Μια ιστορία οπαδικού πάθους (SportDay / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Η Λίβερπουλ πρέπει να είναι η έκτη ομάδα στην Ελλάδα. Περισσότερους οπαδούς από τη Λίβερπουλ έχουν ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟ, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ και ο Αρης. Μιλάω για οπαδούς που δηλώνουν μόνο Λίβερπουλ. Γιατί αν βάλουμε στον λογαριασμό αυτούς που δηλώνουν «Λίβερπουλ και κάτι άλλο», τότε οι οπαδοί της αγγλικής ομάδας στην Ελλάδα πρέπει να είναι οι περισσότεροι. Η Ελλάδα είναι η χώρα της Λίβερπουλ. Κι εδώ η ομάδα του Ράφα Μπενίτεθ θα κατακτήσει το έκτο μεγάλο τρόπαιο της ιστορίας της. Στα πέναλτι.

Στην Ελλάδα υπάρχουν, ως γνωστόν, κυρίως οπαδοί. Η τεράστια αγάπη που υπάρχει στην Ελλάδα για την πρώτη υποψήφια πρωταθλήτρια Ευρώπης που έρχεται στην Αθήνα οφείλεται στο ότι η Λίβερπουλ είναι η ιδανική ομάδα για κάθε οπαδό.

Μust

Ο λόγος που τόσο πολλοί Ελληνες λατρεύουν τη Λίβερπουλ έχει να κάνει αρχικά με το γεγονός ότι η αγγλική ομάδα υπήρξε το απόλυτο τηλεοπτικό must μιας ολόκληρης γενιάς: όποιος είναι σήμερα από 35 μέχρι 45 ετών, μεγάλωσε με Ρόι Ρέις και αγγλικό ποδόσφαιρο το Σάββατο το μεσημέρι. Οι μικρότεροι είναι μάλλον αδύνατο να καταλάβουν τι λέω. Από το 1975 έως και το 1986 τουλάχιστον, η κρατική τηλεόραση μας «τάιζε» κυρίως με αγγλικό ποδόσφαιρο. Διαβάζαμε τα κατορθώματα του Ρόι Ρέις στο «Μπλεκ» και φαντασιώναμε την απόδοσή του στα αγγλικά γήπεδα το Σάββατο το μεσημέρι, ακούγοντας τον Γιάννη Αργυρίου να περιγράφει τα κατορθώματα άλλων μυθικών μορφών, όπως ο Πολ Μάρινερ κι ο Στιβ Κόπελ. Αλλο ποδόσφαιρο, πέραν του αγγλικού, δεν υπήρχε στην ελληνική τηλεόραση: μεταξύ μας, ίσως ήταν και καλύτερα έτσι.

Tρόπαια

Η Λίβερπουλ υπήρξε η πρώτη αγγλική ομάδα που σε εκείνο το διάστημα της κατήχησής μας άρχισε να κατακτά διεθνή τρόπαια. Μόλις άρχισαν να υπάρχουν κάποια σκιρτήματα αμφισβήτησης για την πρωτοκαθεδρία των Αγγλων (που δεν είχαν σίγουρα τις τεχνικές αρετές του Ρόι), εμφανίστηκαν ο Κίγκαν και οι υπόλοιποι, όχι μόνο τα Σάββατα, αλλά και τις Τετάρτες που παίζονταν τα μεγάλα ματς. Η Λίβερπουλ ήταν η απόδειξη πως αυτός ο παροξυσμός της κρατικής μας τηλεόρασης γύρω από το αγγλικό ποδόσφαιρο είχε βάση: μπορεί η εθνική Αγγλίας να ήταν «για τα μπάζα», αλλά η Λίβερπουλ «έσκιζε». Και μαζί της για μια εξαετία και οι άλλοι. Η Νότιγχαμ Φόρεστ, η Αστον Βίλα, πολύ περισσότερο από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ή την Αρσεναλ, επιβεβαίωναν στα εφηβικά μας μάτια ότι ως πιτσιρικάδες δεν μας είχαν πει ψέματα. Η πίστη ήταν ορθή.

