Καλοχαιρέτα τους πεζούς όταν καβαλικεύεις, για να σε χαιρετούν κι αυτοί όταν θα ξεπεζέψεις: ακόμα κι αν υπάρχει ανάλογο απόφθεγμα στην Πορτογαλία, μάλλον δεν το πήρε ποτέ στα σοβαρά ο Μουρίνιο…
Πρόκειται για έναν πολύ σημαντικό προπονητή, ο οποίος όμως τώρα ξεπεζεύει. Προσοχή, δεν παρακμάζει, δεν δύει: απλώς αφιππεύει. Μπορεί κάλλιστα στο εγγύς μέλλον να αναμορφώσει κάποια άλλη ευρωπαϊκή ομάδα. Μεγαλύτερη, ίσως, της Τσέλσι. Προς το παρόν, όμως, ξεπεζεύει...
Ξεπεζεύει, υπό την έννοια ότι τερματίστηκε ο φρενήρης καλπασμός του -τα τρόπαια με την Πόρτο, το πρωτάθλημα της Τσέλσι έπειτα από μισό αιώνα. Ουδόλως αφύσικη εξέλιξη ο τερματισμός του καλπασμού, αλλά τι τα θέλεις… Οταν η τόση αλαζονεία σου πείθει ότι θεωρείς τον Εαυτό σου μικρό (;) θεό, τότε αρκετοί περιμένουν ατελείωτα θαύματα από σένα. Ξεπεζεύει, πιθανότατα, ο Μουρίνιο από τον πάγκο της λονδρέζικης ομάδας. Θα ξεπεζέψει και από το καλάμι; Αμφίβολο...
Τώρα που ο Μουρίνιο ξεπεζεύει, τι ακριβώς τον κατευοδώνει; Η εκτόνωση του Τζέραρντ: «Ηταν ασέβεια να χαρακτηρίσει μικρή ομάδα τη Λίβερπουλ, με αυτά που λέει γελάμε». Κατευοδώνει, ακόμη, τον Μουρίνιο ο απόηχος της κριτικής του Φέργκιουσον για τις προηγηθείσες δηλώσεις του εναντίον του Κρ. Ρονάλντο: «Δεν έχει αρχές», είπε για τον Ζοζέ ο σερ Αλεξ. Σκληρά λόγια. Ποιος, όμως, μπορεί να ισχυριστεί ότι ο ίδιος ο Μουρίνιο δεν τα προκάλεσε όλα αυτά; Κάποτε δεν δίστασε να πει, με απύθμενη περιφρόνηση, ότι το μοναδικό πράγμα που θα μπορούσε να διδαχθεί από τον Κρόιφ είναι πώς να τρώει τέσσερα γκολ σε τελικό! Τι άλλο να μάθει ο Πάνσοφος…
Προσπαθήστε να θυμηθείτε, ει δυνατόν, ένα ένα τα λεκτικά… μαργαριτάρια του Μουρίνιο: πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, απέπνεαν αφόρητη εγωπάθεια και απόπειρα μείωσης «του άλλου» ή «των άλλων». Αυτή ακριβώς ήταν η ειδοποιός διαφορά του από τους -πάλαι ποτέ…ανεκτίμητους για το βρετανικό ποδοσφαιρικό marketing- καβγατζήδες, τον Βενγκέρ και τον Φέργκιουσον. Ο Μουρίνιο δεν αντέχει αν δεν «απομυθοποιεί» κάθε ισχυρό, φημισμένο όπλο του αντιπάλου: η Τσέλσι αποκλείστηκε κι αυτός δήλωνε πως η ατμόσφαιρα στο «Ανφιλντ» δεν ήταν τίποτε το ιδιαίτερο. Λογικό: πέρα από τον Εαυτό του, τίποτε το ιδιαίτερο δεν υπάρχει στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα.
Μέχρι να (διαπιστώσουμε αν θα) ξεπεζέψει κι απ' το καλάμι, δικαιούμαστε να θυμόμαστε την παλιά ατάκα του Χάρρυ Κλυνν για κάποιον «νάρκισσο» πολιτικό: «Ρε σεις, αυτός όταν γιορτάζει στέλνει συγχαρητήριο τηλεγράφημα στη μάνα του»…
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
