Ας τους το τρίψει στα μούτρα... (SportDay / Νίκος Παπαδογιάννης)

Η ερώτηση που άκουσα περισσότερο από κάθε άλλη τις τελευταίες μέρες ήταν (φυσικά): «Μήπως σου περισσεύει κανένα εισιτήριο για το φάιναλ φορ;» Αμέσως μετά, ερχόταν με μαθηματική ακρίβεια μια δεύτερη: «Τι λες, θα το πάρει η βαζέλα;».
Στο πρώτο, η απάντηση ήταν εύκολη, αρνητική χωρίς περιστροφές. Το άλλο, όμως; Εδώ σε θέλω κάβουρα. Θα το πάρει η βαζέλα; Μολονότι έχω παρακολουθήσει από κοντά 15 φάιναλ φορ, δυσκολεύομαι να ψηλαφίσω τον τύπον των ήλων. Μόνο αν το σηκώσει η Ουνικάχα θα ακουστεί η λέξη «έκπληξη» στο ΟΑΚΑ.

Το κλίμα στα άδυτα του ΟΑΚΑ είναι κάπως δυσοίωνο για τον Παναθηναϊκό. Για τον αποψινό ημιτελικό, οι περισσότεροι ουδέτεροι δίνουν προβάδισμα στην Τάου, άσχετα, αν αποφεύγουν τέτοιου είδους ανδραγαθήματα μπροστά σε ανοιχτά μικρόφωνα. Εκείνοι που έχουν ξεγραμμένο τον πρωταθλητή Ελλάδας είναι (όλοι σχεδόν) όσοι κινούνται περί την ΤΣΣΚΑ, με εξαίρεση φυσικά τον Θοδωρή Παπαλουκά.

Μου το έλεγε με βλέμμα γεμάτο έκπληξη ο υπεύθυνος του γραφείου Τύπου, Ντιέγο Φερνάντεθ: «Απίστευτο μου φαίνεται. Ολοι στη Μόσχα μιλούν για τελικό με την Τάου. Λες και δεν υπάρχει Παναθηναϊκός. Φαντάσου να μην είχε ομαδάρα, να μην είχε Ομπράντοβιτς, να μην είχε Διαμαντίδη, να μην έπαιζε στην έδρα του». Στάνταρ Τάου, λοιπόν; Αλλα αντ' άλλα, της Παρασκευής το γάλα.

Ο ημιτελικός είναι πράγματι πολύ δύσκολος, θα μου επιτρέψετε, όμως, να προσφέρω ψήφο εμπιστοσύνης στον Παναθηναϊκό. Εφτασε στο φάιναλ φορ ουσιαστικά αήττητος, τη στιγμή που έχασε μόνο αδιάφορους βαθμολογικά αγώνες. Είναι πλήρης (μια και ο Τσαρτσαρής ξεπερνά τον τραυματισμό του), είναι έμπειρος, είναι σοβαρός, είναι αποφασισμένος, είναι καλοπροπονημένος κι έχει στο πλευρό του τουλάχιστον 10.000 Ελληνες. Με τι θράσος τον βαφτίζουν αουτσάιντερ;

Τα κουσούρια της Τάου, οσοδήποτε λίγα, δεν μπορούν να αγνοηθούν. Βιαστικές επιλογές, όταν η μπάλα φεύγει από τα χέρια του Πριτζιόνι, εύκολα και χαζά φάουλ από τους ψηλούς, μετριότητα πίσω από τους Σκόλα-Σπλίτερ, σχετικά ευάλωτη περιφερειακή άμυνα, «φιλοσοφικές» διαφορές μεταξύ Περάσοβιτς-Μάλκοβιτς. Ολα αυτά ισχύουν σε βαθμό σχετικό, αλλά όχι αμελητέο. Και συγκροτούν μια αχίλλειο πτέρνα, την οποία ένας επί 40 λεπτά συγκεντρωμένος και σταθερός Παναθηναϊκός θα σημαδέψει αλύπητα.

Θα χρειαστεί, όμως, μεγάλη προσπάθεια από όλους. Πρόπερσι, στον ημιτελικό με τη Μακάμπι στη Μόσχα του στοίχισε η γύμνια του στη γραμμή των ψηλών. Φέτος, όμως, είναι πανέτοιμοι να βοηθήσουν τους Μπατίστ, Τσαρτσαρή παίκτες με αξία, προσωπικότητα και πείρα, όπως ο Τομάσεβιτς, ο Ντικούδης, ακόμα και ο Γιαβτόκας. Παραέξω, όσο λιγότερο μπουν στον ρυθμό του αγώνα ο Ρακότσεβιτς και ο Ερντογάν τόσο το καλύτερο. Ο Σισκάουσκας οφείλει να βοηθήσει τον Χατζηβρέττα και παράλληλα να τιμωρήσει την Τάου στην άλλη άκρη.

Οσο για το ζευγάρωμα του Διαμαντίδη με τον Πλάνινιτς, δεν θέλω ούτε να σκεφτώ ότι μπορεί να βγει... στον αφρό ο Κροάτης. Θα είναι το χειρότερο δυνατό μαντάτο.
Υποψιάζομαι, πάντως, ότι ο Δημητράκης θα αναλάβει να βραχυκυκλώσει τον Πριτζιόνι. Αυτός είναι ο πραγματικός ηγέτης της Τάου.

Η ΤΣΣΚΑ θα νικήσει εύκολα την πρωτάρα και αποδεκατισμένη Μάλαγα, οπότε θα στρογγυλοκαθίσει για να κατασκοπεύσει τον προσεχή αντίπαλό της. «Θα είναι η Τάου», πιστεύουν οι Ρώσοι. Αραγε τι γεύση θα έχει το ροζ φύλλο, αν πάει και τους το τρίψει ο Ομπράντοβιτς στα μούτρα;