Του λείπει ο ένας, αλλά έχει πολλούς (SportDay / Βάιος Τσούτσικας)

Με τη βοήθεια των τηλεοπτικών ανασκοπήσεων στο κρατικό κανάλι μπορεί κάποιος εύκολα να διαπιστώσει πόσο διαφορετικός είναι ο φετινός Παναθηναϊκός από αυτόν που πήρε τα τρόπαια σε Παρίσι, Θεσσαλονίκη και Μπολόνια. Στο Παρίσι, οι «πράσινοι» είχαν τον «γηγενή» Ντομινίκ Ουίλκινς, τον κορυφαίο παίκτη που άφησε το ΝΒΑ για να παίξει στην Ευρώπη. Μαζί του ο Βράνκοβιτς και ο μεγάλος «δράκος» του ελληνικού μπάσκετ, Παναγιώτης Γιαννάκης. Στη Θεσσαλονίκη, τέσσερα χρόνια αργότερα, ήταν η σειρά του Μποντιρόγκα να σύρει τον χορό με συμπαραστάτες τους Ρότζερς, Ρέμπρατσα, Κάτας. Το 2002 στην Μπολόνια το έπος γράφτηκε κυρίως χάρη στην ευφυία του Ομπράντοβιτς και το τέχνασμά του με τον Λάζαρο Παπαδόπουλο. Ο «Μπόντι», όμως, ήταν ακόμα «πράσινος».

Παρέμενε το σημείο αναφοράς της ομάδας. Κάντε ένα fast forward. Ελάτε εμπρός στον φετινό Παναθηναϊκό. Ποια είναι η βασική του διαφορά με τους προηγούμενους εστεμμένους; Του λείπει ο ένας, έχει όμως πολλούς. Αυτό είναι και το βασικό σημείο υπεροχής του απέναντι στις παλαιότερες «πράσινες» πρωταθλήτριες ομάδες. Η ηγετική φυσιογνωμία του σύγχρονου Παναθηναϊκού, ο Δημήτρης Διαμαντίδης, είναι ο καλύτερος εκπρόσωπος της νέας μπασκετικής εποχής στην ομάδα του Ομπράντοβιτς. Ο Διαμαντίδης είναι ο καλύτερος παίκτης για κάθε προπονητή αλλά συνάμα και ο καλύτερος συμπαίκτης. Πόσο δυσκολότερο για τον αντίπαλο είναι να βρει τον τρόπο να κλειδώσει όλα τα ατού του Ομπράντοβιτς;
Ποιος απ' όλους θα επιλεχθεί από το αντίπαλο τεχνικό τιμ για να εγκλωβιστεί; Κι όταν μιλάμε για τον αντίπαλο εννοούμε φυσικά την Τάου. Την ομάδα που καλείται να υπερκεράσει ο Παναθηναϊκός για να φτάσει τελικό. Μετά βλέπουμε. Μια Τάου που έχει πολλά κοινά σημεία ως ομάδα με τους «πράσινους». Στο ρόστερ της διακρίνεις παίκτες που «ξεχειλίζουν» από ταλέντο. Ο Σκόλα με τον Σπλίτερ στη ρακέτα, ο Πριτζίονι με τον Πλάνινιτς, ο Ερντογάν και ο Ρακόσεβιτς στην περιφέρεια. Είναι όμως σαφώς πιο εύκολη στην ανάγνωσή της. Μπορεί να μην είναι καν ευκολότερη αντίπαλος από την περσινή Τάου, που ήρθε στο ΟΑΚΑ και άφησε τον Παναθηναϊκό εκτός φάιναλ φορ. Μπορεί να είναι ακόμα καλύτερη, παρά το γεγονός ότι έχασε ένα από τα βασικά γρανάζια της, τον Χάνσεν, έναν από τους κορυφαίους πλάγιους παίκτες που έπαιξαν στην Ευρωλίγκα την περσινή σεζόν. Ο άλλος που διεκδικεί τον τίτλο του καλύτερου παίκτη από τον Αμερικανό της Ντιναμό, πλέον προστέθηκε στην «πράσινη» μηχανή κι έκανε τον Παναθηναϊκό περισσότερο άτρωτο.

Ο Σισκάουσκας ξεκίνησε ράθυμα, το στυλ του δεν εμπνέει όσους θέλουν να βλέπουν αθλητές με ελατήρια στα πόδια και γραμμωμένους μύς. Παρ' όλα αυτά, ο Λιθουανός είναι ο βασικότερος λόγος για τον οποίο ο Παναθηναϊκός είναι τουλάχιστον μια σκάλα καλύτερος από πέρυσι. Η Τάου, αν έχει προοδεύσει από πέρυσι, τέτοια διαδρομή δεν έχει κάνει.
Σε όλα αυτά προσθέστε στο ήδη δυνατό από πέρυσι «πράσινο» ρόστερ τις προσθήκες των Μπετσίροβιτς, Γιαβτόκας, Βούγιανιτς, Ντικούδη, Ντελκ, βάλτε στη ζυγαριά και την έδρα κι έχετε το πακέτο που υπόσχεται γλέντια την Κυριακή το βράδυ. Στον λογαριασμό μπαίνει και ο ανενεργός κατά τη διάρκεια των κρίσιμων αγώνων Αμερικανός, γιατί με τον Ομπράντοβιτς ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Ποιος μπορεί να βάλει το χέρι του στη «φωτιά» ότι δεν θα επαναληφθεί ένα κόλπο α λα Μπολόνια με πρωταγωνιστή τον εθισμένο στα πλέι οφ Ντελκ;