωσαν στους έξι. Εκείνη την ώρα γύρισα και κοίταξα τον Βάιο. Σκέφτηκα την κουβέντα του στο ημίχρονο και το πόσο δίκιο είχε με εκείνο το «δεν έχει τελειώσει ακόμα». Η επόμενη σκέψη μου ήταν η προσωπική μου εκδίκηση. «Αν το γυρίσουν ποιος θα είναι άραγε ο γκαντέμης;». Τέλος καλό, όλα καλά. Η ρετσινιά, Βάιε, μπορεί να παραμείνει κολλημένη πάνω μου. Χαλάλι.

ΥΓ.1: Δυο εικόνες που θα μου μείνουν από τον ημιτελικό. Η πρώτη απ' τον Ομπράντοβιτς. Την πραγματική του μαγκιά δεν τη δείχνει ούτε με την άμυνα, ούτε με το διαβασμένο παιχνίδι της ομάδας του. Εκεί αποδεικνύει την αξία του. Η μαγκιά του φαίνεται όταν ο κόσμος, ένα λεπτό πριν το τέλος, τον αποθεώνει φωνάζοντας ρυθμικά το όνομα του. Σηκώνεται από τον πάγκο και δείχνει τους παίκτες του. Η άποψη του παραμένει. Χωρίς αυτούς δεν θα είχε καταφέρει τόσα.

ΥΓ.2: Η δεύτερη από τον Διαμαντίδη. Ο Σκόλα χρεώνεται με πέμπτο φάουλ και κάνει γύρω στα δύο λεπτά για να πάει στον πάγκο. Διαμαρτυρίες, μουρμούρα στους διαιτητές, κλοτσιές στα αντικείμενα που έβρισκε μπροστά του. Λίγο αργότερα, πέμπτο φάουλ και ο Μήτσος. Χειραψία στους διαιτητές, χειροκρότημα στον κόσμο και πανηγυρισμούς στον πάγκο για την πρόκριση της ομάδας του.

ΥΓ.3: Προσωπική άποψη για τον τελικό. Οπως ακριβώς το έγραψε η «Sportday» στο φύλλο του Σαββάτου. «Και πως να το χάσει»;