Στοιχείο

Ο οπαδός ζει για να πιστεύει και η Λίβερπουλ ικανοποιεί κυρίως αυτό το στοιχείο. Κάθε οπαδός θα ήθελε να βρίσκεται σε μια εξέδρα που μπορεί να φτιάξει τη μαγική ατμόσφαιρα που φτιάχνουν οι οπαδοί των Red's στο «Ανφιλντ». Κάθε οπαδός θα ήθελε η ομάδα του να κουβαλάει ένα μύθο και να μην είναι μόνο αποτέλεσμα σωστών επενδύσεων. Κάθε οπαδός θέλει να πιστεύει ότι η ομάδα του έχει «βαριά» φανέλα στην Ευρώπη -η Λίβερπουλ όντως έχει, γι' αυτό και μάλλον ο άτεχνος Κάραγκερ θα σηκώσει στην Αθήνα το τρόπαιο. Κάθε οπαδός θέλει να νικάει η ομάδα του χωρίς, ντε και καλά, να αποδίδει καταπληκτικό ποδόσφαιρο. Κάθε οπαδός προτιμάει μια κατάθεση ψυχής από μια επίδειξη τεχνικής. Κάθε οπαδός αυτά τα γουστάρει, φτάνει να μεγάλωσε παρακολουθώντας αγγλικό ποδόσφαιρο τα Σάββατα.

Ηρωες

Με τον καιρό, γύρω από τη Λίβερπουλ δημιουργήθηκε στην Ελλάδα μια ιερότητα -είναι λογικό, γιατί όλοι αντιμετωπίζουμε με σεβασμό τους παιδικούς μας ήρωες. Η Λίβερπουλ τους τελικούς τους κερδίζει ή στα πέναλτι ή με 1-0 (ακόμα κι όταν αντίπαλός της είναι ένα «μεγαθήριο» που λέγεται Μάλμε), αλλά αυτό δεν πρέπει να το λέμε. Στο «Χέιζελ» τα επεισόδια δεν τα έκαναν κάποιοι μπεκρούλιακες οπαδοί της, αλλά κάποιοι της Λιντς ή της Τσέλσι, που είχαν εισχωρήσει στην εξέδρα της -μπορεί να φταίνε και οι Ιταλοί που τους προκάλεσαν, το 'χω ακούσει και αυτό! Στη Ρώμη τα καραγκιοζιλίκια του Γκρόμπελαρ στις εκτελέσεις πέναλτι ήταν «μια εξαιρετική στρατηγική επιλογή, που έβγαλε τους Ρωμαίους από τα νερά τους» -έχει ακουστεί αυτό στην περιγραφή του αγώνα! Ολοι πρέπει να θυμόμαστε ότι η ανατροπή του Μπόνιεκ στο «Χέιζελ» έγινε εκτός περιοχής -όχι όμως και ότι το γκολ του Κένεντι στον τελικό με τη Ρόμα ήταν επιθετικό φάουλ. Τέλος, ντροπή σε όποιον λέει ότι η Μίλαν στην Κωνσταντινούπολη έδειξε πώς παίζεται το ποδόσφαιρο, παίζοντας για 120 λεπτά τη Λίβερπουλ σαν τη γάτα με το ποντίκι: το μόνο που αξίζει στο συγκεκριμένο ματς είναι η ανατροπή του σκορ από 3-0 σε 3-3, στο μοναδικό τέταρτο του αγώνα που ο Τζέραρντ και οι άλλοι αποφάσισαν να βγουν από την περιοχή. Υπερβάλω σε δηκτικότητα; 100%! Το κάνω γιατί είναι αδύνατο στην Ελλάδα να συζητήσεις αυτά τα θέματα σοβαρά με κάποιον που δηλώνει Λίβερπουλ, όπως είναι σχεδόν αδύνατο να συζητήσεις σοβαρά με φανατικό του Ολυμπιακού, του ΠΑΟ κ.τ.λ.

Σέβομαι

Η Λίβερπουλ είναι μια ιστορία οπαδικού πάθους -κι ως τέτοια έχω μάθει να τη σέβομαι. Επειδή, μάλιστα, οι επιτυχίες της συγκεκριμένης ομάδας έχουν μια τεράστια επίδραση στη νοοτροπία του ελληνικού κοινού, στον ημιτελικό με την Τσέλσι την υποστήριξα όσο ποτέ: η επιτυχία της είναι η απόδειξη ότι οι συζητήσεις περί μπάτζετ είναι κουραφέξαλα! Μια ομάδα με αρχές, καλό προπονητή, προσεκτικά διαλεγμένους παίκτες και σωστές στρατηγικές επιλογές μπορεί να έχει επιτυχίες: η Λίβερπουλ είναι το μεγάλο παράδειγμα.

Χρήμα

Τα νεότερα παιδιά, που δεν μεγάλωσαν με αγγλικό ποδόσφαιρο τα Σάββατα, αλλά με τη συνδρομητική, που φέρνει σπίτι όλα τα πρωταθλήματα, πιστεύουν ότι όλα είναι χρήμα. Δεν είναι. Από την αλαζονεία και τους συγκεντρωτισμούς προτιμώ τα μυθιστορήματα. Μακάρι να το ξαναπάρει η Λίβερπουλ -έστω στα πέναλτι. Είμαι πρόθυμος να λέω ότι οι αντίπαλοί της στην κανονική διάρκεια του αγώνα είχαν πέσει κάτω και την παρακαλούσαν να σταματήσει…

Για τη βία

Eχω καινούργιο πρακτικό συνεδριάσεων της Σούπερ Λίγκας. Συζητείται το πρόβλημα της βίας στα γήπεδα. Το δημοσιεύω χωρίς να αλλάξω το παραμικρό.
-Νικολαΐδης: «Εμείς οι ίδιοι (οι πρόεδροι) προκαλούμε βία. Η κάθε ΠΑΕ να κοιτάξει το "μαγαζί" της».
-Κόκκαλης: «Είναι η πρώτη φορά που είπαμε: "ναι, φταίμε και εμείς"».
-Πηλαδάκης: «Πρέπει ως Super League να είμαστε επιθετικοί και να παίρνουμε θέση για τα επεισόδια. Η ανοχή μας δίνει την αίσθηση ότι τα αποδεχόμαστε. Να ληφθεί απόφαση ότι η Super League θα επεμβαίνει, θα τους κυνηγάει και να τη γνωστοποιήσουμε. Γιατί σε αυτό το ζήτημα δεν είμαστε επιθετικοί».
-Βεζυρτζής: «Συμφωνώ με τον κ. Νικολαΐδη. Υποκρινόμαστε. Οι ομάδες είναι "εκτροφεία κακοποιών". Από την άλλη, η ευθύνη επιμερίζεται στα ΜΜΕ, ιδίως τον αθλητικό Τύπο, αλλά κυρίως στις ΠΑΕ. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει πολιτικό κόστος –υπάρχει πολιτική ευκαιρία. Ποτέ δεν πήραμε θέση εναντίον των εφημερίδων και των χούλιγκαν. Φοβόμαστε. Πρέπει να συνεργαστούμε με την Αστυνομία και τους πολίτες και όχι με τους συνδέσμους».
-Νικολαΐδης: «Είμαστε ηθικοί αυτουργοί για όλα όσα συμβαίνουν. Υπάρχει οπαδός που κυκλοφορεί με Mercedes και δηλώνει άνεργος».
-Κόκκαλης: «Τα έχουμε πει αυτά ήδη στον εισαγγελέα».
-Νικολαΐδης προς τον Κόκκαλη: «Τι είπατε στον εισαγγελέα; Γιατί κι εγώ ξέρω πράγματα για την ομάδα σας».
-Κόκκαλης: «Ε, τότε πρέπει να πάτε εσείς».
-Νικολαΐδης: «Εγώ θα πάω; Εσείς, ως πρόεδρος του Ολυμπιακού, θα πάτε να τους "δώσετε";».
-Κόκκαλης: «Δεν τους ξέρω. Και στην πρόσκληση του κ. Σανίδα απουσιάζατε λόγω υποχρεώσεών σας».
-Νικολαΐδης: «Οποιος λέει ότι δεν τους ξέρει μας κοροϊδεύει όλους».
-Κόκκαλης: «Η πρόσκληση του κ. Σανίδα εξακολουθεί να ισχύει προς τους τέσσερίς μας».
-Βαρδινογιάννης: «Να πάμε να πούμε τι; Αφού δεν μας ακούει. Η απόφασή μας σήμερα πρέπει να είναι ότι "είμαστε στη διάθεσή σας για να δώσουμε στοιχεία"».
-Νικολαΐδης: «Αν δεν σε ακούσει, θα κριθεί γι' αυτό».
-Πηλαδάκης (8:05 μ.μ.): «Μόλις έλαβα μήνυμα στο κινητό μου ότι διέρρευσε στα κανάλια πως η Super League προτείνει τον τριετή αποκλεισμό των ομάδων της από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις! Τι νόημα έχει να συζητάμε όταν όλα διαρρέουν; Γιατί δεν προστατεύουμε τη συζήτηση;».
(Ακολούθησε αναστάτωση).
Είναι αυτό που λέμε, μια ωραία ατμόσφαιρα...